Corinth - Κόρινθος
archaeological site - αρχαιολογικός χώρος
Για πρώτη φορά στα μέσα του 1975 διάβασα την πινακίδα που οδηγεί τον επισκέπτη στον αρχαιολογικό χώρο της Κορίνθου. Η διασταύρωση είναι στον οδικό άξονα Αθήνας -Τρίπολης (παλιός δρόμος) και έτσι στο πρώτο ταξίδι για το λυγνιτικό πεδίο της Μεγαλόπολης, είδα την καφέ πινακίδα στα δεξιά. Όχι δεν ακολούθησα την παράκαμψη για το ναό του Απόλλωνα και τα λιθόστρωτα του Ακροκόρινθου. Πέρναγα επί μια δεκαετία είτε στο πήγαινε για την πρωτεύουσα των Αρκάδων είτε στο έλα προς το κλεινόν Άστυ και ούτε μια φορά δεν φιλοτιμήθηκα να πω "για να δούμε τι υπάρχει εδώ". Ακόμα και μετά που ο προορισμός δεν ήταν επαγγελματικός αλλά να δούμε φίλους, από τα χρόνια της δουλειάς, στο εργοστάσιο της Μεγαλόπολης δεν "δίναμε χρόνο" στον αρχαιολογικό χώρο. Πέρασαν κοντά τριάντα χρόνια από την πρώτη ανάγνωση της πινακίδας και ένα πρωινό του Μάρτη του 2004 αποφασίσαμε να "σκαρφαλώσουμε" στο ψηλότερο σημείο του Ακροκόρινθου. Τον αρχαιολογικό χώρο που είναι χαμηλότερα με το ναό του Απόλλωνα , τη Ρωμαϊκή αγορά, το θέατρο, το ωδείο κλπ. τον επισκεφτήκαμε την Άνοιξη του 2015. Πάλι καλά. Είναι σαν κάτι δημοσιεύσεις που λένε τι πρέπει να δεις πριν πεθάνεις......κακό χρόνο να ΄χετε.
Ακροκόρινθος / Acrocorinth
Ο Ακροκόρινθος θα μπορούσε να μπει και στην ενότητα δραστηριότητες αφού η επίσκεψη μοιάζει περισσότερο με ορειβατική διαδρομή παρά με περίπατο σε αρχαιολογικό χώρο. Η υψομετρική διαφορά από το χώρο στάθμευσης μέχρι το ναό της Αφροδίτης στο ψηλότερο σημείο είναι κοντά στα 200m και η απόσταση είναι περίπου 1Km. Ωστόσο θα διατηρήσουμε το πρωτόκολλο και η επίσκεψη θα μπει στους προορισμούς.
Το site του Αρχαιολογικού μουσείου της Κορίνθου (https://www.corinth-museum.gr/) είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Αφού είπα "εγώ τώρα τι να γράψω;"," εδώ τα έχουν όλα". Όμως έχω την αίσθηση ότι η εσωτερική διαδρομή πάντα είναι μοναδική ανεξάρτητα αν είναι ωραία........
Πληροφορίες από το site : https://www.corinth-museum.gr/
" Ακροκόρινθος
Κάστρο επί του απόκρημνου βράχου Ακροκορίνθου, που υψώνεται ΝΔ της Αρχαίας Κορίνθου. Αποτέλεσε την οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας και μεσαιωνικής Κορίνθου. Η οχύρωση εξασφαλίζεται με σύστημα τριών περιβόλων, που χωρίζονται μεταξύ τους με τείχη, ενισχυμένα με πύργους και προμαχώνες. Τρεις επιβλητικοί πυλώνες οδηγούν στο εσωτερικό, όπου υπάρχουν ερείπια κτισμάτων όλων των εποχών. Διακρίνονται τμήματα του τείχους της κλασικής αρχαιότητας. Ανοικοδόμηση και προσθήκες νέων οχυρώσεων της βυζαντινής περιόδου, εκτεταμένα οχυρωματικά έργα της εποχής της Φραγκοκρατίας και της Ενετοκρατίας. Επεμβάσεις κυρίως στο εσωτερικό έγιναν επί Τουρκοκρατίας.
