ΠΡΟΛΟΓΟΣ - PROLOGUE
Πως φτάσαμε στην απόφαση
A. Οι προσπάθειες για να επισκεφτούμε τη χώρα της Ισλανδίας, ξεκινούν ένα απόγευμα του 2007 με αφορμή ένα video clip της Bjorg. Όπως λέει και η παροιμία του "Λωλού το μάτι στο πιο μεγάλο αυγό". Γύρισε αυτό το κάτι μέσα μας και αρχίσαμε να ψάχνουμε τι "υπάρχει" ως πακέτο στα πρακτορεία ταξιδίων της Αθήνας .
Εκεί στις αρχές της Φιλελλήνων δεξιά, δε θυμάμαι ακριβώς το όνομα -κάτι σε wave tours - διέθεται τέτοιο πακέτο. Κανένα άλλο γραφείο δεν συμπεριελάμβανε στο πρόγραμμα του αυτό που μας ενδιέφερε. Αυτό μας προβλημάτισε αρκετά, πως είναι δυνατόν τόσα πρακτορεία να μην έχουν αυτόν τον προορισμό. Στη συνέχεια καταλάβαμε το γιατί. Να μη σας τα πολυλογώ όμως, έγινε η πρώτη επαφή με το πρακτορείο και μας είπαν ότι για να πραγματοποιηθεί η εκδρομή θα έπρεπε να συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός των δεκαοκτώ ατόμων.
- Θέλουμε όμως και μια προκαταβολή.
-Εντάξει, λέμε έχουμε ένα ακόμη "ζεύγος" που το θέλει - άρα τέσσερις .
- Πότε θέλετε να φέρουμε την προκαταβολή;
- Σε μία εβδομάδα με 2000€. Αν θυμάμαι καλά το συνολικό ποσό ξεπερνούσε τις έξι ανά ζευγάρι. Μας ζόρισε, αλλά όλα στη ζωή είναι τι βάζεις μπροστά και "για που έχεις βγάλει διαβατήριο". Τα βάλαμε κάτω, πήραμε μια βαθιά αναπνοή, όπως όταν σου κάνουν ένεση και με τη συμπλήρωση της εβδομάδας περάσαμε την πόρτα σ΄ αυτό το κάτι σαν "wave" . Πως με φώτισε ο THOR και ρωτάω αν συμπληρώθηκαν οι δεκαοκτώ συμμετοχές. Πετάγεται μια "υπεύθυνη" και μας λέει ότι δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο για να γίνει η εκδρομή.
- Μα λέω η κυρία με την οποία είχαμε συνεννοηθεί ( προφανώς απλή υπάλληλος) έτσι μας είπε.
- Όχι δεν είναι έτσι και η εκδρομή θα γίνει χωρίς να απαιτείται αριθμός ατόμων.
-Τέλος πάντων λέω πόσοι έχουμε μαζευτεί;Κρατάω εντωμεταξύ και τα δύο χιλιάρικα στα χέρια, τέσσερα δηλαδή μαζί με των φίλων μας.
- Να, μου απαντά η "υπεύθυνη" , είστε τέσσερα άτομα από Αθήνα και οι υπόλοιποι θα είναι από άλλες χώρες.
- Τόμπολα λέω και πως θα γίνει η ξενάγηση;
- Α, μην ανησυχείτε θα γίνει στα Αγγλικά.Ωραία και ΄γω νόμιζα ότι θα γίνει στα Swahili . Ξέχασα να σας πω ότι την Αγγλική την παίζω στα δάχτυλα.
- Και μέχρι εκεί πως πάμε;
- Α, ξανά η "υπεύθυνη" . Θα ταξιδέψετε μόνοι σας Αθήνα - Λονδίνο και μετά Reykjavik όπου θα σας περιμένει άνθρωπος εκεί.
