Ο Φάρος της Σερίφου
The lighthouse of Serifos
(37.112750, 24.505154)
Ξημερώματα 17 του Σεπτέμβρη. Έχω αγωνία. Κοιμήθηκα λίγες ώρες. Το Tj κατέβαινε τη Συγγρού με το ραχάτι του. Η κίνηση λιγοστή στις 6:30 το πρωί. Μπήκα στο ferry λίγο πριν τις 7πμ. Προορισμός η Σέριφος. Στο φάρο, άκρα Σπαθί.
Δέκα παρά το ferry πέρασε από μπροστά του. Λίγο πριν το Λιβάδι. Λευκός, δωρικός, με τις επάλξεις του, κοίταγε κατά το νότο.
Στις 10πμ. μπήκα στο λιμεναρχείο. Ζήτησα το κλειδί.
-Πως θα πάτε εκεί κύριε; με ρώτησε ο λιμενικός.
-Θα τα καταφέρω, αποκρίθηκα.
Τράβηξα κατά τα νοτιοδυτικά. Στη διασταύρωση για "Καλό Αμπέλι" και "Γάνεμα " έκανα αριστερά. Λίγο πριν τελειώσει η άσφαλτος "φεύγει" αριστερά ο μοναδικός χωματόδρομος . Είναι περίπου 800m. Μέχρι να φτάσω μου έμοιασε ατέλειωτος. Πετροβολώντας, νεροφαγώματα, μεγάλες κλίσεις και στην τελευταία αριστερή στροφή "σκάει" ο φάρος.
Η ώρα είναι 11πμ. Ο αύλειος χώρος, το αμπελάκι, τα γεράνια, το δενδρολίβανο, ο γυμνός ιστός, το βαθύ μπλε του Αιγαίου, η Σίφνος και η Μήλος στα νότια και το κτίσμα. Τετράγωνος εννιάμετρος πύργος, αγκαλιά με το χώρο των φαροφυλάκων. Φαροφύλακες βέβαια δεν υπάρχουν. Πάνε τα κουρδίσματα, η ασετιλίνη, τα πετρέλαια και η απόλυτη μοναξιά των ανθρώπων......μόνος ήχος ο αέρας..
Άνοιξα και μπήκα. Γνωριμία με το "θηρίο". Η κουζίνα, το μπάνιο, τα υπνοδωμάτια, η γαλανόλευκη, ο Νίτσε και ο Στάινμπεκ . Ο αέρας έκανε πάρτι στη καμινάδα της εστίας. Το άνοιγμα των παραθυρόφυλλων δοκιμασία. Δυσκολότερο το κλείσιμο. Διάλεξα το δωμάτιο που κοιτά το νότο. Έχει τη μεγαλύτερη οπτική γωνία στο γαλάζιο. Στο πάτωμα μπορείς να παίξεις σκάκι ή και ντάμα. Που να βρεις "ντάμα" όμως. Ωστόσο δεν έχω αντίπαλο. Έστω και έτσι είμαι "νικητής".
Το μεσημεριανό μου λιτό. Δεν έχω πολύ όρεξη. Προσπάθησα να κοιμηθώ λίγο....
Το απόγευμα βγήκα για χάζι. Αέρας. Έδεσα τη καρέκλα στο κάγκελο. Πήρα τα κιάλια μου. Άρχισα να "ψάχνω". Ο αέρας έπαιρνε τα μηνύματα μακριά. Ακόμα και του τηλεφώνου. Δεν είχα καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Μόνο με τον μέσα. Πήρα τη ΝΙΚΟΝ. Όταν μακραίνουν οι ίσκιοι και θολώνουν τα νερά, οι εικόνες ζωντανεύουν. Ο ζωοδότης άρχισε να γέρνει πίσω από τα Βουλίσματα . Πορτοκαλιά, μαβιά, βαθύ μπλε και κατά τις 7:15μμ η πρώτη λάμψη. Έβαλα τις φωνές από τη χαρά μου. "Ζωντάνεψαν" όλα. Ακόμα και στο "Κοφτό", εκεί στα γκρέμια της άκρας Σπαθί τα βράχια γλύκαναν. Τρείς λάμψεις κάθε τριάντα δευτερόλεπτα. Φωτοβολία 19nm, λίγο πάνω από 34Km. H μοναδική μου συντροφιά όλα τα βράδια της παραμονής μου εδώ. Εντάξει κι ο αέρας, δεν με εγκατέλειψε ποτέ.
Μπήκα μέσα κατά τις 8:30μμ. Έβαλα Garbarek, "In praise of dreams". Έδωσα μάχη με τον Μορφέα. Για να δούμε.