Η πρώτη οχύρωση του Ακροκορίνθου χρονολογείται στα τέλη 7ου-6ου π.Χ αι. στα χρόνια της τυραννίας των Κυψελιδών. Εκτεταμένα τμήματα κλασικής τοιχοποιίας ανάγονται στον 4ο π.Χ. αι. Από το 338 π.Χ. περνά στην κατοχή των Μακεδόνων, τους οποίους εξεδίωξε ο Άρατος και η πόλη έγινε μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας.
Μετά την καταστροφή από τον Λ. Μόμμιο (146 π.Χ.), το τοίχος ανοικοδομείται με το ίδιο αρχαίο υλικό από τον Ιούλιο Καίσαρα (44 π.Χ.). Η πρώτη χριστιανική φάση που διακρίνεται στην επισκευή του κλασικού τείχους ανήκει στα χρόνια του Ιουστινιανού (6ος αι.). Ανοικοδόμηση και προσθήκες νέων οχυρών εκτελέσθηκαν στην πρωτοβυζαντινή και μεσοβυζαντινή περίοδο (7ο-12ο αι.).
Το 1210 το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους (Όθωμα de la Roche & Γολ. Βιλλεορδουίνο). Ο άρχοντας του Ναυπλίου Λέων Σγουρός αυτοκτονεί, έφιππος από τα τείχη. Στα μέσα του 13ου αι. γίνονται εκτεταμένες επισκευές των τειχών. Στις αρχές του 14ου αι. το κάστρο παραχωρείται στον πρίγκιπα Ιωάννη Gravina και μετέπειτα στον N. Acciajuoli που επισκεύασαν τις παλιές οχυρώσεις και πρόσθεσαν νέες. Το 1395 κύριος του κάστρου έγινε ο Θεόδωρος Παλαιολόγος, που για οικονομικούς λόγους το πούλησε στους Ιωαννίτες, ιππότες της Ρόδου, που το κρατούν μέχρι το 1404, οπότε ο Παλαιολόγος το ξανακέρδισε. Το 1458 ο σουλτάνος Μωάμεθ Β’ έκαμψε την αντίσταση του βυζαντινού διοικητή Ματθαίου Ασάν και κατέλαβε τον Ακροκόρινθο, στο εσωτερικό του οποίου κτίσθηκαν τέσσερα τζαμιά.
Το 1687 οι Ενετοί κατέλαβαν το Κάστρο και εκτέλεσαν οχυρωματικά έργα που ολοκληρώθηκαν το 1711. Το 1715 ο Ακροκόρινθος παραδίδεται μετά από πολιορκία στους Τούρκους. Το 1823 η Κόρινθος απελευθερώθηκε και ο Αβδουλάχ-μπέη, παρέδωσε το κάστρο στα ελληνικά στρατεύματα..............."
From the site of Archeological museum of Corinth
"Acrocorinth
Acrocorinth is a castle nestled on the steep rock of Acrocorinth and rising above the southwest of Ancient Corinth.
It was the fortified acropolis for ancient and medieval Corinth. Fortification was ensured through a system of three enclosures, separated by walls, which were in turn reinforced by towers and bastions. Three imposing pillars lead to its interior, where one can see ruins from buildings of all eras. Parts of the classical period wall are also visible, as well as constructions and additions of new fortifications from the Byzantine period, extended fortification works of the Frankish and Venetian rule, as well as interventions which took place mainly in the interior and during the Ottoman rule.
The first fortification on the Acrocorinth dates at the late 7th-early 6th c. B.C., at the time of the Kypselid tyrants.
Some extensive classic masonry dates to the 4th c. B.C. From 338 B.C., Acrocorinth passed into the hands of the Macedonians, who were later chased out by Aratos and thus the city became a member of the Achaean League.
After the destruction wrought by L. Mommius (146 B.C.), the wall was reconstructed from the same ancient material by Julius Caesar (44 B.C.). The first Christian phase incorporated in the classical wall belonged to the time of Justinian (6th c.). The early and middle Byzantine periods saw the reconstruction and addition of new fortifications (7th – 12th c.).
In 1210, the castle was seized by the Francs (Othon de la Roche & Geof. Villehardouin). The lord of Nauplion Leo Sgouros committed suicide, when he jumped off the walls on his horse. During the middle of the 13th c. the walls were extensively repaired. In the early 14th c. the castle was ceded to prince John Gravina and then to N. Acciajuoli, who repaired the old fortifications and added new ones. In 1395, Theodoros Palaiologos became lord of the castle, who sold it for financial reasons to the knights Hospitallers of Rhodes, who held it until 1404, when Palaiologos won it back. In 1458, sultan Mehmed 2nd overcame the resistance of the Byzantine commander Matthew Asan, conquered Acrocorinth and built four mosques in its interior.