- Θα ομιλεί την Ελληνική ό άνθρωπος εκεί;
- Όχι Ισλανδός θα είναι.Εκεί βάζω τα λεφτά στην τσέπη, γυρνάμε την πλάτη με κατεύθυνση την οδό Φιλελλήνων και μουρμουρίζοντας διάφορα Γαλλικά - και αυτά τα παίζω στα δάκτυλα - καταλάβαμε γιατί αυτός ο προορισμός δεν φιγουράρει στα πολυτελή, τότε τουλάχιστον, ένθετα των πρακτορείων. Σε μια πόλη τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων δεν βρέθηκαν δεκαοκτώ άνθρωποι να συμπληρώσουν ένα αμιγώς Ελληνόφωνο group και να πάνε στην Ισλανδία. Σίγουρα το υψηλό κόστος λειτουργεί αποτρεπτικά. Όμως ανάλογου κόστους άλλοι ταξιδιωτικοί προορισμοί έχουν άλλη τύχη. Ίσως γιατί είναι πολύ μακριά η Ισλανδία; Ίσως γιατί μας γοητεύουν τα εξωτικά μέρη; Σημασία έχει ότι εμείς δεν τα καταφέραμε. Μας έμειναν τουλάχιστον ένας χάρτης και ο οδηγός του Lonely planet που τα είχαμε αγοράσει για να μας βοηθήσουν στο ταξίδι μας.Όμως η ιστορία μας δεν σταματά το καλοκαίρι του 2007. Μάλλον τότε αρχίζει. Το λέω αυτό γιατί μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ότι έχει σχέση με αυτή τη μακρινή χώρα περνά μέσα από το φίλτρο της ψυχής μας. Ίσως αναρωτηθείτε τι μπορεί να είναι αυτό; Ε, λοιπόν σας λέω από την ιστορία και τις Σάγκες μέχρι την μουσική και τον κινηματογράφο. Καταγράφουμε κάθε τι που θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν προσωπικός ξεναγός σ΄ ένα ταξίδι αόρατο, φανταστικό, που το ζεις μόνο όταν κλείνεις τα μάτια. Τις στιγμές που τα υπόγεια ρεύματα συναντούν τους χρωματισμούς του Aurora Borealis, όταν τα Trolls κουνούν το δάχτυλο στα Paffins και ο Νότος βαστά το χέρι της Sterna Paradisaea τότε είναι που το κλείστρο της καρδιάς μας κρατά ζωντανό το όνειρο.
Αφήσαμε να περάσουν τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Στο έμπα του 2011 ξαναμπήκε μπροστά μας το "μαμούνι". Αυτή τη φορά επιλέξαμε άλλο τρόπο. Καλά μη νομίζετε ότι μάθαμε Αγγλικά, ή βρήκαμε άλλο πρακτορείο. Επιλέξαμε το γνωστό, καλό αλλά και με αρκετά ρίσκα τρόπο του "Άμα έχεις νύχια ξύνεσαι μόνος σου". Μόνο που τα νύχια μας για μια ακόμα φορά δεν ήταν αρκετά μακριά. Τέλος πάντων. Είπαμε που λέτε, να πάμε μόνοι μας. Οδικώς και ακτοπλοϊκώς δηλαδή. Πριν μπούμε στη διαδικασία των επιμέρους προγραμμάτων και λοιπών ταξιδιωτικών λεπτομερειών αναζητήσαμε στο internet πως συνδέεται με παπόρι το νησί. Μια φορά τη βδομάδα με ένα και μοναδικό πάμπορι που λένε και οι Αρμεναίοι. Πάρτε και το site http://www.smyrilline.com/ για να μπείτε στο παιχνίδι. Αυτό δεν είναι και πολύ καλό είπαμε, στραβά αρχινάμε. Any way που λένε και οι αρχαίοι Έλληνες , ας δούμε τι γίνεται. Εκεί που κάναμε, πως το λένε αυτό το παν κατ. Σερφάρω; Aυτό. Βλέπουμε πακέτο εισιτήρια με καμπίνες και αυτοκίνητο πηγαινέλα και ύπνο σε καταλύματα για δεκατέσσερις νύχτες . Ωραία λέμε, μας κάνει. Στέλνουμε mail στην Smyrilline και μας απαντούν ότι αυτό το πακέτο το κάνει συνεργαζόμενο πρακτορείο στη Γερμανία. Και πάλι ωραία λέμε, να mail και στη Γερμανία. Μας απαντούν ότι το κόστος ήταν 4900€ και για τους δύο μας. Δεύτερο mail, που θα διανυκτερεύσουμε; Εκεί άρχισε να χαλάει το πράμα. Ζητούσαν προκαταβολικά τα χρήματα και μετά θα μας γνωστοποιούσαν τις τοποθεσίες. Εδώ άρχισαν τα δύσκολα. Σκεφτήκαμε τη βαθιά ανάσα με την ένεση όπως το 2007, τα πέντε χιλιάρικα από τα μέσα του μήνα Φλεβάρη που αν κάτι στράβωνε μέχρι τον Αύγουστο έχετε γεια βρυσούλες και ίσως το σημαντικότερο ότι δεν ξέραμε σε ποιες περιοχές τέλος πάντων θα απλώναμε την αρίδα μας. Φτου ρε κακά πάλι, έσβησε τ΄ όνειρο. Δεν σας κρύβω ότι στις αμέσως επόμενες μέρες έκανα κάποιες προσπάθειες να δούμε τι άλλες επιλογές είχαμε αν παρακάμπταμε το Γερμανικό πρακτορείο και επιλέγαμε μόνοι μας τα καταλύματα. Ο Φλεβάρης ήταν κοντά στο τέλος του και διαπιστώσαμε ότι ελεύθερες ημερομηνίες με τις επιλογές που είχαμε δεν υπήρχαν πια για κράτηση στο παπόρι. Αυτά για τον Αύγουστο φυσικά. Εκείνο που βρίσκαμε ήταν για μετά, δηλαδή Σεπτέμβρη, Οκτώβρη. Εδώ να πω ότι αν επιλέξει κάποιος τους ομαδικούς χώρους ύπνου στο πλοίο έχει περισσότερες επιλογές και βέβαια καλύτερη τιμή. Το ζουμί λοιπόν από την δεύτερη μας προσπάθεια ήταν ότι τα νύχια μας έπρεπε να μεγαλώσουν κι άλλο, να ρισκάρουμε περισσότερο, να αποκλείσουμε τα καταλύματα και να επιλέξουμε το camping.