Άκρα Σπαθί - το Κοφτό / "Spathi" point - the Cofto
Μέρα 2η 18.9.2018 / Second day
Στις 8πμ. έπινα το τσάι μου. Ο ηλιάτορας είναι ψηλά.
- Πότε να είναι η ανατολή;
Έκανα ένα πρόγραμμα που θα πάω και τι θα δω. Δεν ετοίμασα τίποτα για μεσημεριανό. Να δούμε πως θα πάει η μέρα. Γιατί η νύχτα δεν μας τα λέει καλά. Στις 10πμ. έβαλα πρώτη και την άλλαξα στην άσφαλτο. Προορισμός το Μεγάλο Λιβάδι. Η καρδιά των μεταλλείων. Προσπέρασα τη Βαγιά, το Γάνεμα, τον Κουταλά και πριν φτάσω στο Μεγάλο Λιβάδι έκανα αριστερά σε χώμα για τον "Ψαρόπυργο" η "Το θρόνο του Κύκλωπα". Μια μικρή στάση στην Αγία Τριάδα (37.145519, 24.444607) και συνέχισα για τον ένα από τους σημαντικότερους πύργους της Σερίφου. Βρήκα το σύντομο μονοπάτι για το μνημείο στα αριστερά μου και σε λίγα λεπτά ήμουν εκεί . Η θέα από δω πάνω είναι εκπληκτική ( 37.133759, 24.425265). Η κατασκευή αυτή ανάγεται στον ύστερο 4ο με 3ο αιώνα π.Χ. Οι διαστάσεις του είναι 8,80m X 7,20m και μέγιστο ύψος τα 2,10m.
Έκανα αναστροφή και λίγο μετά τις 12 ήμουν στο Μεγάλο Λιβάδι. Ο οικισμός κάποτε ήταν το μικρό Παρίσι. Κάποτε. Οι κάτοικοι έφταναν τους 700 στα 1880 περίπου. Σήμερα ρημάζουν όλα. Το αρχιτεκτονικό διαμάντι της μεταλλευτικής εταιρίας, ένα δίπατο νεοκλασικό, καταρρέει. Το μικρό κτίσμα (παλιό δημοτικό σχολείο) που στεγάζει την έκθεση πετρωμάτων κλειστό. Επιγραφή "Καλό χειμώνα". Φωτογράφισα τη προτομή του Σπέρα
( πρωτεργάτης της εξέγερσης του 1916), τον εγκαταλελειμμένο οικισμό των μεταλλεργατών και τα σκουριασμένα απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Άφησα ένα κλαδάκι θυμάρι στο μνημείο για τους νεκρούς ορύχους του 1916.
Κάθισα στο πρώτο ταβερνάκι στο έμπα του οικισμού. Δεν υπάρχει ψυχή από επισκέπτες. Καραφάκι ούζο, χταπόδι, ελιές, ντομάτα με χονδρό αλάτι και κτυπάει το τηλέφωνο. Πρώτη επαφή με τον έξω κόσμο. Ο Νίκος και ο Μίμης. Ήθελα να τους τα πω όλα. Να είναι πάντα καλά. Τα συναισθήματα είναι χαρμάνι. Από τη μία η
"ελευθερία " μου σε ό,τι κάνω και από την άλλη οι γοργόνες να μου κλείνουν το μάτι. Η σκάλα των μεταλλείων απέναντι με στοιχειώνει. Τα μπουλόνια, οι ράγες, τα στεφάνια στο μνημείο, τα οξειδωμένα γρανάζια, τα μπαταρισμένα βαγονέτα, το απαστράπτον μετάλλευμα, ακόμα και ο ψαρόπυργος του Κύκλωπα μου παραπονιέται γιατί δεν του αφιέρωσα περισσότερο χρόνο. Μόνο ο ήχος της θάλασσας είναι βάλσαμο. Ψάχνω έναν ψίθυρο......
Το καραφάκι τελειώνει κι έχω δρόμο. Πρέπει να φύγω. Διασχίζοντας τον Κουταλά είπα θέλει κι εδώ χρόνο ο τόπος. Περασμένες τρείς έφτασα στο φάρο. Για μεσημεριανό ομελέτα, μια χαρά είναι.
Στις 6μμ. έψαξα το μονοπάτι που ξεκινά από το φάρο και καταλήγει στη θάλασσα. Σ΄ ένα τοπίο τραχύ, βαθύ καφέ στο χρώμα της σκουριάς, σμιλευμένο από τη θάλασσα και τον αέρα που δεν σταματά καθόλου. Μου πήρε ένα εικοσάλεπτο να φτάσω στο νερό. Έπιασα την "κουβέντα" . Το Κοφτό έχει τα δικά του πάθεια, άγριο και γοητευτικό, σε "παίρνει" μαζί του....
