
Σέριφος Οκτώβρης 2022
Serifos island October 2022
Μονοπάτια και μνημεία
Trails and monuments

18.10.2022
Ήμουν στο λιμάνι του Πειραιά, στη G9, μια ώρα πριν την αναχώρηση, λίγο πριν τις 10 π.μ.
Έτσι έλεγαν οι οδηγίες για τους εποχούμενους. Όμως κάτι δε μου βγήκε όταν αντίκρισα τον
καταπέλτη του Seajet . Από τη μια η φωτεινή πινακίδα στη πρίμα έλεγε αναχώρηση 11 μ.μ.
για Σέριφο, από την άλλη οι κορύνες δεν άφηναν περιθώριο επιβίβασης για τα οχήματα.
Ρωτώ έναν «μαγκάκο» με φόρμα τι συμβαίνει και μου απαντά ότι « δε φεύγει το πλοίο γιατί
έχει μποφόρια»...μάλιστα λέω! Και τι κάνουμε; Ξαναρωτώ και μου απαντά «ξέρω γω;».
Παίρνω την εταιρία, αλλά το μόνο που άκουγα ήταν διαφημίσεις. Πρέπει να περίμενα
περίπου είκοσι λεπτά! Τα παράτησα και σκεπτόμουν να σηκωθώ και να φύγω. Από την
άλλη ωστόσο, κανένας δε το κούναγε από τον προβλήτα. Η ώρα έχει πάει έντεκα παρά και
μια κυρία βαθμοφόρος έρχεται προς εμάς και μας λέει ότι «έχει απαγορευτικό και θα
ενημερωθούμε με νέο δελτίο καιρού στις 1 μ.μ.» Οπότε μέχρι τότε πιάστε τις καφετέριες, λέω
εγώ. Περνάω απέναντι στην 2ας Μεραρχίας (δεν τη ξέρω τη κυρία) και επισκέφτηκα το
«BELOUGA ART» . Πολύ ωραίο μαγαζί, αλλά πόσο να κάτσεις. Είναι κι από αυτά που σε
«παρακολουθούν»! Μόλις κατεβάσεις τη τελευταία γουλιά καφέ, σου «αρπάζουν το
Φλιτζάνι» και ...
Τέλος πάντων, να μη σας τα πολυλογώ, στις 11:55 π.μ. δέχομαι sms από την εταιρία ότι το
πλοίο θα φύγει στις 2:45 μ.μ. ΜΠΡΑΒΟ ρε παιδιά! Ένα πλοίο που θα έφευγε στις 11 π.μ.,
ενημερώνονται οι επιβάτες στις 11:55 π.μ. ότι η αναχώρηση θα γίνει στις 2:45 μ.μ.!
Έφυγε στην ώρα του (;) και στις 5:15 μ.μ. πιάσαμε το Λιβάδι. Αέρας, ο ηλιάτορας έπαιζε με
τα σύννεφα και το TJ πήρε τα ΝΔ περάσματα. Γνώριμα μέρη από τις μέρες του Σεπτέμβρη
του 2018 και τα καλωσορίσματα από το «φίλο» μου χαρακτηρίστηκαν από βαθειά
συγκίνηση και περισσή αγάπη. Τα μηνύματα δεν «φεύγουν». Τα παίρνει ο αέρας και τρέχα
γύρευε που τα πάει. Ίσως κατά το Νότο.

19.10.2022
Για τον Κάβο του Κύκλωπα. / Το the Cyclops cape.
O θρόνος , η σπηλιά του Κύκλωπα, τα «Γύφτικα» και ο κάβος με το Φάρο
The Cyclops Throne the cave and the cape with the Lighthouse
Ξημέρωσε με έναν αέρα από αυτούς που γνωρίζουν πολύ καλά οι Κυκλάδες. Πέρασα τη
Βαγιά, το Γάνεμα, το Κουταλά και στη διασταύρωση για Μεγάλο Λιβάδι έκανα αριστερά,
μετά πάλι αριστερά για τη μονή Ευαγγελίστριας, το θρόνο του Κύκλωπα και μετά από
4Km «χώμα καλό και κακό», έφτασα μπροστά σε μια κλειδωμένη συρόμενη πόρτα που
εμπόδιζε τη διέλευση του αυτοκινήτου (37.125393, 24.416259). Ο προορισμός μου ήταν ο
κάβος του Κύκλωπα στις απολήξεις του «Τρουλί». Την προηγούμενη είχα παρατηρήσει από
το Sea Jet ότι υπάρχει ένας μικρός φάρος λευκός και υπέθεσα ότι κάποιος δρόμος ή
μονοπάτι θα τον προσεγγίζει. Τέλος πάντων, «ξεπέζεψα» και πήρα στο κατόπι δεξιά μου την
περίφραξη από μεταλλικό πλέγμα. Κάποια στιγμή τον αντίκρισα από ψηλά, αλλά μου
φάνηκε αδύνατο να τον πλησιάσω από τη θέση που ήμουν. Εκεί που λέω γυρνάω πίσω,
βλέπω λίγο χαμηλότερα ότι η περίφραξη είχε μια τρύπα. Περνάω, ακολουθώ τη
γιδόστρατα και βγαίνω σε ένα εξωκλήσι ( ναός Αγίας Τριάδας). Τώρα είναι καλύτερα τα
πράγματα. Ακολουθώ για λίγο το χωματόδρομο που ερχόταν από τη συρόμενη και μετά το
μονοπάτι που σε οδηγεί στο φάρο. Είναι σε κακό χάλι και το μονοπάτι και ο φάρος. Στη
πλαγιά δεξιά μου ένα φορτηγό «πάλευε να φτάσει στη θάλασσα». Αναρωτήθηκα αν πάνε
για ψάρεμα τα φορτηγά! H διαδρομή μου πήρε 45 λεπτά περπάτημα, πήγαιν’ - έλα και η
υψομετρική διαφορά είναι περίπου 100m. Μα γιατί εδώ; Για να κάνω λίγο παρέα στο
φάρο, για να αγναντέψω τα δυτικά περάσματα, για την εσχατιά της άκρας και για την
γοητεία που ασκούν στο Horizon Levante αυτές οι «μοναδικές» κατασκευές.
Πληροφορίες δε βρήκα από το φαρικό δίκτυο του Πολεμικού
Ναυτικού για τον συγκεκριμένο φάρο .




photo: (www.exploring-greece.gr)