Στο διάστημα των δύο χρόνων από το 2011 στο σήμερα (2013) μας βοήθησαν ακόμα περισσότερα πράγματα. Θα έλεγα ότι το ταξίδι και η εμπειρία των Nomads (http://www.nomad.gr/)είναι από τα πιο χρήσιμα στοιχεία για έναν που επιλέγει αυτό τον τρόπο "απόδρασης". Δηλαδή να ταξιδεύσει οδικώς με δικό του όχημα, ακτοπλοϊκώς από Ελλάδα - Ιταλία, μετά από Δανία - Ισλανδία και εκεί οι διανυκτερεύσεις να είναι σε camp. Χρήσιμες πληροφορίες πήραμε ακόμα από ταξιδιωτικά οδοιπορικά που είναι αναρτημένα σε διάφορα sites Γερμανόφωνα κυρίως (επίσης την Γερμανική την παίζω στα δάκτυλα), αλλά και από forum που εκεί βρίσκεις απαντημένη σχεδόν κάθε απορία σου. Από την πρώτη μας προσπάθεια έχουν περάσει χρόνια. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά σε σχέση με αυτά που ζητά ένας ταξιδιώτης προκειμένου να επισκεφτεί την Ισλανδία. Έχει βελτιωθεί το οδικό δίκτυο, έχουν πολλαπλασιαστεί τα camp, http://www.visiticeland.com/ μπορεί να βρει πληροφορίες στο διαδίκτυο από διάφορους φορείς: ποδηλατικούς, ορειβατικούς, μοτοσικλέτας, 4Χ4, ακόμα και μεμονωμένες περιγραφές. Ίσως το σημαντικότερο είναι ότι οι κρατικοί φορείς της χώρας παρέχουν εξαιρετικές πληροφορίες στον ταξιδιώτη. Ας πούμε για την κατάσταση του οδικού δικτύου http://www.vegagerdin.is/english/ που παρακολουθείται με κάμερες σε πάρα πολλά σημεία, τις καιρικές συνθήκες, http://en.vedur.is/ ,τα σημεία ενδιαφέροντος και τόσα άλλα που μπορείς να τα βρεις σ΄ ένα εκπληκτικό ιντερνετικό οδηγό εντελώς δωρεάν. Πάρτε και τη διεύθυνση: http://icelandroadguide.com/index.php?c ... &cmsszs=en Πολύ χρήσιμο και αυτό το site http://www.lmi.is/en/ για να οργανωθούν και να υπολογιστούν με απόλυτη ακρίβεια οδικές αποστάσεις, μονοπάτια και ότι άλλο γουστάρει ο λάτρης της χαρτογραφίας. Στο σημείο αυτό να σας πω ότι από την έκδοση 2004 του Lonely planet που έχουμε στα χέρια μας έχει μεσολαβήσει άλλη μια το 2010 και είναι έτοιμη για έκδοση τον προσεχή Μάη άλλη μία. Ακόμα και ο χάρτης που είχαμε αγοράσει το 2007 έκδοση 12.2006 με κλίμακα 1:400.000 είναι ανεπίκαιρος . Υπάρχουν νεότερες εκδόσεις και με καλύτερη κλίμακα αλλά δύσκολα θα τον βρείτε στα Αθηναϊκά καταστήματα. Ποιός θα φέρει τέτοια εποχή οικονομικής κρίσης νεότερες εκδόσεις όταν έχει ακόμα τις παλιές; Υπάρχουν ένα σωρό διευθύνσεις που μπορώ να σας παραθέσω. Ας αφήσουμε όμως και κάτι για την επόμενη μας επικοινωνία. Έχουμε πάρα πολλά να πούμε ακόμα. Εξ άλλου δεν σας έχουμε πει ακόμα αν μεγάλωσαν αρκετά τα νύχια μας. Λοιπόν για το κλείσιμο αυτού του κειμένου σας παραθέτω αυτό το video που είναι και το αγαπημένο μου. Ελπίζω να σας αρέσει. http://www.expeditionportal.com/compone ... eland.html
Αθήνα 12.2012
B. Στο έμπα του Γενάρη του ΄13 - χρονιάρες μέρες που λένε - ήρθε και ΄κατσε αυτό το "κάτι" βαθιά μέσα μου. Άρχισε να γυρνάει σα σβούρα και δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Δώσ΄ του να φέρνει βόλτες σα δερβίσης του Konya και να μου κλείνει το μάτι.Άρχισα να το σκέπτομαι πάλι.- Μυαλό δεν έβαλες; έλεγα στον άλλο μέσα μου.Σάμπως με έχει ακούσει και ποτέ; Αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα . Ίσως να μην αποδήμησαν τα ξωτικά για ζεστούς τόπους και να βρήκαν καταφύγιο στις πτυχώσεις του νου. Οπότε όπως τρώγαμε μεσημεράκι στο "μάρμαρο" δεν άντεξα.