- Θα κατεβαίνω κάθε απόγευμα.
Γύρισα πίσω και βγήκα πάλι στο αγνάντι μου, στη νοτιανατολική γωνία του περίβολου. Μόνο εκεί μπορούσα να δέσω την καρέκλα. Ο φάρος στις 19:15 ξεκίνησε. Πάντα ακριβής στην ώρα του. Είναι η παρέα μου, μαζί με τα κλουβιά από το ιχθυοτροφείο στα Μαύρα Νερά.
Λίγο πριν τις 9μμ μπήκα μέσα. Είδα μια ταινία στο tablet. Δεύτερο βράδυ και κατά τις μιάμιση άρχισαν οι "επισκέψεις". Ήξερα ότι θα έρθουν αλλά δεν ήξερα το πότε. Έφαγα ήττα. Δεν έκλεισα μάτι. Με τους ζωντανούς μπορείς να τα βγάλεις πέρα, με τους "άλλους" ποτέ. Μου ήρθε στο μυαλό μου ο Παπαδιαμάντης .... "Μακράν σου είναι έρημος και αφεγγής ο βίος"....
Αγία Τριάδα / Holy Triad (37.145519, 24.444607)
Ο θρόνος του Κύκλωπα / The throne of Cyclops ( 37.133759, 24.425265)
Μεγάλο Λιβάδι / Megalo Livadi
Το κτίριο της μεταλλευτικής εταιρείας / The building of the mining company
Το μνημείο των νεκρών μεταλλεργατών
The memorial of dead metalworkers
Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός / The abandoned settlement
Στην υγειά σας / Cheers
Μεγάλο Λιβάδι / Megalo Livadi
Το μονοπάτι για το Κοφτό / the path to Kofto (37.111459, 24.504645)
Το Κοφτό - Ακρα Σπαθί / The Cofto - Spathi point (37.111459, 24.504645)
Μέρα 3η. 19.9.2018 / Third day
Με βρήκε η ανατολή κολλημένο στο παράθυρο που κοιτά τα κλουβιά του ιχθυοτροφείου. Ξεμύτισε από την αχλή του πρωινού στις 07:15. Πορτοκαλιά και χρυσαφιά χρώματα πάνω στο γκρίζο μπλε της θάλασσας.
Σήμερα θα ψάξω το δεύτερο και καλύτερα σωζόμενο πύργο της Σερίφου. Τον Άσπρο πύργο. Στα 15Km περίπου από το φάρο με κατεύθυνση τη Χώρα από τον δυτικό δρόμο συνάντησα στα δεξιά μου την πινακίδα (37.150052, 24.453035). Λευκό μάρμαρο, σε κυκλική διάταξη, εξωτερική διάμετρος 8,34m και μέγιστο σωζόμενο ύψος τα 4,95m. Ο τοίχος του πύργου είναι διπλός και έχει πάχος 1,05m. "Βλέπει" τον πύργο του Κύκλωπα και τον άλλο στη θέση Φλέα. Θέα εκπληκτική......δίπλα του ένα από τα γραφικότερα κοιμητήρια που έχω δει. Ανάμεσα σε πεύκα , κυπαρίσσια και φοίνικες.
Συνέχισα για τον οικισμό της Παναγίας. Θέλω να δω το ναό της Ξυλοπαναγιάς (Κοιμήσεως της Θεοτόκου) .Είναι ο παλαιότερος ναός του νησιού. Στα 950μ.Χ. το κτίσμα και η αγιογράφηση ξεκινά από τον 14ο αιώνα.
Στην είσοδο του χωριού είναι το καφενείο της κ. Δήμητρας. Οι πληροφορίες μου, έλεγαν ότι έχει το κλειδί του ναού. Η εντύπωση μου είναι ότι δεν ήταν και πολύ χαρούμενη με την παρουσία μου. Μου άνοιξε το ναό αλλά για ένα τσίπουρο που παρήγγειλα ακόμα περιμένω. Άσε που μου έβαλε χέρι γιατί φωτογράφιζα το νηπιαγωγείο, του 1931 παρακαλώ. Ωστόσο περπάτησα τα σοκάκια του οικισμού. Τα σπίτια κλειστά, η πλατεία έρημη - μα που πήγαν όλοι;
Ο Πλατύς Γιαλός είναι το βορειότερο σημείο του νησιού. Ένα τσιμεντόδρομος της κακιάς ώρας σε οδηγεί στις τρείς παραλίες. Ερημιά, αέρας και μια ταμπέλα στα δεξιά μου για το μεσιανό γιαλό να λέει "Νικούλιας" ......εδώ ήμαστε. Σαρδέλα στα κάρβουνα, χταποδάκι, καλαμάρι, ελιές , ένα τυρί δικό τους , "Ηδονικό" Λαζαρίδη και η Σεριφοπούλα απέναντι στα βόρεια. Πόσο να κάτσεις όμως. Άμα είχα το Μίμη θα μας έπιανε η νύχτα.
