ICELAND AUGUST 2013
Part 6 (19.20/8/2013)
ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2013
Μέρος 6ο (19.20/8/2013)
Pjorsardalur - F208 - Vik i Myrdal
12η μέρα. 19 Αυγούστου 2013. Ημέρα Δευτέρα
Το πρωί αυτά που είχαμε απλώσει στο ξύλινο υπόστεγο ήταν περισσότερο βρεγμένα από την υγρασία σε σχέση με το προηγούμενο βράδυ. Η σκηνή μας είναι κι αυτή μούσκεμα. Προορισμός η ενδοχώρα. Βοήθεια μας.
Θερμοκρασία 5οC, βροχή και βγαίνοντας από αυτό το camp για καταδρομείς κάναμε αριστερά στον 32. Συνεχίσαμε μέχρι τη συμβολή με τον F208. Μέχρι τη διασταύρωση μας έκανε το χατίρι βασικά η άσφαλτος. Το κοπάνημα ήρθε μετά το φράγμα του υδροηλεκτρικού έργου (Sigalda power station 150MW - 1977). Tα τοπία μοναδικά. Κρατήρες, ορεινοί όγκοι μ΄ένα χνούδι πράσινο, άλλοτε κίτρινο, μαύρο, μπορντό και καφέ. Αναρωτιέσαι αν βρίσκεσαι στη γη ή σ΄ άλλο πλανήτη. Να και κάτι πεζοπόροι σ΄ αυτή την ερημιά και ένα λευκό Grand Cherokee με τους επιβάτες έξω να μας κάνουν σινιάλο να σταματήσουμε.
- Τι έγινε ρε παιδιά;
- Ακούμε κάποιο θόρυβο πίσω. Τι μπορεί να συμβαίνει;
Τώρα να πεις ότι το ανάποδο θα έπρεπε να σε ανησυχεί, άντε να σε πιστέψουν ότι δεν κάνεις πλάκα. Να πούμε εδώ ότι η βόρεια προσέγγιση του Landmannalaugar είναι η περισσότερο πολυσύχναστη γιατί δεν έχει ούτε ένα υδάτινο πέρασμα. Έτσι το χωμάτινο οδόστρωμα έχει ακόμα πio έντονο το κομπρεσεράκι που σας έχουμε περιγράψει. Όλα έχουν το τίμημα τους.
- Μπορώ να το δοκιμάσω;
- Ναι βέβαια. Αποκρίθηκαν.
Ελβετοί ταξιδιώτες, με νοικιάρικο το τέρας και ένα ζευγάρι μέσα που τους πήραν με auto stop.Δεν έκανα πάνω από 10 μέτρα πορεία με τον Αμερικάνο ινδιάνο και άκουσα τον κλούβιο αποσβεστήρα - κοινώς αμορτισέρ - να κάνει σαν τρελός. Τους καθησύχασα, τους πρότεινα να πάμε μέχρι camp παρέα και άλλο που δεν ήθελαν.Στη διασταύρωση με τον F225 τους είπαμε ότι κάνουμε μια μικρή παράκαμψη αριστερά και πάμε για τον κρατήρα Ljotipollur. Τους ζητήσαμε να συνεχίσουν για το camp και θα τα πούμε εκεί.
Σε μικρή απόσταση από τη διασταύρωση μ΄ έναν πολύ κακό χωματόδρομο οδηγήσαμε το TJ στο χείλος του κρατήρα. Μαγεία. Όχι μαύρη, αλλά κόκκινη, βυσσινή, τιρκουάζ, κίτρινη και καφέ. Αυτές οι μοναδικές αποχρώσεις καθρεφτίζονταν στο υδάτινο στοιχείο που φώλιαζε στην αγκαλιά του κρατήρα. Οι όγκοι και το ανάγλυφο τριγύρω ήταν μοναδικά. Η λίμνη Frostastabavatn στο βάθος συμπλήρωνε το πάζλ. Πόσο να κάτσεις εδώ πάνω;
Pjorsartalur - F208 - Vik i Myrdal - Dyrholaey - Skaftafell - Jokullsarlon -Hofn
road 32
road 32
road 26
road F208
road F208
road F208
Ljotipollur
Ljotipollur
Ljotipollur
Ljotipollur
Frostastabavatn
Επιστρέψαμε στη διασταύρωση και κάναμε αριστερά. Μπήκαμε στο camping Landmannalaugar κατά τις 1 το μεσημέρι. Τοπίο μαγικό κι εδώ. Κόσμος όπως στο Reykjavik. Επιθεώρηση στις τουαλέτες και στα μπάνια, κατάσταση roc. Τι κάνουμε;Να και ο Ελβετός με το Gran Cherokee. Μας είπε ότι έρχεται τεχνικός από το Reykjavik για να φτιάξει τη ζημιά. Τη δικιά μας τη ζημιά να δούμε ποιος θα τη φτιάξει.Αποφασίσαμε να φύγουμε για Vik. Έχουμε μπροστά μας περίπου 200Km, 22 υδάτινες διαβάσεις, ένα κωλόκαιρο και τι θα βρούμε εκεί που πάμε. Άμα έχεις δίπλα σου όμως το Διαμαντή όλα είναι εύκολα. Καλά μην το πάρετε τοις μετρητοίς αυτό. Μέχρι τον 1 η διαδρομή είναι μόνο για ψηλωμένα 4Χ4. Εδώ συναντάς σπάνια κάποιο όχημα. Καλά κι από πάνω όχι πως είχαμε κοσμοπλημμύρα, αλλά από τη νότια προσέγγιση είναι ακόμα περισσότερο σπάνιες οι συναντήσεις. Ανταμωθήκαμε βέβαια με πολλούς ποδηλάτες που είχαν σα βάση το Landmannalaugar. Το όλον εγχείρημα είναι εντυπωσιακό από πολλές απόψεις. Είχαμε διαβάσει ότι ο F208 είναι ο ομορφότερος δρόμος της χώρας.