- Θα πάμε; της λέω.
- Αν δεν το κάνουμε τώρα, δεν θα το κάνουμε ποτέ. Μου λέει.
Εκεί να δεις στροβιλισμούς ο μανδύας. Από τη μια αυτό το παγωμένο αγιάζι που σαρώνει τα όνειρα και από την άλλη μια αίσθηση ότι ο χρόνος δεν έχει πια 365 μέρες αλλά λιγότερες.
- "Αν υπάρχει θεός μάλλον αυτός είναι ο χρόνος". Άλλος το ΄πε αυτό, αλλά για πολύ επιτυχημένο μου μοιάζει.
-Για ρίξε μια ματιά στα δρομολόγια αύριο και τα λέμε.Ποτέ δε μου χάλασε χατίρι. Μιλάμε για σοβαρές αποφάσεις. Πως θα το έκανε τώρα; Είμαι και γρουσουσλεμές. Τέλος πάντων.
Την άλλη μέρα το πρωί μπήκα στο site της Smirilline. Μέσα Γενάρη 2013 και μέρες ελεύθερες για τον Ιούλη δεν υπήρχαν. Είναι κάπως , εδώ που τα λέμε. Ένα πλοίο τη βδομάδα να συνδέει τη χώρα με όλη την Ευρώπη. Δεν ξέρω αν πάει και απ΄ αλλού. Σου μένει το αερόπλανο βέβαια , αλλά χάνεις το "ταξίδι". Πως το ΄πες; "Δεν υπάρχει το τέλειο έγκλημα".
-Για πάμε τον Αύγουστο. Λέω.Εδώ, έβγαιναν οι υπολογισμοί στο τσακ. Μια δυο καμπίνες είχε άδειες . Έμεινα με το δάκτυλο μετέωρο πάνω από το enter. Είναι από που λέγαμε στην προηγούμενη επικοινωνία μας. Τα ρίσκα πολλά. Μέσα Γενάρη η παραγγελιά για ένα βαρύ ζεϊμπέκικο που πρέπει να το χορέψεις τον Αύγουστο. Τηλέφωνο στο κορίτσι.
-Να το πατήσω;
-Ναι. Και το πάτησα.Από δω αρχίζει ένα άλλο ταξίδι. Όπως μου είπε και ο Γιάννης από τους Mad4Mud
"η προετοιμασία και η προσμονή ενός τέτοιου ταξιδιού είναι η ......μισή απόλαυση". Τα πρώτα δύο, τρία βράδια δεν κλείσαμε μάτι. Ρε τι είναι τούτο; Άμα μεγαλώνει ο άνθρωπος πρέπει να κάθεται στ΄ αυγά του. Το κάναμε καλά; Θα τα καταφέρουμε; Οι τρείς μας θα ΄μαστε. Εγώ εσύ και το TJ. H διαδρομή φτάνει τα 10.000Km. Πάνω από 1500 χωμάτινα. Άσε τη θάλασσα. Αγγίζει τα 1400Nm. Κάπου διάβασα ότι "αξίζει το κούνημα". Εντάξει, από Ευρώπη έχουμε πολλά χιλιόμετρα "πτήση". Αυτό το νησί όμως; Eίναι η άλλη πλευρά του φεγγαριού. Πιο κοντά του είναι η Γροιλανδία από ότι εμείς με τη Κρήτη. Από μόνο του αυτό σε βάζει στην πρίζα. Οι απαιτήσεις πολλαπλές. Είκοσι επτά παράλληλοι μας χωρίζουν. Για να δούμε.