"-Τσίπουρο, Μίμη.
Έλα, Μίμη, έλα.
Έλα, σαρδελίτσα, χαταποδάκι." σελ. 25 Αλφαβητάρι 1969 (σε παράφραση)
Στο Λιβάδι έκανα ψώνια, ψωμί κρέας, κοτόπουλο και λαχανικά. Στις 6 το απόγευμα ξαναπήρα το μονοπάτι για το Κοφτό. Άκουσα ομιλίες. Τρείς νεαροί ψάρευαν με καλάμι απ΄ τα βράχια. Αναρωτήθηκα πότε πέρασαν μπροστά απ΄το φάρο και δεν τους πήρα χαμπάρι. Χαιρετηθήκαμε και πήρα τον ανήφορο για την επιστροφή. Έκανα μια μικρή παράκαμψη για τα νοτιότερα γκρέμια. Εκεί που πήρε το δρόμο για την άλλη πλευρά του φεγγαριού η γυναίκα του Μπαλοδήμου. Και να μη θέλεις να πέσεις μπορεί να σε σπρώξει ο αέρας.....
Μετά στο αγνάντι μου, παρέα με το Σκωτσέζικο ιστιοφόρο του 1869. Εκεί να δεις ταξίδι. Οι τρείς αναλαμπές, το φεγγάρι να γεμίζει και ο Bob στο ''Knocking on the heaven's door".
Έγειρα κατά τη μία μετά τα μεσάνυχτα.
Καλό Αμπέλι / Kalo Ambeli - 37.123494, 24.495596
Βαγιά / Vagia (37.129004, 24.462728)
Γάνεμα / Ganema (37.137345, 24.462770)
Κουταλάς / Koutalas (37.137368, 24.453077)
Άσπρος Πύργος / White Tower (37.150052, 24.453035)
Στον χωριό Παναγία / Panagia village
Η πλατεία / The square
Ο Ι.Ν. της Παναγίας / The Holy Virgin of Our Lady - 950μ.Χ / 950 a.C
Serifopoula / Σεριφοπούλα
Πλατύς Γιαλός / Platis Gialos
Στου "Νικούλια" - Πλατύς Γιαλός / "Nikoulias" - Platis Gialos
Στα γρέμια του Κοφτού - Άκρα Σπαθί - Σέριφος / In the cuts of Kofto - Akra Spathi - Serifos
Μέρα 4η. 20.9.2018 / fourth day
Ξύπνησα στις 7:30πμ. Ετοίμασα το μεσημεριανό μου. Κοτόπουλο στο φούρνο. Κατά τις 11 ξεκίνησα για τη Χώρα. Πάντα από τον δυτικό δρόμο. Είναι περισσότερα χιλιόμετρα αλλά είναι ομορφότερος. Άφησα το TJ δίπλα σε κάτι ανεμόμυλους.....ποιοί να μένουν εδώ; αναρωτήθηκα.
Ήμουν στο κάστρο στις 12πμ. Δε μέτρησα τα σκαλιά για το ανέβασμα, αλλά πρέπει να είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ. Το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου μου έδωσε ήσκιο. Η θέα είναι μαγική. Ο μύθος λέει ότι ο Περσέας έχει θάψει το κεφάλι της Μέδουσας σ΄ αυτό εδώ το σημείο.
Το Δημαρχείο στολίδι του 1908, η Πάνω Πιάτσα, τα δρομάκια, η αρχαιολογική συλλογή, τα λόγια του Στράβωνα......"είναι το νησί τόσο βραχώδες που αιτία γι' αυτό είναι η Γοργώ (η Μέδουσα)".
Στις 1 και μισή πήρα το δρόμο για την επιστροφή. Βρήκα να πεζοπορεί μια μικρή παρέα στο χωματόδρομο. Επέστρεφαν απ΄ το φάρο. Δεν τους πρόλαβα να πούμε καμιά κουβέντα.....το κοτοπουλάκι όμως το βρήκα και το τίμησα.
