top of page

                             Πάτρα / Patrasso

_DSC7480 copy.jpg

  Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Α. / King George A square 

  Μπορεί και να αδικήσω τη πόλη. Τι να γράψει και να δει κανείς σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα. Ένα σαββατοκύριακο μόνο. Βροχή, υγρασία, πλακόστρωτα, καμάρες......

  Η συνάντηση στο Σ.Σ Λαρίσης. Το σακίδιο στη πλάτη, μέχρι να φανεί το κόκκινο Yaris. Το μόνο που "χάλαγε"  την κουβέντα ήταν το κενό στα διόδια....Άμα ο αγέρας είναι και με τις προσδοκίες του σημαντήρα τότε το ταξίδι μοιάζει ομορφότερο. Εξάλλου σήμερα είναι κάνα δύο τσιγάρα δρόμος η Αχαϊκή πρωτεύουσα από το κλεινόν άστυ.

  Οι πληροφορίες έλεγαν ότι ο χρόνος ήταν αρκετά μεγάλος από το προηγούμενο "μπάρκο" για τα παράλια του Πατραϊκού κόλπου.  Και έτσι ήταν. Ο κύκλος είχε μικρύνει στο μεταξύ. Δεν "πρόλαβα" τον Αντώνη και την Άννα. "Καλό ταξίδι παιδιά".

  Ήταν εκεί ο Γιώργος, ο Σπύρος, η Μαρία, η Κική, η άλλη Άννα, ο Οβανές, ο Δημήτρης, ο Θανάσης και ο μικρός Στέφανος. Μια υπόγεια διαδρομή, χωρίς φανερή εξήγηση μας ενώνει. Η απόσταση και ο χρόνος δώσαν χώρο στα αγγίγματα της ψυχής. Να είστε όλοι καλά......

_DSC7475 copy.jpg
_DSC7465 - Αντίγραφο.jpg

                                                      Προβλήτα Αγίου Νικολάου / San Nicola Pier

  Όταν μάκρυναν οι ίσκιοι με βρήκε το υγρό αγιάζι στο μόλο απέναντι από τον κυματοθραύστη. Οι αντανακλάσεις στις μουσκεμένες πλάκες του ντόκου έκαναν το κλείστρο να δουλέψει. Μετά με φίλους καλούς στο Kebaba για χούμους, κεμπάπ και μπαχάρια....Εντάξει και ένα παγωτάκι στο τέλος στο Gelatino πήγε ταμάμ. Η ώρα δύο και η πόλη δεν κοιμάται. Φοιτητόκοσμος.

   Στη δυτική άκρη ξαγρυπνά η απελπισία και η ελπίδα για το πέρασμα στην άλλη Ευρώπη. Μετανάστες για το ρεσάλτο στο αβέβαιο μέλλον, στη λαχτάρα για ζωή.....

_DSC7469 copy.jpg
_DSC7466 copy.jpg

  Παρεκκλήσι Αγίου Νικολάου κυματοθραύστη / cappella di San Nicola 

_DSC7467 copy.jpg

  Ο κυματοθραύστης / la diga foranea

_DSC7471 copy.jpg
_DSC7481 copy.jpg

 Θέατρο Απόλλων / Teatro Apollo

  Το ναό του Αγίου Ανδρέα (1974) δεν τον είχα επισκεφτεί ποτέ. Τι να πω;

Ωστόσο "κρατώ" το μικρότερο ναό (1843) ακριβώς δίπλα στο μεγάλο.

  Εκεί απέναντι από τους ναούς, πάνω στο νερό είναι ο φάρος της Πάτρας. Έχει μια πονεμένη ιστορία. Παλιά ήταν αντικριστά στην Αγίου Νικολάου, ξύλινος του 1865, μετά πέτρινος του 1878 και στα 1972 στα εξ ων συνετέθη επί Γκολφινόπουλου.

  Από το 1999 είναι ξανά όρθιος στη νέα του θέση. Ο ρόλος του είναι καθαρά συμβολικός. Δεν ανήκει πια στο φαρικό δίκτυο του Πολεμικού Ναυτικού.

  Η Παλιοβούνα απέναντι, τη λένε και Κλόκοβα, μας έκλεινε το μάτι πάνω από το γκρίζο της υγρής επιφάνειας του Πατραϊκού. Έπιασε να βρέχει πάλι. Φουριόζικα επιστρέψαμε στο "κέντρο". Δεν ησύχασε μέχρι αργά το βράδυ.........Για "πάστα" στο Mamma Pizza, για τα υπόλοιπα δε σας λέω.

_DSC7484 copy.jpg

  Ναός Αγίου Ανδρέα  / St. Andrea (1974)

_DSC7487 copy.jpg
_DSC7493 copy.jpg
_DSC7488 copy.jpg
_DSC7491 copy.jpg
_DSC7490 copy.jpg
_DSC7486 copy.jpg
_DSC7492 copy.jpg
_DSC7495 copy.jpg
_DSC7496 copy.jpg

  Αγιογραφία Ε. Θωμόπουλος / iconografia E. Thomopoulos/ Ναός Αγίου Ανδρέα / St. Andrea (1843)

_DSC7498 copy.jpg

  Ο φάρος της Πάτρας / Patrasso faro (1999)

_DSC7499 copy.jpg
_DSC7501 copy.jpg
Παλιοβούνα 2.jpg

  Η Παλιοβούνα (Κλόκοβα) / Μontagna Paliovouna (Klokova) 

  Τη Δευτέρα 26 του Μάρτη μέρα επιστροφής. Δόθηκαν υποσχέσεις για το μέλλον. Για να δούμε.

  Το ταξίδι πάλι όμορφο. Περισσότερες οι λέξεις από τις στροφές των τροχών. Περασμένο μεσημέρι μπήκα στο σπίτι στο Βύρωνα.  

Αφιερωμένο στην Άννα και τον Αντώνη. Για το μακρύ ταξίδι "εκεί που λούζονται οι ψυχές πριν να χαθούν στο σύμπαν"

 

publication: 1.4.2018

bottom of page