Το ρημάδι το internet είναι ευλογία και κατάρα. Σε βάζει στο κόλπο της γνώσης, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ατέλειωτες ώρες μπροστά και στο πλάι της οθόνης. Περιγραφές, εμπειρίες, φωτογραφίες , video και forum από δεκάδες ιστοσελίδες. Το καλύτερο που διάβασα ήταν "το πιο εντυπωσιακό απ' όλα είναι απλά να είσαι εκεί".Μέσα από τη "διαδρομή" της προετοιμασίας ανακάλυψα ότι άμα γίνεις εξήντα έχεις εκπτώσεις στα ναύλα. Ρε αυτά πρέπει να τα κάνουν όταν είναι νέος ο άνθρωπος. Σε λένε senior. Εμένα δεν θέλω να με λέτε έτσι. Αλλά από την άλλη, έκπτωση κοντά στα 30€ σε κάνει να το καταπιείς. Αυτά βέβαια εδώ στο Νότο, γιατί στο άλλο το παπόρι δεν έχει τέτοια. Πληρώνεις και το μπότζι. Τέλος πάντων.Οι χρόνοι λοιπόν απαιτούν προσοχή στο σχεδιασμό. Να μείνεις μια εβδομάδα; Είναι λίγο. Να μείνεις ένα μήνα είναι πολύ. Είναι και το ανέβα κατέβα. Ancona (I) - Hirsthals (DK) 2000Km. Σου μένει ένα δεκαπενθήμερο στο νησί και ότι πάρει το παν - κατ. Πάει ο Αύγουστος. Τι να δεις εκεί; Πόσα χιλιόμετρα να κάνεις την ημέρα; Πόσο να κάτσεις στο Reykjavik; Από το γράψε σβήσε έκανα λάθος μια μέρα. Ευτυχώς το ανακάλυψε το κορίτσι. Ε, ρε γέλια να πας μια μέρα μετά στο λιμάνι για την επιστροφή. Ούτε τώρα είμαι σίγουρος αν θα μπορέσουμε να τηρήσουμε με ακρίβεια τον σχεδιασμό μας. Είναι ένα στοίχημα για μας. Όταν έχεις μπροστά σου 350Km χωμάτινης διαδρομής τι χρόνο να δώσεις; Θα μπορέσεις να το κάνεις αυθημερόν ή θα τα "παίξεις" ; Είμεθα και senior. Που θα γύρεις το κορμί σου; Τα καταλύματα είναι απλησίαστα. Ακόμα και το sleeping bag accommodation έχει πάνω από 25€/άτομο. Τι σου μένει; Camping και μακαρονάδα. Εντάξει, θα φάμε κι ένα βράδυ έξω. Σίγουρα θα μείνουν πράγματα εκτός. Δεν μπορούν να γίνουν όλα. Πως να τα πραγματοποιήσεις μέσα σε 14 ημέρες. Όμως να σας πω κάτι. Δεν θα μας ξεφύγει τ΄ αρχοντικό του Πουνέντε.Είναι τόσα πολλά. Μια χώρα με 103,001 km2 και 320,000 πληθυσμό. Από αυτούς οι 120,000 κατοικούν στο Reykjavik. Ο Βορράς είναι σχεδόν άδειος. Ο καιρός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός. Αέρας και θερμοκρασίες κοντά στους 10οC τον Αύγουστο. Δεν βρέχει κατ΄ εξαίρεση. Ευτυχώς δεν μας λείπει η εμπειρία της κατασκήνωσης. Ο εξοπλισμός μας είναι αρκετά επαρκής για βάση. Όλα θέλουν καλή προετοιμασία. Και ο " γάιδαρος" .Και ΄μεις.
Λοιπόν αναχώρηση για Πάτρα - Ancona τέλος Ιούλη του 2013. Περνάμε Αυστρία, Γερμανία, Δανία και στο Hirsthals παίρνουμε το παπόρι για νήσους Φερόε. Στις 8 του Αυγούστου πατάμε στην Ισλανδία.