In 1687, the Venetians took over the Castle and executed fortification works which were completed in 1711. In 1715, Acrocorinth capitulated after a siege by the Turks, while in 1823, Corinth was freed and Abdulah-bey surrendered the castle to the Greek forces........."
3η γραμμή οχύρωσης - 3η πύλη / 3th line of defence - 3th gate
Μετά το χώρο στάθμευσης ακολουθήσαμε το λιθόστρωτο δρόμο, περάσαμε την γέφυρα (κινητή εκείνα τα χρόνια) της τάφρου και αντικρίσαμε την πρώτη περιτοίχιση με την κεντρική πύλη.
Η δυτική πλευρά του Ακροκόρινθου έχει τριπλή οχύρωση αφού είναι και η περισσότερο ευάλωτη λόγω "ήπιας" κλίσης του εδάφους.
Η πύλη Α είναι τοξωτή και "στεφανώνεται" με τυφλό τόξο που φέρει εντοιχισμένη Βυζαντινή επιγραφή.
Η πύλη Β είναι και αυτή τοξωτή, ενσωματωμένη σε διώροφη πυργοειδή κατασκευή και η πύλη Γ σε παραλληλόγραμμο σχήμα στεφανώνεται από τυφλό τόξο έχοντας στα πλάγια της δύο αμυντικούς πύργους.
Στη συνέχεια ο επισκέπτης μπαίνει στον κύριο χώρου του φρουρίου, που είναι διάσπαρτος με διάφορα μνημεία. Τη Βυζαντινή δεξαμενή, το ναό του Άγιου Δημήτριου, το Τζαμί, τον Φράγκικο πύργο, τα θεμέλια του ναού της Αφροδίτης και το εντυπωσιακότερο ίσως, για μας τουλάχιστον, την πηγή της Άνω Πειρήνης. Η πηγή αυτή τροφοδοτεί με υπόγειο δίκτυο και την πηγή της Κάτω Πειρήνης που βρίσκεται στην αρχαία Κόρινθο.
the three lines of defence wall / οι τρεις γραμμές περιτοίχισης
Κάτω από την δεύτερη πύλη / under the second gate
Η Α πύλη (πίσω) και η Β πύλη (μπροστά) από το εσωτερικό του φρουρίου
The gate A (backward) and the gate B (forward) from the interior of the fortress
Η Γ πύλη / 3th gate
Η δυτική περιτοίχιση, ο Άγιος Δημήτριος και στο βάθος ο Κορινθιακός κόλπος
The western wall, Saint Dimitrios and the the Gulf of Corinth
Φράγκικος πύργος / Frankish tower
Το Δυτικό τείχος, η πύλη Γ / The Western Wall, 3th gate
Το τέμενος / The mosque
Στο ναό της Αφροδίτης 5ου - 4ου π.Χ., στο βάθος ο Φράγκικος πύργος πίσω ο λόφος Πεντεσκούφοι (κορφή του Ακροκόρινθου 573m)
In the temple of Aphrodite dating to the 5th-4th c., in the background the Frankish tower behind the hill Penteskoufoi (top of Acrocorinth 573m)
Η Βυζαντινή δεξαμενή και πίσω ψηλά ο Φράγκικος πύργος / The Byzantine cistern and the Frankish tower
Διακρίνονται τμήματα του τείχους της κλασικής αρχαιότητας και προσθήκες νέων οχυρώσεων της βυζαντινής περιόδου.
Divide parts of the wall of classical antiquity and additions of new fortifications of the Byzantine period.
Διακρίνονται τμήματα του τείχους της κλασικής αρχαιότητας και προσθήκες νέων οχυρώσεων της βυζαντινής περιόδου.
Divide parts of the wall of classical antiquity and additions of new fortifications of the Byzantine period.
Η πηγή της Άνω Πειρήνης / the source of Ano Peirini Δυτική περιτείχιση / West wall
Στις βόρειες απολήξεις του Ακροκορίνθου, βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης της Κορίνθου με μνημεία όπως η Ρωμαϊκή αγορά, ο ναός του Απόλλωνα, η κρήνη Γλαύκη, το ωδείο, το θέατρο, η πλακόστρωτη οδός Λεχαίου, η κρήνη Κάτω Πειρήνη , το βήμα του Αποστόλου Παύλου, το Μουσείο και άλλα.
