Iceland Summer 2013-Ισλανδία Καλοκαίρι 2013

Iceland August 2013

Part 4 (15.16.17/8/2013)

Hellissandur - Snæfellsnes - Djúpalónssandur - Hellnar - Búðakirkja - Hoftun - Reykjavik

Ισλανδία Αύγουστος 2013

Μέρος 4ο (15.16.17/8/2013)

Hellissandur - Hof

8η μέρα. 15 Αυγούστου 2013. Ημέρα Πεμπτη.

Ξυπνήσαμε με βροχή. Όσο κι αν χασομερήσαμε ο υπεύθυνος για το camp δεν πέρασε. Πήγε η ώρα 10 και αναγκαστήκαμε να τα μαζέψουμε. Τουλάχιστον δεν πληρώσαμε για τη διαμονή μας. Κάτι είναι κι αυτό. Φουλάραμε καύσιμα στο πρατήριο του Hellissandur. Ρώτησα την Πιπίτσα στο ταμείο αν έχουν poncho και σημαίες της χώρας. Τζίφος. Πήραμε τον 574 με Δυτική κατεύθυνση. Βρέχει, τα σύννεφα είναι πάνω στο κεφάλι μας και η διάθεση μας κάτω από τα πόδια μας.

Στα 4Km κάναμε δεξιά στον 579. Στην αρχή ασφάλτινος - κάναμε κάτι χαρές. Ναι καλά. Μετά τα γνωστά. Πεδία λάβας, ξεκοιλιασμένος φλοιός, χάσματα ν΄ ανατριχιάζεις και στο βάθος η εσχατιά της χερσονήσου Snæfellsnes. Προορισμός μας το ακρωτήρι Öndverðarnes στο Βορειοδυτικότερο άκρο. Η πορτοκαλί σιλουέτα του ομώνυμου φάρου δεν άργησε να φανεί. Ο χώρος στάθμευσης ήταν δίπλα στο 4μετρο κτίσμα κατασκευής του 1973. Ξεπεζέψαμε και επιλέξαμε να κινηθούμε προς τη θάλασσα και την πηγή Fálki. Τα μονοπάτια σηματοδοτημένα και καλογραμμένα μας οδήγησαν πολύ γρήγορα στην πηγή. Όπως όλα σ΄ αυτή τη χώρα έτσι και η Fálki έχει τους θρύλους και τις παραδόσεις της. Δεκαοκτώ κατεστραμμένα σκαλοπάτια σε οδηγούν - άγνωστο ποιος τα έχει κατασκευάσει - βαθιά στο έδαφος και στην επιφάνεια του νερού του αρχαίου πηγαδιού. Οι παραδόσεις λένε ότι η απόληψη του νερού μετά το ηλιοβασίλεμα φέρνει γρουσουζιά. Εκείνο που έφερε σε μας μέρα μεσημέρι ήταν ένα σύγκρυο από το σκελετό του ψάρακλα που κρεμόταν στη στενό πέρασμα. Δεν μπορώ να πω βέβαια, με το που ξεμυτίσαμε, να τα ουράνια τόξα και κάτι μπλε χαμόγελα στο βάθος. Εδώ όμως είναι ICELAND και αυτά κρατούν ελάχιστα. Είπαμε λοιπόν να πάμε μέχρι την άκρια εκεί που σκάνε τα κύματα του Ατλαντικού. Οι πληροφορίες λένε πως λιάζονται φώκιες σ΄ αυτή τη γειτονιά. Ναι, για να λιάζεται κάποιος πρέπει να έχει ήλιο πρώτα απ΄ όλα και εδώ ήλιος έχει να φανεί τέσσερις μέρες τώρα. Εντάξει χορτάσαμε με κάτι γλάρους σαν κοτόπουλα να κάνουν γλέντια πάνω σε κάτι βότσαλα σαν κι αυτά που πέταγε ο Πολύφημος στον Οδυσσέα. Ξέχασα να σας πω ότι σε κάθε επίσκεψη αξιοθέατου όλο και κάτι βρίσκαμε. Εκτός από ένα καπάκι φακού της Tamron (φ72), σήμερα βρήκαμε και ένα ζευγάρι πρεσβυωπικά γυαλιά.

