Βαλτεσινίκο
Valtesiniko
(37.706385, 22.096403)
Πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με το Βαλτεσινίκο στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Μετά
τη Βυτίνα, περνώντας τις πηγές του “Γκαμπέα”, όταν το “ΞΕΝΙΑ” άνθιζε, πηγαίναμε για καφέ.
Αν θέλαμε κοψίδια κάναμε λίγο νωρίτερα δεξιά και φτάναμε μέχρι τα Μαγούλιανα,
πάρα κει σπάνια. Κακοί χωματόδρομοι, Γορτυνία “ξεχασμένη” από τον πολιτισμό και τους
“καλομαθημένους”. Μα όταν έμαθα για μια σχολή ξυλογλυπτικής στο Βαλτεσινίκο, αν
θυμάμαι καλά το ’78, βρέθηκε η αφορμή για επίσκεψη. Ο Αχιλλέας, ένας “άγγελος επί
της γης”, ήταν υπεύθυνος για τα περάσματα του ξύλου. Λέω ήταν γιατί πολύ νωρίς
“πέταξε”, στα 35 του, για την εντροπία, σε κόσμους όπου ίσως να έχουν μεγαλύτερη αξία η
σεμνότητα και το ήθος. Μου βρίσκονται και δύο φωτογραφίες ασπρόμαυρες από
ξυλόγλυπτες κασέλες όταν τύπωνα στη Παυσανίου. Πάνε αυτά τώρα. Όλα ψηφιακά, ακόμα
και τα συναισθήματα!
Εδώ και χρόνια η σχολή ξυλογλυπτικής είναι διαλυμένη, εις τα εξ ων συνετέθη, από το 1984. Έχουμε όμως ξενώνες (οκτώ τον αριθμό απ’ ότι διαβάζω), άσφαλτο και jacuzzi . Φτιάχνουν και το παλιό σανατόριο, το κάνουν ξενοδοχείο, ένα “θηρίο”. Δε με πειράζουν οι ξενώνες, για το jacuzzi το
συζητάω. Άλλα με πειράζουν… Τέλος πάντων, έχει και βιβλιοθήκη ο τόπος.
Τελευταία φορά που βρέθηκα εδώ πάνω ήταν Ιούλης του 2013. Η Ντίνα, συναδέλφισσα από
τα χρόνια της “ποτοαπαγόρευσης” στο εργοστάσιο της Μεγαλόπολης, μας κάλεσε όσους
είχαμε ακόμα πάσο για μακάμια και πεσρέφ σ΄ ένα συμπόσιο ψυχής στο μπαλκόνι του
πατρικού της στο Βαλτεσινίκο. Στους “Αντίστικτους” κι αυτή και ευκαιρία για το Horizon
Levante να βρεθεί εδώ τώρα με εμπνευσμένο περαματάρη σε μισμαγιές και σεμάι .
Ξεκίνησα νωρίς στις 28 του Ιούνη και στις 9:00 π.μ. έπινα καφεδάκι μετά τη σήραγγα του
Αρτεμισίου, αγναντεύοντας το Τραχύ, τις απολήξεις του Μαινάλου και τη “Σκάλα” του
Παυσανία. Μου “πήρε” ένα μισάωρο το πέρασμα. Συνέχισα για Νεστάνη, δεξιά για Κάψια,
Καρδαρά, Λεβίδι, Βλαχέρνα και άφησα τη Βυτίνα συνεχίζοντας για τα Μαγούλιανα . Μπήκα
στη πλατεία του Βαλτεσινίκου (1118m) στις 10:45 π.μ. έχοντας στο χιλιομετρητή 222Km από
το κλεινόν άστυ. Δωμάτιο με “Θέα Βαλτεσινίκου” . Στα πόδια μου όλος ο οικισμός.
"Θέα Βαλτεσινίκου" Ξενώνας / "Thea Valtesinikou" guest house
Έπιασα το περπάτημα. Πέρασα από το σπίτι της Ντίνας, δεν ήταν εκεί, ήταν αργότερα
όμως...Πέτρα, παράδοση, πλατάνια ,ελάτια, ιστορία, εικοσιένα , εμφύλιος, ο Βαλτέτσιος, ο
Αλάριχος, ο Αρκάδιος, ο Ιμπραήμ, ο “Βασιλικός”, το “Valtesiniko Cafe” , o Λάμπης και ο
Γιώργος με τις γκουρμεδιές, η Γκόλφω όταν μακραίνουν οι ίσκιοι και η Ντίνα που είναι
γιαγιά πια. Δεν το λέω αρνητικά, εξ άλλου κι εγώ παππούς πεντάστερος είμαι.
Το μεσημέρι στο “Βασιλικό” με μανιτάρια και ζύθο. Το πιόμα κερασμένο από το Λάμπη, το
ξάδερφο και τη κυρία από τη Νέα Φώκαια. Να είναι καλά!
“1947-1948” Νικητές ή ηττημένοι / Winners or losers
Θα ρωτήσω το “Πέρδικα”
Το Δημοτικό Σχολείο Βαλτεσινίκο / Primary school Valtesiniko 1954
Ταβέρνα "Βασιλικός" / Tavern "Vasilikos"
Έγειρα μέχρι που κτύπησε το τηλέφωνο. Η Ντίνα! Ανέβηκα τη σκάλα με τις ορτανσίες,
πέρασα τη παλάμη μου από το κεφαλάκι του δίμηνου έγγονα και “γραμμή” για το
“πνεύμα των αγγέλλων”. Η δικιά μας μηχανή του χρόνου από το 1975 μέχρι το σήμερα.
Πόσα χρόνια είναι ; Άξιος αυτός που αντέχει!