Στις 6 γραμμή για το Κοφτό. Ο αέρας έχει λίγο υποχωρήσει.....δε θα δέσω τη καρέκλα απόψε. Σήμερα παραστράτησα λίγο στον απογευματινό μου περίπατο. Έπεσα επάνω λοιπόν σ΄ έναν κύκλο κατασκευασμένο από πέτρες με χαραγμένη διάμετρο 5 με 6 μέτρα και εμφανές κέντρο. Δίπλα του ήταν μια άλλη κατασκευή από πέτρες κι αυτή κάτι σαν χείλος πηγαδιού χωρίς όμως βάθος με διάμετρο περίπου ένα μέτρο. Παράξενα πράγματα.....συνέχισα για τη θάλασσα. Βρήκα πάλι τους ίδιους τρείς νεαρούς αλλά αυτή τη φορά ήταν μαζί και μια κοπέλα, η Ελένη. Ο Άγγελος, ο Θάνος και ο Γιώργος. Πιάσαμε κουβέντα. Είχαν ψαρέψει ένα λούτσο και μια παλαμίδα. Μεγάλα ψάρια. Κατέβαιναν με τα πόδια από την άσφαλτο μέχρι το Κοφτό για ψάρεμα. Όλοι τους έμεναν στη Χώρα. Τους κάλεσα μετά για μπύρα. Επιτέλους επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Ο Άγγελος και η Ελένη έμεναν στον έναν από τους ανεμόμυλους που το πρωί είχα παρκάρει δίπλα του....Με κάλεσαν να τους επισκεφτώ και να φωτογραφίσω τον ανεμόμυλο. Και βέβαια θα πάω.
Η Χώρα / Hora
Το Δημαρχείο / The town hall 1906
Η Πάνω Πιάτσα / The Pano Piatsa square
Η αρχαιολογική συλλογή / The archaeological collection
Ο Γιώργος , ο Θάνος, ο Άγγελος, η Ελένη μια παλαμίδα κι ένας λούτσος
Αναμνήσεις απ΄ το μέλλον / memories of the future
Μέρα 5η 21.9.2018 / fifth day
Πρόλαβα την ανατολή στο τσακ.
Σήμερα θα ψάξω το πύργο στη Φλέα, στα Πλακάλωνα. Πριν το Μεγάλο Λιβάδι έκανα δεξιά σε χωματόδρομο. Άφησα το αυτοκίνητο στη ρίζα ενός λόφου (37.147229, 24.435748). Γαϊδουροανηφόρα. Πέρασα το μισάωρο να φτάσω στη κορφή. Βρήκα ένα σορό ερείπια από μαντριά, αλλά πύργος πουθενά. Στη βόρεια δυτική πλευρά του λόφου κατέληγε ένας χωματόδρομος της κακιά ώρας. Ίσως από κει να έχω καλύτερη τύχη.
Απογοητευμένος άρχισα να κατεβαίνω προς το TJ. Ρώτησα και στον οικισμό για τον πύργο αλλά πληροφορίες δεν πήρα.....Τα μάζεψα και ξεκίνησα για την Αβεσσαλό. Χωματόδρομος . Σε μια πινακίδα που έλεγε Άγιοι Ανάργυροι έκανα αριστερά. Δεν άργησα να αντικρίσω των λόφο που είχα ανέβει με τα πόδια από το μεγάλο Λιβάδι. Παθαίνεις και μαθαίνεις. Ήμουν σχεδόν στην ίδια υψομετρική. Δεν άργησα να βρω το μνημείο (37.148831, 24.437091). Μερικές ογκώδεις πέτρες η μία πάνω στην άλλη δίπλα σ΄ ένα παρατημένο μαντρί. Η διάμετρός του είναι 9m και τo μέγιστο ύψος 1,25m.
Συνέχισα για την Αβεσσαλό. Περισσότερη απομόνωση (εκτός από το φάρο) δεν ξέρω αν υπάρχει στη Σέριφο. Είμαι πάνω σε μια τεράστια βοτσαλιά μόνος μου και αντίκρυ μου στη πλαγιά της Αγριομέλισσας είναι ένα μικρούλης οικισμός, η Παναγιά του Βουνού. Τώρα αφού ήρθα μέχρι εδώ, θα ρίξω και μια βόλτα κατά κει.
Είναι δεν είναι δέκα σπίτια. Αγνάντι στη δύση, κάτω η παραλία Αβεσσαλός και οι κατακόκκινες απολήξεις με τις σκουριές του μεταλλεύματος που χάνονται μέσα στη θάλασσα.
Έφτασα στο φάρο σκονισμένος από το περπάτημα και κουρασμένος. Στις 6 το απόγευμα βγήκα για τον απογευματινό μου περίπατο. Δεν βρήκα τη νεαροπαρέα αυτή τη φορά. Ο αέρας έχει πέσει αρκετά, αλλά έχει πολύ υγρασία.