At the north foot of the hill of Acrocorinth lie the ruins of the Agora of the ancient city of Corinth, with its monumental buildings (sanctuaries, fountains, odeon, theater), stores, the paving on Lechaio Street, the imposing archaic temple of Apollo and the Museum. In antiquity, Acrocorinth was connected to the port of Lechaion and to the Long Walls.
https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/acrocorinth/
Πληροφορίες από το site του Μουσείου
Κρήνη Γλαύκη
Η Κρήνη Γλαύκη προβάλλει ως ένας τετραγωνισμένος όγκος φυσικού βράχου, που προέκυψε από την απολάξευση της δυτικής ράχης του λόφου του Ναού του Απόλλωνα. Η Γλαύκη αποτελείται από τέσσερις μεγάλες δεξαμενές και τρεις λεκάνες άντλησης, φέρει δε αρχιτεκτονικά διαμορφωμένη πρόσοψη. Παρόλο που η πρόσοψη είναι σήμερα κατεστραμμένη, διακρίνονται ακόμη οι εγκοπές του στηθαίου που αποτελούσε την πρόσθια όψη των λεκανών άντλησης. Το βαθύ άνοιγμα στο βράχο μπροστά από τις λεκάνες άντλησης χρησίμευσε στη απομάκρυνση των λίθων κατά την κατασκευή των δεξαμενών και πιθανότατα επιχώθηκε όταν λειτούργησε η κρήνη. Ακριβώς στα βόρεια, λίγες βαθμίδες χαμηλότερα από την πρόσοψη βρισκόταν μικρή αυλή, η οποία κατά τη ρωμαϊκή εποχή διαστρώθηκε με πλακίδια.
Glauke Fountain
The Glauke Fountain was curved on the western slope of the Hill of the Temple of Apollo in Roman times. The fountain was probably created and initially used in the Archaic period. According to local narratives, Glauke, daughter of king Kreon, was about to marry the hero of the Argonauts Jason, who was already related to the Kaukasian witch Medea.
A little before her wedding, Glauke received a poisoned peplos by Medea, which inflamed immediately after it was worn, In order to be saved, the girl fell in the fountain, which was named after her.
Info:https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/glauke-fountain/
Πληροφορίες από το site του μουσείου
Ναός του Απόλλωνα
Ο ναός στο πλάτωμα του βραχώδους λόφου ταυτίζεται με τον αναφερόμενο στις πηγές Ναό του θεού Απόλλωνα. Ο αρχικός ναός που χρονολογείται μεταξύ του πρώιμου 7ου και του πρώιμου 6ου αιώνα π.Χ. ήταν κατασκευασμένος από λίθο, πλίνθους και ξύλινες δοκούς και έφερε βαριά και περίπλοκη τετράρριχτη στέγη από πήλινες κεράμους. Πιθανώς επρόκειτο για απλής μορφής κατασκευή χωρίς εξωτερικούς κίονες, ενώ κατά άλλη άποψη έφερε περίσταση.Περί τα μέσα του 6ου αιώνα π.Χ., ανεγέρθηκε στην θέση του κατεστραμμένου αρχικού κτηρίου ένας διπλός εν παραστάσι ναός δωρικού ρυθμού. Έφερε περίσταση από έξι κίονες στις στενές πλευρές και δεκαπέντε στις μακρές, και ήταν προσανατολισμένος στον άξονα Α-Δ. Το κυρίως κτίσμα αποτελείται από πρόναο και οπισθόδομο, με δύο κίονες εν παραστάσι, και σηκό με δύο διαμερίσματα, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από εγκάρσιο συμπαγή τοίχο με πιθανό ενδιάμεσο άνοιγμα.Το δυτικό δωμάτιο ταυτίζεται με θησαυροφυλάκιο. Δύο σειρές κιόνων διέτρεχαν τα δύο δωμάτια του σηκού, αλλά απομακρύνθηκαν στα ρωμαϊκά χρόνια, όταν ανακαινίστηκε ριζικά ο ναός. Τμήμα του ανατολικού πτερού καταστράφηκε λόγω της ανέγερσης της κατοικίας του Οθωμανού μπέη της Κορίνθου.