Landmannalaugar region
Landmannalaugar region
road F208
road F208
road F208
road F208
road F208
road F208
road F208
ring road 1 before Vik
Ε, ναι λοιπόν έτσι είναι πράγματι. Τουλάχιστον από αυτές τις διαδρομές που εμείς κάναμε.Τέλος πάντων θα περιοριστούμε για να μη σας πρήξουμε μέχρι τη συνάντηση με τον 1 και τη συνέχεια - αεροπλάνα, Dyrholaey, Vik κλπ - θα τα πούμε αύριο. Αντικρίσαμε τις νότιες απολήξεις του Vik με βροχή και απίστευτο αέρα. Για να δούμε....................
INFO: 300Km. 7h
Vik i Myrdal - Hofn
13η μέρα. 20. Αυγούστου 2013. Ημέρα Τρίτη
Έχουμε αφήσει από χθες κάποια κενά στο ταξίδι και πρέπει να τα καταγράψουμε.Μπήκαμε λοιπόν στo Vik (280pop) κατά τις 6μμ με απίστευτη βροχή και αέρα. Το προσπεράσαμε και ψάξαμε να βρούμε το σημείο που έπρεπε να αφήσουμε τον 1 και να κάνουμε αριστερά κατά τη θάλασσα. Ο Γερμανός μας είχε δώσει τις συντεταγμένες(Ν 63.491250-W 19.363224) της διασταύρωσης πάνω στον 1. Κάναμε αριστερά, περάσαμε κάποια σημεία που ξεχώριζες ότι υπάρχει ένας στοιχειώδης χωματόδρομος από μαύρη άμμο και μετά τι;Μια επιφάνεια κατάμαυρη, πραγματική έρημος, αμμώδης, με μικρούς λόφους τράβαγε κατά τη θάλασσα. Χαραγμένος δρόμος πουθενά (μας είχε πει ο Γερμανός μην το βάλετε κάτω, εμπιστευτείτε το έδαφος). Με γνώμονα την περιγραφή ψάχναμε στη μέση του πουθενά το σημείο (Ν 63.459015 - W 19.364648) με το πεσμένο αεροπλάνο. Ομίχλη, απίστευτος αέρας, βροχή, ο πλοηγός να δείχνει ότι σε 200m φτάνουμε στον προορισμό μας και αερόπλανο πουθενά. Βλέπαμε (στο GPS) να πλησιάζουμε την ακτή και λέγαμε θα βρεθούμε μέσα στη θάλασσα. Όμως ό Γερμαναράς είχε δίκιο. Εκεί που λέγαμε που πάμε, σκάει μπροστά μας το μεταλλικό κουφάρι του DC-3 Dakota. Εγκαταλειμμένο εκεί μετά την πτώση του από 1973. Το απόλυτο ντεκόρ. Έκανα σαν τρελός από τη χαρά μου, που το βρήκαμε κάτω απ΄ αυτές τις συνθήκες. Για την επιστροφή μας στον 1 ακολούθησα τη σίγουρη γραμμή καταγραφής στο Garmin.
