Στα μονοπάτια του Υμηττού έχουμε συναντηθεί αρκετές φορές. Για  το Κορακοβούνι,  για το δρακόσπιτό του  ή  για τη Κούλα (πύργος της Ανθούσας), κοντά στη Μονή Αστερίου. Για το μοναστήρι της Καισαριανής δεν έχουμε πει κάτι ... ίσως φταίει η αρίθμηση. Τι να σας λέω τώρα! Περάσματα όμορφα! Μνημεία απείρου κάλους! Η σκούφια τους κρατά από τους χρόνους της ακάνθου, του κλέους  και του Κοτς Μπασί ... Η Αφροδίτη λατρευόταν κάπου εδώ, "Κυλλού Πήρα" τ΄ όνομά της. Τα απομεινάρια διάσπαρτα στις στράτες του πεζοπόρου.    

  Μετά, η παλαιοχριστιανική παρουσία επιβάλει τους δικούς της κανόνες, τη σκυτάλη παίρνει το Βυζάντιο.  

  Το μέλι, η άμπελος και το ελαιόλαδο ήταν ο  οικονομικός ζωοδότης των μοναχών του 17ου αιώνα. Η βιβλιοθήκη ακολούθησε τις προσταγές του  Ιωσήφ Λουδοβίκου Άρμανσπεργκ, γιατί άραγε; Ο λουτρώνας και το  λιοτρίβι χίλια χρόνια πίσω.  Οι "ζωγραφιές" τετρακόσια χρόνια, η οικογένεια Μπενιζέλων παρούσα κι εδώ.

  Σήμερα τόπος επισκέψιμος, αρκετά φροντισμένος, του κάνει συντροφιά η παλαιοχριστιανική βασιλική, ο ναός του Αγίου Μάρκου στο Φραγκομονάστηρο και ο Ναός των Ταξιαρχών πολύ κοντά στα δυτικά της μονής. Για να δούμε τι λέει κι ο φακός...