Το φεγγάρι έχει γεμίσει αρκετά....αύριο θα το "πιάσω" την ώρα που θα βγαίνει από τη θάλασσα. Το παραξήλωσα σήμερα. Με πήρε μαζί του ο Ibrahim maalouf "red & black light". Μέχρι και ο Μ/Σ της ΔΕΗ βγάζει σπινθηρισμούς από την υγρασία.... έχω χριστουγεννιάτικο δέντρο το Σεπτέμβρη. Δε θέλει κότσια για να μείνεις στο φάρο, απελπισία θέλει.
Στα Πλακάλωνα / Plakalona (37.148035, 24.436355)
Ο πύργος στη Φλέα ή χοίρου τρύπα / Flea tower (37.148847, 24.437149)
Αβεσαλλός / Avesallos
Αβεσαλλός / Avesallos Παναγία του βουνού / Panagia tou vounou
Στη Παναγία του βουνού - Panagia tou vounou village
6η μέρα. 22.9.2018 / sixth day
Έσπασα ρεκόρ, ξύπνησα στις 08:30πμ. Έχω καλή διάθεση, περίεργο. Πήρα το τσάι μου έξω. Δεν έχει σχεδόν καθόλου αέρα. Δε θα πάω πουθενά, εδώ θα μείνω.....Θα απολαύσω το αγνάντι μου, τον ήλιο του Σεπτέμβρη, τα περάσματα στο μπλε της θάλασσας και τ΄ ουρανού.
Έψαξα να βρω σήμα. Πήρα το φίλο μου το Μίμη. Τον αδαμαντοδέτη. Τον παρακάλεσα να μου στείλει ένα μικρό "διαμάντι" σ΄ ένα φάκελο να μου κάνει παρέα. Όχι πως ήμουν εντελώς μόνος. Είχα δύο γεράκια, μερικούς γλάρους, τη ΝΙΚΟΝ και τα κιάλια μου. Αλλά ξέρετε τώρα, είναι αλλιώς τα περάσματα της ψυχής.
Με βρήκε το μεσημέρι με Αχαλινωτόπουλο "Υάκινθος". Πίνω τη τελευταία "Α". Δεν κάνω διαφήμιση, μακάρι να είχα Budweiser. Οι μπύρες μου τελειώνουν. Θα πάρω το βράδυ από τη χώρα. Ναι, απόψε θα βγω για πρώτη φορά νύχτα. Σαββατόβραδο. Στη χώρα τη νύχτα. Για να δούμε....
Το απόγευμα δούλεψα λίγο τις φωτογραφίες. Η ώρα είναι 6. Μια αναπάντητη. Είναι ο Veko. Έψαξα πάλι για σήμα. Θέλει να βγάλω φωτογραφίες από τις στοές....αύριο θα το προσπαθήσω.
Περασμένες εννέα ξεκίνησα. Όχι από το λιμάνι. Από τον άλλο δρόμο που είναι ομορφότερος. Η χώρα απέχει απ΄ το φάρο περίπου είκοσι χιλιόμετρα. Περνάς και τον αυχένα του Τρούλου (500m). Η θερμοκρασία πέφτει στους 18c. Παρκάρισα πάλι κάτω από του ανεμόμυλους. Ψώνισα πριν κλείσουνε τα μαγαζιά και κάθισα στην "Πάνω Πιάτσα" , απέναντι από το Δημαρχείο. Πρώτη μέρα (νύχτα δηλαδή) που έχω διαδίκτυο. Έστειλα φωτογραφίες, μηνύματα, μίλησα με την Εσμεράλδα, το Θανάση το RED, το Γιώργο το Φούιτ, με το "στρατιωτικό" και πήρα χαμπέρια και άλλα τέτοια. Μετά τη μία άρχισε να στρώνει η παρτίδα. Γέμισε ο τόπος.....
Να δείτε τη ταινία "Βότκα λεμόνι" του Hiner Saleem. Πάει με την περίσταση. Η Madeleine Peyroux με ταξιδεύει. Που είσαι; ......... ρε γαμώτο.
