Αρχές  Ιούνη του 2010 παρέα με τους ίδιους ανθρώπους που μας κατέβασαν  τη Νέδα (http://www.4x4mountainclub.gr/index.html) αποφασίσαμε να κατέβουμε αυτή τη φορά "της  Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό". Όχι με τα πόδια όπως στη Νέδα, αλλά με κανό. Το σχέδιο έλεγε διάσχιση της κοιλάδας των Τεμπών και κατάληξη στις εκβολές του ποταμού ανάμεσα στους Νέους Πόρους και το Στόμιο.  Όμως για λόγους "ανωτέρας βίας" άλλαξαν δυστυχώς τα σχέδια και η διαδρομή πλεύσης δεν συμπεριέλαβε τα Τέμπη και περιορίστηκε από τη γέφυρα που είναι δίπλα στον Παλαιόπυργο και μέχρι τις εκβολές . Το ποτάμι από το σημείο εκείνο μέχρι τη θάλασσα κινείται ήρεμο, σχεδόν ακίνητο χωρίς την παραμικρή δυσκολία στο κατέβασμα  και θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να σε καθοδηγεί κάποιος αφού ο υδάτινος δρόμος  δεν παρουσιάζει την παραμικρή δυσκολία. Ήμασταν μαζί με τον Λαγογιάννη που ήταν ο οδηγός μας επτά άνθρωποι.  Από το σημείο που ρίξαμε τα κανό και σε περίπου δύο χιλιόμετρα κάναμε μια μικρή στάση για ξεκούραση.  Στη συνέχεια διανύσαμε  μέχρι τη συμβολή του γλυκού με την άρμη της θάλασσας  άλλα δυόμιση χιλιόμετρα. Μετά άρχισε το μπότζι.  Μας περιέλαβε ένας νοτιοανατολικός και μας φάνηκε ατελείωτη η υπόλοιπη διαδρομή  μέχρι την κατασκήνωσή μας. Σύνολο 7Km και περίπου 3h.

  Η ώρα είναι περίπου 8 το βράδυ και αποφασίσαμε να στήσουμε τις ψησταριές. Έγινε της αλεπούς ο θάνατος. Δισεκατομμύρια κουνούπια. Τρελαθήκαμε. Έμεινα στο νερό μέχρι να πάει η ώρα εννέα. Μετά έκανε το θαύμα του ο θεός ποτάμης και τα μοσκίτος  πήγαν για ύπνο. Αργά το βράδυ την πέσαμε στις σκηνές ξεπατωμένοι από τα καμώματα της μέρας......