Seydisfjoerdur,Kopasker, Myvatn, Askja, Blonduos, Isafjordur,Latrabjarg, Hvammstangi, Hveravellir, Reykjavik, Landmannalaugar, Hofn, Seydisfjoerdur. Περίπου 4000Km. Τα χωμάτινα αν είναι τα μισά, είμαστε ευχαριστημένοι. Δεκατέσσερα βράδια. Τέλος του μήνα να πάνε όλα καλά επιστρέφουμε στην Ελλάδα.Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, έμαθα από την GRΟUPAMA Φοίνιξ ότι πράσινη κάρτα για Ισλανδία πρώτη φορά βγάζουν. Οδική βοήθεια δεν προσφέρει κανένας γι΄ αυτόν τον προορισμό. Ούτε η ΕΛΠΑ. Τώρα να γελάσεις ή να σφίξει ο κ@λ@ς σου. Τέλος πάντων. Περιμένουμε τα νέα διπλώματα, κάνουμε κάποιες μετατροπές στο εσωτερικό του TJ για να έχουμε καλύτερη εργονομία και είμαστε στην ευθεία για την αναχώρηση. Ο Θορ να βάλει το χέρι του και την τσέπη του.
TRAVEL WIDE AND FAR . TRAVEL BOLDLY. TRAVEL WITH FULL ABANDON ( το έκλεψα από το διαδίκτυο)
Αθήνα 3.2013
Η ώρα είναι 10 το βράδυ. Δευτέρα βράδυ 30 του Ιούλη. Σαν κάτι σε εξετάσεις γυρνάει το μέσα μου. Όπως τότε που μπήκα στη σχολή. Μύλος τα συναισθήματα. Ενώ όλα είναι προετοιμασμένα με το 3,14, πολλά σουλάτσα βλέπω να κάνει ο "άλλος" μέσα μου. Έβαλα Garbarek. Visible world. Πάντα με βοηθάει. Όπως τότε στο Nordcapp. Πριν λίγο στο γέρμα, τα χρώματα πήραν το πορτοκαλί και fuxia. Ο Δημήτρης, φίλος ζωγράφος, μας είπε ότι στο Βορρά οι αποχρώσεις είναι περισσότερο φωτεινές, πιο "αληθινές". Θα είμαι προσεκτικός. Ίσως να είναι έτσι. Μια ακόμα πρόκληση.... Θα προσπαθήσουμε να κρατάμε το μολύβι πάντα ξυσμένο. Να γεμίζουν οι σελίδες με ανάσες, εικόνες, ήχους και γεύσεις από τα "περάσματα". Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς.
31 Ιούλη 2013. Ημέρα Τετάρτη ώρα 9 και μισή μπήκε η πρώτη. Η θερμοκρασία στους 38οC. To οδόμετρο γράφει 56942Km. Στο Διόνυσο φουλάραμε βενζίνη με την "Energy". Δε μιλάμε καθόλου. Τι να πούμε; Είναι απίστευτο. Μετά από 8 μήνες αναμονής "πετάμε" στο όνειρο. Η Πάτρα μας παιδεύει. Όλα λάθος στις πληροφορίες για την παραλαβή της κάρτας επιβίβασης (check in). Τελικά μετά από μία ώρα περιπλάνησης στους δρόμους της Αχαϊκής πρωτεύουσας μας λένε ότι στο σταθμό επιβατών στο νέο λιμάνι είναι το γραφείο που θα πάρουμε την κάρτα. Σχεδόν στο πάρα πέντε μπαίνουμε στο πλοίο. Λίγος κόσμος.Αφήνουμε το λιμάνι στις 14,30'. Η ισοθερμική γεμάτη με τα απαραίτητα. Φαγητό σπιτικό, τσίπουρο, τσεπλεπούδες και φρουτίνια. Στο κατάστημα του πλοίου βρήκαμε ένα ούζο 12 1L. Ότι πρέπει για τη συνέχεια.