Βγήκαμε στο δαχτυλίδι με καταρρακτώδη βροχή και αέρα. Ο καιρός δεν άφηνε περιθώρια για άλλες επισκέψεις και χαζέματα. Είπαμε να βρούμε ένα κατάλυμα και να αποφύγουμε το στήσιμο της σκηνής. Ό,τι προσπάθειες κάναμε έπεσαν στο κενό. Τα καταλύματα στην περιοχή ήταν γεμάτα. Μας το επιβεβαίωσε και το information office στο Vik. Σ΄ ένα ξενοδοχείο που βρήκαμε δωμάτιο ήθελε τη μάνα του και τον πατέρα του. 160€. Γι΄ αυτό είχε κενά. Άντε γεια. Σφίξαμε τη καρδιά μας και μέσα σ΄ ένα λασποδρόμιο που το λέγανε Vík í Mýrdal camping (http://campingcard.is/vik-i-myrdal/) αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε. Το έδαφος κρατούσε στάθμη νερού, ο αέρας έλεγα ότι θα τουμπάρει το Wrangler, ένας μικρός στεγασμένος και κλειστός χώρος πάλευε να χωρέσει τους απελπισμένους κατασκηνωτές και η Αυγουστιάτικη πανσέληνος να πολεμάει να σώσει τις καμπύλες της στον Ισλανδικό ουρανό. Από τα θετικά της βραδιάς ήταν ότι μετά από πολλές μέρες καταφέραμε να έχουμε internet και έτσι στείλαμε κάποια mail στην Ελλάδα. Κάτι ήταν κι αυτό. Το δείπνο ήταν emergency αλλά εγώ το ευχαριστήθηκα. Σ΄ αυτόν το μικρό χώρο όλοι μαζί μαγειρεύαμε, τρώγαμε, κουβεντιάζαμε και δε λέγαμε να πάμε στις σκηνές μ΄ αυτόν τον κωλόκαιρο. Όμως στο τέλος περασμένα μεσάνυχτα αποφασίσαμε να χωθούμε στον τάφο του Ινδού. Δεν θυμάμαι τι ώρα θα ήταν όταν ακούσαμε έξω από τη σκηνή μας φασαρία. Σκέφτηκα ότι κάποιον θα τον πήρε το νερό της βροχής και παλεύει να γλυτώσει.
Petursey
looking for the airplane
Vik information office
Το πρωί διαπιστώσαμε ότι ένας Γάλλος 45ντάρης αναχωρητής που έστησε το τσαντίρι του σχεδόν πάνω στο δικό μας για προστασία από τον αέρα όπως μας είπε. Χρόνια είχα να δω τέτοιο εξοπλισμό κατασκηνωτή. Σακίδιο με μεταλλικό (αλουμινένιο) σκελετό, άρβυλα από βακέτα, σκηνή καναδέζα κλπ-κλπ. Αναχωρητής πραγματικός, γυρνούσε τον κόσμο με τα πόδια. Απόλυτα ενημερωμένος για τα τεκταινόμενα στον πλανήτη και για την Ελλάδα βέβαια. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι ένας καταπληκτικός ήλιος μας υποδέχτηκε αυτό το πρωινό του Αυγούστου. Απλώσαμε τα πράγματά μας σαν σε λαϊκή αγορά.Ήμαστε στην προτελευταία μέρα. Το πρόγραμμα είναι αρκετά φορτωμένο για σήμερα. Πρώτη επίσκεψη στους βράχους του Dyrhólaey και τον ομώνυμο φάρο. Οι σχηματισμοί από στερεοποιημένη λάβα, η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής φέρνουν πολλούς επισκέπτες σ΄ αυτό το νότιο άκρο της χώρας. Κατά την περίοδο μάλιστα Μαΐου - Ιουνίου η περιοχή είναι κλειστή λόγω προστασίας της ορνιθοπανίδας από fulmar , auk, kittiwake και paffins. Ο καλός χωματόδρομος φτάνει μέχρι την άκρια του πλατό στα 120m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το αγνάντι είναι εντυπωσιακό. Τα παιχνίδια της φύσης σου χαρίζουν μοναδικές εικόνες. Η μεγάλη καμάρα από λάβα, η μαύρη παραλία, ο φάρος του 1910, τα πουλιά, ο αγριεμένος βόρειος ατλαντικός, και το ορεινό ανάγλυφο προς τα βόρεια με το Petursey και τον παγετώνα Mýrdalsjökull. Εδώ κοντά είναι και το ηφαίστειο Eyjafjallajökull που το 2010 τους άλλαξε τα φώτα.