Temple of Apollo
The temple of Apollo at Corinth is one of the earliest Doric temples in the Peloponnese and the Greek mainland. Built around 560 B.C.E., of local oolithic limestone on top of an imposing, rocky hill to the north of Acrocorinth, the Archaic temple was an emblem for the Greek city of Corinth, reflecting its growth and prosperity. The temple was peripteral, surrounded by a pteron of 42 monolithic, limestone columns (6×15), over 7 m. high. Its central structure was divided into three parts: an antechamber with two columns in antis (pronaos), a central oblong, rectangular room subdivided into two parts (cella), and a rear room with two columns in antis (opistodomos). In the Roman period, when the city of Corinth was refounded by the Romans, the Temple of Apollo was renovated in order to house the cult of the Emperor. In the Byzantine era a basilica was built on the northeast part of the Temple Hill, whereas in the Ottoman period, the eastern part of the Temple was demolished and a new residence of the local Turkish Bey was built on top of its crepis. Today, although only seven standing columns of the western pteron and part of the crepis and its foundations are preserved, the monument is the emblem of the Archaeological Site of Ancient Corinth, and remains one of the few standing Archaic Greek Temples in the world.
https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/temple-of-apollo/
Καταστήματα στη Βορειοδυτική στοά / Northwest shops
Πληροφορίες από το site του μουσείου
Πειρήνη
Το μνημείο οφείλει το όνομά του σύμφωνα με τον μύθο στην νύμφη Πειρήνη, ενώ ένας δεύτερος μύθος το συνδέει με τον Πήγασο. Ενδείξεις χρήσης υπάρχουν από την νεολιθική εποχή, ενώ οι πρώτες διαμορφώσεις χρονολογούνται στους γεωμετρικούς και τους αρχαϊκούς χρόνους. Κατά τον 2ο αι. π.Χ. περιλάμβανε έξι θαλάμους που παρείχαν πρόσβαση σε τρεις λεκάνες άντλησης. Αυτές τροφοδοτούνταν από τέσσερις τεράστιες δεξαμενές. Την πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο κατασκευάστηκε η πρόσοψή της με δωρικούς ημικίονες που πλαισίωναν τα τοξωτά ανοίγματα μπροστά από τους παλιούς θαλάμους. Λίγο αργότερα ψηλοί τοίχοι περιέβαλαν ορθογώνια αυλή στην βόρεια πλευρά της κρήνης. Στο κέντρο της αυλής διαμορφώθηκε σε χαμηλότερο επίπεδο η Ύπαιθρος Κρήνη, που τροφοδοτούνταν από μεγάλους αγωγούς κάτω από το δάπεδο της αυλής. Περί το τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ. κατασκευάστηκε το τρίκογχο κτίσμα της αυλής και αργότερα προστέθηκαν μαρμάρινοι κίονες και διακοσμητικά επιστύλια μπροστά από την πρόσοψη. Στους βυζαντινούς χρόνους κτίστηκε μικρός ναός στη νοτιοδυτική γωνία της αυλής, η οποία σταδιακά επιχώθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως χώρος ταφής.
Peirene Fountain
According to myth, the monument owes its name to nymph Peirini, while another myth links it to Pegasus. The first indications alluding to its use date back to the Neolithic period, while the first spatial configuration dates to the geometric and archaic period. During the 2nd c. B.C. it included six chambers with access to three pumping basins. These were fueled by four huge cisterns. Its façade was constructed during the early Roman period, bearing Doric semi-columns framing the arched openings in front of the old chambers. A little later, a rectangular yard placed to the north of the fountain was surrounded by high walls. At the center of the courtyard, the open-air fountain was created at a lower level and supplied with water through large ducts below the courtyard floor. The three-niche courtyard building was constructed towards the late 4th c. A.D., and marble columns and decorative architraves were later added in front of the façade. During the Byzantine era, a small church was built at the southwest corner of the courtyard, which was gradually filled with earth and used as a burial ground.
https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/peirene-fountain/
Το Rostra (Βήμα) της Ρωμαϊκής Αγοράς
O Απόστολος Παύλος είναι γνωστός και ως «Απόστολος των Εθνών» λόγω των μεγάλων περιοδειών του στην ανατολική Μεσόγειο για τη διάδοση του Χριστιανισμού. Στο πλαίσιο αυτών επισκέφθηκε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου (Σαμοθράκη, Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αθήνα), μεταξύ των οποίων και την Κόρινθο.