1 Αυγούστου 2013. Ημέρα Πέμπτη. Τα μεγάφωνα μας προετοίμασαν για την αποβίβαση στην Ancona. 12 το μεσημέρι ο κινητήρας άρχισε να δουλεύει. Η θερμοκρασία στους 34 με 35οC. Η έξοδος της πόλης προς το Βορρά και τον Α14 πήχτρα στα αυτοκίνητα. Μας πήρε μια ώρα για να φτάσουμε στον SS16. Η autostrata με τρείς λουρίδες γεμάτες . Εμείς πίσω από τις νταλίκες. Που να πας με 120Km το πολύ; Πρώτη Αυγούστου. Το περιμέναμε αλλά όχι και έτσι. Μετά τη Bologna πήραμε τον Α1 προς Verona. Κάπου εκεί χάσαμε την έξοδο και πέσαμε στην Ιταλική επαρχία. Καταπληκτικές εικόνες, μέσα από ορεινά τοπία. Με τον SS47 φτάσαμε στο Trento. Από 'κει για Brenero και Αυστρία. Τα διόδια στα 30€. Έχουμε κοντά επτά ώρες στο δρόμο. Θέλουμε ώρα ακόμα για την πρώτη μας διανυκτέρευση. Για το πέρασμα Brenero- Innsbruck δώσαμε 11€ και 8€ η Viniette σύνολο 19. Στην έξοδο 10 του Ε45 πήραμε την κατεύθυνση για το Camping Stubai. Στις 8 το βράδυ είμαστε στην είσοδο του Camp. Κανένας στην υποδοχή. Μια κυρία από την Ολλανδία προσπάθησε να μας βοηθήσει να βρούμε τον ιδιοκτήτη. Τον βρήκε στο τηλέφωνο και της είπε ότι το πρωί της άλλης μέρας μπορεί να μας εξυπηρετήσει. Θα μπορούσαμε να μείνουμε, αλλά η πρόσβαση στα λουτρά και τις τουαλέτες ήθελε πάσο. Μετά από ΄κει, ένα σωρό προσπάθειες για να βρούμε κάτι άλλο (camp η δωμάτιο) πέσανε στο κενό. Η περιοχή του Tirol είναι πολύ τουριστική και τα καταλύματα πιασμένα από το χειμώνα. Συνεχίσαμε προς Innsbruck και πάνω στον Ε45 μείναμε στο Landzeit (http://www.landzeit.at/) μετά από 11 ώρες στο δρόμο. Είναι motorhotel και με το αζημίωτο βέβαια. 128€ το δίκλινο.
2 Αυγούστου 2013. Ημέρα Παρασκευή. Πρωινό μπουφέ του σκασμού. Αναχώρηση στις 10 για Γερμανία με τον Α12. Που είναι ρε παιδιά ο Α12 και έγινε Α8; Μας έβγαλε προς Μόναχο. Ελπίζουμε να βρούμε τον Ε52 .Τα καταφέραμε και στην έξοδο προς Wurzburg πήραμε την κατεύθυνση προς Rothenburg. Στην έξοδο 108 του Α7 πήραμε το δρόμο για το camping Tauberromantik. Μετά από 4h,15' οδήγηση στήσαμε η σκηνή μας. Η πόλη ενταγμένη στην κληρονομιά της Unesco. Μισή ώρα με τα πόδια από το camp. Η ώρα είναι 3μμ. Νερό στα σακίδια και μέσα από ένα καταπληκτικό μονοπάτι φτάσαμε στην μεσαιωνική πύλη του Rothenburg ob der Tauber. Η πόλη είναι μαγική. Θα τη δείτε στις φωτογραφίες. Η πλατεία, το δημαρχείο, ο Άγιος Ιακώβ, τα σπίτια, τα καταστήματα, τα μουσεία, όλα βγαλμένα από παραμύθι. Στον πύργο του παλιού δημαρχείου με πλησίασε ένας κύριος. Μου λέει "είμαι Γιαπωνέζος". "Φαίνεσαι" του λέω. Δεν μου ξαναμίλησε. Το απογευματάκι πριν βγούμε από την περιτοίχιση κάναμε προπόνηση κοιλιακών με σνίτσελ και μπύρα. Το βράδυ η προσπάθεια στο camp να μπούμε στο internet έπεσε έξω. Δεν έχετε νέα μας για τρίτη μέρα.