7η μέρα. 23.9.2108 /seventh day
Άμα κοιμάσαι αργά ξυπνάς νωρίς. Δικό μου είναι, αλλά πολλές φορές "πιάνει" . Στις 06:00πμ ήμουν έξω καρφωμένος στην ανατολή. Καθόλου αέρας και πολλή υγρασία. Ο ιστός είναι μούσκεμα, ο Μ/Σ τσιτσιρίζει και υπάρχει απίστευτη "κίνηση". Λοιπόν, ψαρόβαρκες, ιστιοφόρα σε άπαρση, τα ψάρια στα κλουβιά να κάνουν πάρτι για το τάισμα, γλάροι, τα δύο γεράκια και δύο κορμοράνοι παρακαλώ (ένας φαλακροκόρακας κι ένας σταχτοτσικνιάς). Μετά τις 6 και μισή βγήκαν τα πορτοκαλιά και λίγο πριν τις 7 και μισή ήταν πια ψηλά ο ζωοδότης.....
Μπήκα μέσα να συμπληρώσω λίγο ύπνο. Έχει στοές σήμερα και περπάτημα.
Είναι Κυριακή κι έχει κίνηση. Πέρασα τη Βαγιά, το Γάνεμα και μετά τη παραλία του Κουταλά. Άλλοι για μπάνιο, εγώ για τις στοές. Τραβάτε με κι ας κλαίω.....α ρε Veko. Στη τελευταία δεξιά φουρκέτα μετά τον οικισμό και στο ύψος που είναι ο Άσπρος Κάβος έκανα δεξιά. Άφησα το TJ στην αρχή ενός αδιέξοδου χωματόδρομου και άρχισα το περπάτημα. Και στοές βρήκα και μεταλλευτικά πεδία, σιδηροτροχιές, τεράστιες λάκκες εξόρυξης, τσαλακωμένα οχήματα, παρατημένα μηχανουργεία και οικήματα. Για να πω την αλήθεια δε χώθηκα πολύ βαθειά στις στοές. Με συμβούλεψαν ντόπιοι στον Κουταλά να μη το ρισκάρω. Έτσι κι έκανα. Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν τα περάσματα, αλλά που να τους βρω; Τέλος πάντων τις ματσαραγκιές μου τις έκανα την επομένη που πήγα στο Μεγάλο Λιβάδι ειδικά για τις στοές εκεί....Αυτά αύριο όμως.
Το απόγευμα στήθηκα για την ανάδυση της σελήνης. Μία μέρα πριν τη Πανσέληνο. Επτά και κάτι έσκασε μύτη. Αριστερά από τη Σίφνο, μέσα από τη θολή γραμμή του ορίζοντα. Ο φάρος στη ώρα του. Τα μαβιά και τα πορτοκαλιά χάιδευαν τη ράχη του Κάβο Παχύ στη δύση του ζωοδότη στα δεξιά μου.
Λίγο μετά τις 9 και μισή το βράδυ άνοιξα την αυλόπορτα για τον ανεμόμυλο της Σοφίας και του Άγγελου....τα μπίστιξαν από την Αθήνα και βρήκαν "λιμάνι" στη Σέριφο. Έχουν όνειρα. Να τους πάνε όλα καλά......θα τα ξαναπούμε παιδιά.
Λίγο πριν τις 11μμ. ήμουν στη πιάτσα της Χώρας. Χθες χαμός σήμερα οδυρμός. Τι είναι τούτο...εγώ, οι γάτες, "ο Στράτος" και κάτι ξέφτια. Άντε για τη τιμή των όπλων "a chot". Συμπλήρωσα τα καινά στο αγνάντι μου. Έκατσα κάμποση ώρα. Παπαθανασίου και "Blade Runner".
Στα ορυχεία του Κουταλά / in the mines of the Koutalas
Πανσέληνος / Full moon - 23.9.2018 7:21
Στο μύλο της Ελένης και του Άγγελου - Χώρα / In the mill of Helen and Angelos - Hora
Κυριακή βράδυ στη Πάνω Πιάτσα / Sunday night
8η μέρα 24.9.2018 / eighth day
Σήμερα θα πάω στις στοές στο Μεγάλο Λιβάδι. Έχω πάρει πληροφορίες από τον Άγγελο. Έσφιξε ο κ#λ#ς μου. Απόλυτο σκοτάδι. Στη μία με τις σιδηροτροχιές περπάτησα όρθιος. Στις άλλες σκυφτός και παρακάτω. Φέρναν κι ένα κρύο αγιάζι....ήμουν με το κοντομάνικο και μούσκεμα από το περπάτημα. Πόσο μέσα να πάω; Είμαι μόνος και μεγάλος άνθρωπος. Άμα μου ΄ρθει καμιά ζάλη.....οε, οε, οε. Το μόνο μέρος που δεν βρήκα ήταν τα θερμά λουτρά. Δε πειράζει, την άλλη φορά ίσως.
Κάθισα στο ίδιο ταβερνάκι. Ουζάκι, χταποδάκι και κουβέντα με τη θάλασσα.