The Rostra (Bema) of the Roman Forum
Saint Paul is also known as the Apostle of the Nations because of his missionary journeys throughout the eastern Mediterranean for the dissemination of Christianity. In this context he visited several Greek cities, including the island of Samothrace, Philippi, Thessalonica and Veroia in Macedonia, Athens and, most importantly, Corinth.
https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/bema-of-saint-paul/
Αγάλματα αιχμαλώτων από την Φρυγία
2ος /3ος αιώνας π.χ.
Γιγαντιαία αγάλματα αιχμαλώτων από την Φρυγία, που χρησίμευαν ως πεσσοί στην «Πρόσοψη των Αιχμαλώτων» της Βόρειας Βασιλικής.
Statues of Phrygian captives
2nd/3rd c b.c
Colossal statues of Phrygian captives used as piers in the “Captives’ Façade” of the North Basilica.
Πληροφορίες από το site του μουσείου
Ωδείο
Το Ωδείο κατασκευάστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. στην ρωμαϊκή αυτοκρατορική αποικία της Κορίνθου, για να φιλοξενεί Μουσικούς και ρητορικούς αγώνες. Η χωρητικότητά του άγγιζε τα 3.000 άτομα. Ανακαινίστηκε στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ., πιθανόν με χρήματα του περίφημου ευεργέτη και φιλοσόφου Ηρώδη του Αττικού, ενώ τον 3ο αιώνα μ.Χ. μετατράπηκε σε αρένα για θηριομαχίες. Καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Roman Odeion
The Roman Odeion (Odeum) of Ancient Corinth was constructed in the 1st century AD, as an integral part of the new – founded Roman Imperial colony of Corinth. The Odeion is estimated to hold an audience of 3,000 spectators of musical and rhetorical contests. In the 2nd century AD it was renovated, probably thanks to a donation of the famous benefactor and philosopher Herodes Atticus, while in the 3rd century AD it was converted into an arena. The monument was destroyed and abandoned in the 4th century AD.
https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/roman-odeion/
Το θέατρο με χόρτα ...........και κάτω χωρίς
Θέατρο
Η πρώτη από τις οικοδομικές φάσεις του θεάτρου ανάγεται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Περιλάμβανε μόνιμα καθίσματα και η σκηνή του ήταν ξύλινη. Κατά την ελληνιστική περίοδο, προστέθηκε νέα ορχήστρα και σκηνικό οικοδόμημα. Τον πρώιμο 1ο αιώνα μ.Χ. η κλίση των καθισμάτων έγινε πιο απότομη και στο ανώτερο τμήμα της τοποθετήθηκε σκεπαστή στοά. Το κτήριο της σκηνής ανακατασκευάστηκε περί τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. αποκτώντας τριώροφη πρόσοψη με κιονοστοιχία και ανάγλυφα κάτω από τους κίονες. Κατά την ύστερη αρχαιότητα η θεατρική αισθητική άλλαξε και η ορχήστρα του Θεάτρου μετατράπηκε σε αρένα μονομαχιών.
Ο χώρος του θεάτρου συνέχισε να χρησιμοποιείται έως και τους βυζαντινούς χρόνους.
Theatre
The first construction phase of the theater dates back to the late 5th c. B.C. It included fixed seats and a wooden stage. A new orchestra and staging were added during the Hellenistic period. In the early 1st c. A.D., the gradient of the seats became steeper and a covered stoa was added to its upper part. The scene building was reconstructed towards the middle of the 2nd c. A.D., acquiring a three-storied façade with a colonnade and reliefs under the columns. During late Antiquity, theatrical aesthetics changed and the theater orchestra became a gladiators’ area. The theater area continued to be in use also in the Byzantine period.
https://www.corinth-museum.gr/en/archaeological-site/theatre/
Υ.Γ : Το Horizon levante θέλει να εκφράσει τα θερμά του συγχαρητήρια στο site του Αρχαιολογικού μουσείου Κορίνθου και να το ευχαριστήσει για τη βοήθεια που έλαβε μέσα από επιλεγμένα (στα ελληνικά και αγγλικά) κείμενα και εικόνες.
Publication: 09.03.2017