Κατά τις 10:30πμ περνούσα την είσοδο του κάστρου. Τίναξα τα troll από πάνω μου, έβγαλα τη Master, το μηχάνημα εκτός λειτουργίας, είχα πενηντάρι..."πέρνα" μου λέει, ο φύλακας, "δεν έχω ρέστα".  Μάλιστα....

   Διαβάζω ότι πάνω σε αρχαία ρωμαϊκή οχύρωση - βάση εδράζει το φρούριο του Ρίου....έχει και διάφορα σκόρπια μάρμαρα (αυτά μπόρεσα και τα φωτογράφισα ), απέναντι δε με άφησαν.  Ο Θουκυδίδης αναφέρει τα τοπωνύμια Ρίον Μολυκρικόν (το σημερινό Αντίρριο) το οποίο μάλιστα ήταν «φίλιον τοις Αθηναίοις» και Ρίον Αχαϊκόν το οποίο «εστίν αντιπέρας, το εν τη Πελοποννήσω» (το σημερινό Ρίο)

  Ο  Βαγιαζήτ ο Β! κατασκευάζει τη πρώτη οχύρωση το 1499. Μετά έχουμε κατάληψη από τους Ισπανούς του Αντρέα Μόρια το 1532 και ανακατάληψη από τους Τούρκους πάλι. Μετά Ιππότες της Μάλτας το 1603 που το ρημάζουν και η συνέχεια με Μοροζίνη στα 1687.Επεκτάσεις, προεκτάσεις διαστάσεις και ξανά οι Οσμανλίδες στα 1715. Μετά ο Μεζόν στα 1828 ο οποίος το παραδίδει στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.  Έγινε φυλακή βαρυποινιτών και κατά τον Α΄ και τον Β΄ Π.Π. λειτούργησε ως οχυρό μέχρι να το καταλάβουν οι Γερμανοί το 1941. Μέχρι  το 1975 το χρησιμοποιούσε ο Ελληνικός στρατός ως στρατόπεδο οπότε και παραχωρήθηκε στο υπουργείο πολιτισμού.  Σήμερα  είναι μουσειακός χώρος.

  Η παρεμβάσεις του υπουργείου πολιτισμού  στις  χρονιές τις  τελευταίας δεκαετίας έχουν αναδείξει το μνημείο και δίνουν στον επισκέπτη πληρέστερη και καλύτερη εικόνα.

  Μέσα στα ευρήματα των ανασκαφικών εργασιών, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκαναν μια μπαγαζιέρα, δύο ΙΧ, μερικά στραντζαριστά και κάτι τελάρα τοποθετημένα σε περίοπτη θέση  εντός του αύλιου  χώρου......

  Επίσης μετάνιωσα που δεν πήρα μαζί μου ένα μπανιερό να ρίξω μια βουτιά στην υπέροχη παραλία που περιβάλει το φρούριο. Η θάλασσα ήταν "γιαούρτι" με λιγοστούς ανθρώπους χωρίς ξαπλώστρες και ταρατατζούμ. "Κρίμας"....