3 Αυγούστου 2013. Ημέρα Σάββατο . Αναχώρηση στις 11πμ. Κατεύθυνση για το Wurzburg στον Α7. Τα μποτιλιαρίσματα το ένα μετά το άλλο. 352Km τα κάναμε σε 4h,30'. Έξοδος 67 προς Seesen. Camping Brillteich Seesen. Μόλις στήσαμε τη σκηνή φάγαμε την πρώτη καταιγίδα. Η συνεννόηση δύσκολη. Δεν μιλά κανένας αγγλικά. Η Αδαμαντία " πετάει". Είπαμε να φάμε και να πιούμε. Οι μπύρες θέλανε 7' για να ''κάτσουν'' και μετά σερβίρισμα. Ουκ εστίν αριθμός. Ρωτήσαμε για internet. Δωρεάν, αλλά πως μπαίνεις; Καθάρισε ο Λουκ. Νεαρός ποδηλάτης Ολλανδός. Πάλι από την Ολλανδία ήρθε η βοήθεια. Νέος, ωραίος, επισημαίνει η Αδαμαντία. Αισθάνεται περήφανη για τα αγγλικά της. Περιμένοντας τα σνίτσελ μονολογεί: πόσο καλύτεροι θα μπορούσαμε να είμαστε με τόσα θετικά που έχουμε ενώ αυτοί οι "βλάχοι" (Γερμανοί)τα καταφέρνουν τελικά. Εγώ έπεσα σε κατάθλιψη μετά τις φιλοφρονήσεις με τον Look. Μου κόπηκε η όρεξη και για να πάρω τ΄ απάνω μου με πήγε στην παιδική χαρά να παίξω με τα αλογάκια. Μετά κάναμε μια βολτούλα στα πέριξ. Πράσινο, λίμνες, αγελάδες και κουνούπια. Παρά την βροχή μάλλον καλά κοιμηθήκαμε
4 Αυγούστου 2013. Ημέρα Κυριακή. Αναχώρηση στις 9,30 με κατεύθυνση το Schleswig. O καιρός μάλλον δείχνει να βελτιώνεται, αλλά δεν τον εμπιστευόμαστε. Στη διαδρομή πέσαμε στα γνωστά μποτιλιαρίσματα, αλλά το πρόβλημα είναι το Αμβούργο. Πόλη τεράστια. Χάσαμε τον Α7. Δηλαδή μας έστελνε στο κέντρο. Εμείς λέμε τι δουλειά έχουμε στο κέντρο και βαράμε για Βερολίνο. Μύλος. Αλλά η τύχη όπως λέει και η Αδαμαντία είναι με τους ατζαμήδες. Κάνοντας γραφομηχανή το GPS μας έβγαλε από το χάος του Αμβούργου ξανά στον Α7. Μετά από απίστευτη κίνηση φτάσαμε στο Schleswig από την έξοδο 6. Λίγο μπέρδεμα στην κατεύθυνση για το Camp Wikinger Haithabu. Ένας ηλικιωμένος Γερμανός σταμάτησε το ποδήλατο του δίπλα μας . Μας είδε με το χάρτη μέσα στο αυτοκίνητο σταματημένους στη άκρη του δρόμου. "Θέλετε βοήθεια; "μας είπε σε αγγλικά σαν και τα δικά μου. Μας έδειξε την κατεύθυνση , ήμασταν μόλις ένα χιλιόμετρο μακριά. Μετά από 6h και 360Km φτάσαμε σε μια πανέμορφη περιοχή που ήταν το camp, πάνω στο νερό στην απέναντι όχθη από την πόλη του Schleswig. Η σύνδεση με το internet τώρα μας ήταν ευκολότερη. Για δεύτερη φορά επικοινωνούμε με τους φίλους μας. Και για γυμναστική κοιλιακών, γερμανική μπύρα και λουκάνικα. Το βράδυ η υγρασία ήταν απίστευτη. Ο Διαμαντής εξαφανίστηκε στον υπνόσακο.
5 Αυγούστου 2013. Ημέρα Δευτέρα. Αναχωρούμε για Δανία. Έχουμε μπροστά μας περίπου 400Km. Τα σύνορα είναι κοντά. Διαπιστώσαμε ότι το μπροστά αριστερό ελαστικό είχε 18PSI αντί 33. Έτσι εξηγείται το αριστερό τράβηγμα που είχαμε στο φρενάρισμα. Η κλίση των δρόμων δεν σε άφηνε να το καταλάβεις. Τέλος πάντων. Άλλη χώρα η Δανία. Το όριο στα 110, αρκετά πειθαρχημένοι, για πρώτη μέρα μετά από την Ιταλία οδήγησα ήρεμα και έκανα και μερικές προσπεράσεις. Ο Α7 έγινε Ε45 και στη συνέχεια ακολουθήσαμε τον Ε39. Στις 3μμ φτάσαμε στο Hjørring από την έξοδο 3. Στο Hjørring Campingplads μας περίμενε ένα ξύλινο cottage κλεισμένο από την Ελλάδα. Σκεφτήκαμε ότι μια καλή ανασυγκρότηση πριν το πλοίο θα μας βοηθούσε για την συνέχεια. Αναδιάταξη του ρουχισμού στους σάκους, στεγνός εξοπλισμός και πρωινό ξύπνημα χωρίς πολλά σούρτα φέρτα. Έτσι και έγινε. Στεγνώσαμε ότι ήταν υγρό από τις προηγούμενες κατασκηνώσεις, μπορέσαμε να μαγειρέψουμε με τα δικά μας σκεύη και με εξαιρετικό internet στείλαμε τα χαμπέρια μας πριν το μπάρκο της επόμενης μέρας. Ο καιρός μας επέτρεψε να φάμε και στη μικρή βεράντα, αλλά με αρκετό κρύο. Πέσαμε αργά για ύπνο με ανάμικτα συναισθήματα για τη συνέχεια
Δημοσίευση (publication) 10.5.2014