Vik camping
Vik's church
Dyrhólaey black coast
Dyrhólaey region
Dyrhólaey lighthouse
the massive arch of Dyrhólaey
black coast of Dyrhólaey
Petursey and Mýrdalsjökull
Πήραμε τον 1 με κατεύθυνση Ανατολική. Προορισμός Skaftafell National Park. Η διαδρομή είναι συγκλονιστική. Στ΄ αριστερά μας έχουμε τις παγωμένες γλώσσες από τους παγετώνες, Hofdabrekkujokull, Kotiujokull, Skeidararjokull και βέβαια τον Vatnajokull. Ο δρόμος με τους παγετώνες. Οι γεφυρωμένες απολήξεις ακόμα μία ατραξιόν. Μεταλλικές γέφυρες μονής κατεύθυνσης . Κάποιες απ΄ αυτές αγγίζουν το χιλιόμετρο. Μπήκαμε στο πάρκο Skaftafell μετά από 2,5h οδήγηση. Όλα φροντισμένα, καθαρά, τα μονοπάτια με απίστευτη σήμανση (κάθε 100m), πολλοί επισκέπτες και ξεκινήσαμε για την προσέγγιση του παγετώνα Vatnajokull. Μετά από 45' εύκολης πεζοπορίας αντικρίσαμε το θηρίο. Κατέληγε σε μια μικρή λίμνη. Ο Διαμαντής έπιασε ένα κομμάτι πάγο. Ηλικία εκατομμυρίων ετών. Πολύ μεγάλη συγκίνηση. Ηρεμία, σιωπή, παγωμένο αγιάζι, ένας θαυμάσιος ήλιος κι ένας γίγαντας λευκός και γκρίζος ακριβώς πάνω στο κεφάλι μας.
ring road 1
Hofdabrekkujokull
Kotiujokull
the road with glaciers
Skaftafell National Park
Vatnajokull
Ξαναβγήκαμε στον 1 με προορισμό τη Jokulsarlon. Στ΄ αριστερά μας ο Vatna μας συνόδευε μέχρι τη μαγική αυτή λίμνη. Το μόνο αρνητικό ο κόσμος . Ουκ έστιν αριθμός. Μην είμαστε όμως αχάριστοι. Εδώ είναι ένας παράδεισος συναισθημάτων, εικόνων και ήχων. Η Sterna paradisaea να παίζει με το γαλάζιο, οι φώκιες να παίζουν κρυφτό με τους επισκέπτες, τα κομμάτια από τον παγετώνα νωχελικά και καλόσχημα να συναντούν τον Ατλαντικό, οι αντανακλάσεις να συναγωνίζονται σε χρωματισμούς με το τραχύ τοπίο των ορεινών όγκων. Η ώρα πάει 6μμ και δε λέμε να ξεκολλήσουμε. Έχουμε δρόμο ακόμα μπροστά μας και πρέπει να τα μαζεύουμε.
Jokulsarlon
Jokulsarlon
Jokulsarlon - seals
Jokulsarlon - Sterna paradisaea
Ξανά στον 1 και τελευταίος γι΄ απόψε προορισμός το Hofn. Κατά τις 7 και μισή στήναμε τη σκηνή μας στο camp (http://www.campsite.is/). Πάνω στη θάλασσα, ζεστά νερά, καθαρό, μέσα στην πόλη, ότι πρέπει μετά από ταλαιπωρία δύο ημερών. Και το σημαντικότερο, δε βρέχει. Στολιστήκαμε και βγήκαμε σεργιάνι στην πόλη του Hofn με τους 1700 κατοίκους . Βέβαια το ζητούμενο γι΄ απόψε ήταν οι καραβίδες και το εστιατόριο Ηumarhofnin (http://www.humarhofnin.is/), το λιμάνι με τα καρνάγια, τα δεμένα ψαράδικα και τα στέκια του. Περασμένες 9μμ διαβήκαμε την πόρτα του βραβευμένου και ονομαστού σ΄ όλη τη χώρα καραβιδάδικου. Από ηθοποιούς του Hollywood, μέχρι πολιτικούς θα δεις στο photo galleries του site. Μας ρώτησαν αν έχουμε κλείσει τραπέζι. Απαντήσαμε όχι και μας οδήγησαν στον πάνω όροφο όπου εκεί περίμεναν καμιά 20 άνθρωποι να ελευθερωθεί τραπέζι. Μετά από μια ώρα περίπου άρχισε το party. Ό,τι δίνεις παίρνεις. Δαγκάνα και χιλιάρικο. Δώσαμε 20200 ISK (130€ περίπου) και απολαύσαμε ένα υπέροχο (το δεύτερο στη χώρα μετά το Reykjavik και το τελευταίο) δείπνο σ΄ εστιατόριο. Επιστρέψαμε στη σκηνή μας περασμένα μεσάνυχτα κάτω από ένα λαμπερό φεγγάρι.
ring road 1
Camp Hofn
Harbor of Hofn
Restaurant Ηumarhofnin
full moon of Hofn
INFO: 300Km. 8h