Φαράγγι του Βουραϊκού / Vouraiko's gorge

Γέφυρα / bridge (38.138375, 22.167597) photo from the train (1983)
Το φαράγγι του Βουραϊκού για όλους τους φυσιολάτρες, πεζοπόρους και ορειβάτες είναι κάτι σαν προσκύνημα στη φύση και το μεγαλείο της. Η τοποθεσία (Χελμός- Βουραϊκός) έχει ονομαστεί προστατευόμενο εθνικό πάρκο από το 2009. Εδώ κατασκευάζεται (1889-1896) επί Τρικούπη η σιδηροδρομική σύνδεση του Διακοπτού με τα Καλάβρυτα (20Km). Το τρενάκι, ο γνωστός μας οδοντωτός, αφού σε ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής, εκεί που οι κλίσεις είναι ιδιαίτερα μεγάλες (17%) ο συρμός χρησιμοποιεί τον οδοντωτό κανόνα που βρίσκεται ανάμεσα στις σιδηροτροχιές για να μπορεί να "αναρριχηθεί" στα δύσκολα περάσματα. Το έργο το αναλαμβάνουν Γάλλοι μηχανικοί και μάλιστα πρότειναν τότε την κατασκευή μικρού υδροηλεκτρικού σταθμού ώστε από τις υδατοπτώσεις του Βουραϊκού να γίνει η ηλεκτρική ενέργεια η κινητήρια δύναμη του τρένου. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ο συρμός ωστόσο χρησιμοποιεί ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος που το φέρει επάνω του για την κίνηση του. Το παλιό (1967) τρενάκι έχει αντικατασταθεί με νέο (θυμίζει τον προαστιακό) από το 2009 και γενικά έχουν γίνει σημαντικά έργα συντήρησης του έργου. Πάνω στις γραμμές του οδοντωτού περνά και το διεθνές μονοπάτι Ε4 που έρχεται από το Διακοπτό, φτάνει στα Καλάβρυτα
και συνεχίζει για το Πλανητέρο.
(English version http://www.odontotos.com/index-en.htm)





Στις δύο επισκέψεις μας στο φαράγγι του Βουραϊκού (1983,1994) για να το περπατήσουμε, ακολουθήσαμε τους "κανόνες" που συνήθως κυκλοφορούν στις ορειβατικές παρέες. Στοιχειώδη φυσική κατάσταση, πεζοπορικά παπούτσια, νερό (ειδικά το καλοκαίρι), προσοχή στα περάσματα των τούνελ και των γεφυριών και δεν αφήνουμε σκουπίδια πουθενά. Τα τούνελ είναι στενά και η συνάντηση με το συρμό δεν είναι και η καλύτερη εμπειρία. Το τρενάκι ακούγεται και έτσι περνάμε βιαστικά αν είμαστε μέσα στο τούνελ ή το περιμένουμε να περάσει πρώτο. Διαφορετικά "κολλάμε" με την πλάτη στα τοιχώματα χωρίς το σακίδιο. H ταχύτητα του συρμού είναι χαμηλή στα σημεία με τον οδοντωτό κανόνα (12Km/h). Στην υπόλοιπη διαδρομή μπορεί να φτάσει και τα 40Km/h. Οι μηχανοδηγοί γνωρίζουν την παρουσία των πεζοπόρων ειδικά τα Σαββατοκύριακα και είναι πολύ προσεκτικοί ("σφυρίζουν" όταν πλησιάζει το τρένο σε τούνελ και γεφύρια). Οι ενδιάμεσες στάσεις είναι Ζαχλωρού/Μέγα Σπήλαιο, Τρικλιά και Νιάματα.

photo from the train (1983)

photo from the train (1983)

R.S. Mega Spileon / Zachlorou - Σ.Σ. Μέγα Σπήλαιο /Ζαχλωρού (photo1983)
Η πρώτη μας φορά ήταν το 1983. Είχαμε και τα παιδιά μας μαζί. Ο Χάρης του Άρη και της Ρούλας ήταν 8χρονών και οι δικοί μας Παναγιώτης 6χρονών και ο Γιάννης 3 στο καρότσι ακόμα. Στα γεφύρια και στα τούνελ ο Παναγιώτης και ο Γιάννης αγκαλιά και στη φλαταδούρα ο Γιάννης στο καρότσι. Η δεύτερη διάσχιση ήταν τον Απρίλη του 1994 μαζί με μια ορειβατική ομάδα από την Τρίπολη. "Τα παιδιά μας είχαν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν".
Το καλύτερο κομμάτι της διαδρομής είναι με αφετηρία τον Σ.Σ της Ζαχλωρούς/Μέγα Σπήλαιο μέχρι το σημείο Νιάματα. Μετά η πεζοπορία είναι καμπίσια μέχρι το Σ.Σ του Διακοπτού. Η απόσταση από Ζαχλωρού μέχρι Διακοπτό είναι περίπου 12Km και ο χρόνος ποικίλει ανάλογα με την όρεξή σας.......Οι ορειβατικοί οδηγοί τον δίνουν στις 4h. Εμείς την πρώτη φορά, με τα παιδιά κάναμε 7h και τη δεύτερη 4h μέχρι τα Νιάματα. Είναι αλήθεια ότι τα περάσματα στα γεφύρια είναι στενά και γενικά όσοι έχουν υψοφοβία θα δυσκολευτούν. Στα τούνελ ειδικά στις "πόρτες" δεν θέλει πολύ χασομέρι στο πέρασμα τους, ωστόσο όμως εκεί είναι και το μέρος που πρέπει να του δώσεις λίγο χρόνο σε ασφαλές σημείο για μοναδικές φωτογραφίες......

Πρώτη γέφυρα από Ζαχλωρού / first bridge from Zachlorou photo1983 (38.108526, 22.160529)

photo: 1983 (38.118149, 22.166271)