Επέστρεψα μετά τις τρείς. Το βαρόμετρο άρχισε να πέφτει, το ίδιο και η θερμοκρασία. Από τα 1025mb κατέβηκε στα 1019mb. O καιρός θα χαλάσει.
Το απόγευμα δε κατέβηκα στα γκρέμια του Κοφτού. Στήθηκα για την ανάδυση της πανσέληνου. Θέλω να το μοιραστώ. Έψαξα σήμα. Πήρα τον Γιώργο τον φούιτ.
- Είμαι στη Μύλο. Συσκευάζουμε ένα ρωμαϊκό λουτρό.
Απέναντί μου. Τόσο κοντά , μα και τόσο μακριά.
- Κουνάω τα χέρια μου. Του λέω...
- Και ΄γω. Μου αποκρίθηκε.
- Σου στέλνω χαμπέρια με τη τρίτη λάμψη.......
Άμα μεγαλώνουν οι άνθρωποι κάνουν υπερβολές.
Για βραδινό, πατάτες τηγανιτές και αυγά μάτια. Ο Διαμαντής μου το έλεγε. Θείο φαί. Η ώρα είναι 11μμ. Βγήκα πάλι έξω. Έχω το τελευταίο backwood για απόψε. Να και μια καλή παρέα. Ένα βατραχάκι. Τα αρχαία νομίσματα της Σερίφου είχαν για λογότυπο ένα βάτραχο. Τον άφωνο βάτραχο. Είπαμε για όλα φταίει η Γοργώ (Μέδουσα).
Είναι περασμένα μεσάνυχτα. Η πανσέληνος γράφει στην υγρή επιφάνια της θάλασσας, το πνεύμα τω αγγέλων ρέει, Cohen στο άκουσμα (I'm your man), οι λάμψεις .......και το τελευταίο μου βράδυ στη Σέριφο.
Στα ορυχεία στο Μεγάλο Λιβάδι / The mines in Megalo Livadi
επί τέλους έχω μια συντροφιά, την πανσέληνο και το βατραχάκι
in the end I have a companion, full moon and frog
9η μέρα. 25.9.2018 / ninth day
Ξύπνησα χαράματα από τον αέρα. Έκανα να βγω έξω. Να με πάρει....τι είναι τούτο. Ξανά μέσα. Θέλω να πάρω το λιμεναρχείο. Θα έχει δρομολόγιο άραγε σήμερα; Δεν έχω σήμα.
Ας φροντίσω το φάρο. Σκούπισμα, σφουγγάρισμα, να είναι όλα όπως τα βρήκα. Καθαρά και τακτοποιημένα. Η μεταφορά του εξοπλισμού μου στο TJ είναι μια δοκιμασία από τον αέρα. Το ίδιο και το κλείσιμο των παραθυρόφυλλων. Έγραψα δύο λέξεις στο βιβλίο του φαροφύλακα, έκανα ένα λυτό γεύμα και κατά τις 3:15μμ. έβαλα πρώτη.
Στο λιμεναρχείο μου είπαν πως θα έχουμε καθυστέρηση λόγο του καιρού. Το "Αδαμάντιος Κοραής" ήταν φίσκα. Τα συναισθήματα μου είναι χαρμάνι. Θέλω να επιστρέψω στη πόλη μου, αλλά ήδη μου λείπει ο φάρος.
Κρατώ αυτή την εμπειρία. Δεν μπορώ να πω ότι οι χορδές τόξευσαν το βέλος πάντα στο στόχο. Είχα δύσκολες στιγμές. Όμως ακόμα και αυτό, να μπορείς να ανακαλύπτεις πλευρές του εαυτού σου είναι πολύ σημαντικό. Ήρθα πολύ κοντά στην απόλυτη μοναξιά, τη σιωπή, τον πραγματικό αέρα, τη διαβίωση με το ελάχιστο. Με ζόρισε η σημειολογία που έχει για μένα η θάλασσα, η αδυναμία να μοιραστώ όλη αυτή την "ομορφιά". Θα το ξανάκανα όμως, είμαι σίγουρος. Έχω πολλά να μάθω ακόμα από το νησί της πέτρας και του σίδηρου. Από τα γκρέμια στο Κοφτό, την άκρα Σπαθί, τις λάμψεις, τους ορύχους του 1916.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Πολεμικό Ναυτικό και στον Αντώνη τον υπεύθυνο του φάρου.
Αφιερώνω αυτό το οδοιπορικό στο παιδί μου. Τον Παναγιώτη. Τον "στρατιωτικό". Χωρίς αυτόν δε θα ζούσα αυτή την εμπειρία.
publication: 23.11.2018