Snæfellsnes peninsula, Öndverðarnes cape,

Öndverðarnes lighthouse,

Falki source

Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση Νοτιότερη από το σημείο που ήμασταν. Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές. Όλα είναι σαν να ανακατεύτηκαν τα σπλάχνα της γης. Λένε ότι αν υπάρχει ένας τόπος που θα μπορούσε να αποδώσει το έργο του Ιούλιου Βερν ''Ταξίδι στο κέντρο της γης" είναι τούτο εδώ, το τοπίο στη χερσόνησο της Snæfellsnes. Μετά από 2,5Km φτάσαμε στην περιοχή Svörtuloft. Σταθμεύσαμε πλάι στο φάρο. Κατασκευή του 1931 με ύψος 12m. To σημείο τ΄ ονομάζουν και "Black sky", μαύρο ουρανό. Παρατηρητήριο πουλιών, βράχια που σου κόβουν την ανάσα, καμώματα της λάβας και καραβοτσακίσματα περισσότερα από τα βότσαλα. Δεν είναι τυχαία η ύπαρξη δύο φάρων στην ίδια απόληξη. Α μας κλείνει πάλι το μάτι ο ηλιάτορας. Καλά, σε μάθαμε, σε λίγο θα μας τρελάνεις πάλι.

Svortuloft lighthouse

Svortuloft shoreline, Snæfellsnes peninsula

Λίγο πριν βγούμε στην άσφαλτο του 574 αριστερά μας είναι μια μαγική παραλία. Skardsvik λέγεται. Ένα χρυσάφι ανάμεσα σε κατάμαυρη λάβα. Κατεβαίνεις μερικά ξύλινα σκαλοπάτια και βρίσκεσαι στην αγκαλιά της. Οι πινακίδες σε αποτρέπουν να κάνεις μπάνιο. Κρίμα, τέτοια ομορφιά να μην μπορείς να την απολαύσεις. Μπορείς όμως να πάρεις μερικά βότσαλα για τους φίλους σου στην Ελλάδα. Μαύρα, γκρι, ένα πράσινο (ήταν μεγάλο) και ο βασάλτης να φτάνει μέχρι το νερό με απίθανους σχηματισμούς.

Skardsvik beach

Μπήκαμε στον 574 με βροχή. Πρωτότυπο.

Κινούμαστε στο μεγάλο πεδίο λάβας Neshraun. Κατεύθυνση το Djúpalónssandur στα Νοτιοανατολικά της χερσονήσου. Κάναμε δεξιά στον 572. Φτάσαμε στο parking απ΄ όπου ξεκινούν τα μονοπάτια. Τι να διαλέξεις; Κατά την παραλία και βλέπουμε. Εδώ είναι κατάμαυρα όλα. Βότσαλα, άμμος, σχηματισμοί από στερεοποιημένη λάβα, ακόμα και η θάλασσα είναι ένα με το γκρι του ουρανού. Μια λίμνη, δεύτερη, καμάρες από βασάλτη και διάσπαρτα μεταλλικά μέρη από το ναυαγισμένο αλιευτικό Epine GY7 (13.3.1948) (http://www.wrecksite.eu/wreck.aspx?153223). Τόπος που για πολλούς αιώνες ήταν από τα σημαντικότερα κέντρα αλιείας στην Ισλανδία. Αναφέρονται μέχρι και 60 βάρκες με κουπιά και 300 με 400 ψαράδες. Έχει κι άλλα σουξέ. Κάτι τεράστια βότσαλα - τέσσερα τον αριθμό - με διαφορετικό βάρος (23Kg, 54Kg, 100Kg, και 154Kg) για να δοκιμάζουν τους υποψήφιους για τη δύσκολη δουλειά του ψαρά. Εμείς διαλέξαμε βότσαλα που να αντέχει το βάρος τους η τσέπη του παντελονιού για τους φίλους. Κάναμε τους "κούκους" μας, νιώσαμε την άρμη από τη θυμωμένη θάλασσα, αγναντέψαμε τον ορίζοντα και ανηφορίσαμε για το TJ.

road 574

Djúpalónssandur coast

Epine story

Djúpalón lake

Djúpalónssandur coast

Ξανά στον 574, ξανά βροχή και πάμε για το Hellnar. Στον 5730 κάναμε δεξιά. Το Hellnar είναι ονομαστό για τους παράξενους σχηματισμούς της λάβας μέσα στη θάλασσα και το σπήλαιο Baðstofa. Είναι ίδιο με τη γαιδουροσπηλια στον Αϊ Στράτη (αυτό το λέει ο Διαμαντής). Πραγματικά είναι μοναδικές οι εικόνες που αντικρίσαμε . Να βοηθούσε λίγο και ο καιρός......

Hellnar

Hellnar cave

Hellnar port

Πάλι με βροχή, βγήκαμε στον 574 με κατεύθυνση Ανατολική για το Búðir.Στον 5723 κάναμε πάλι δεξιά. Ο δρόμος καταλήγει μπροστά σ΄ ένα εκπληκτικό κτίσμα. Τη μοναδική μαύρη εκκλησία της χώρας και ταυτόχρονα από τις παλαιότερες. Η ιστορία της ξεκινά το 1703 και στη συνέχεια κατεδαφίζεται για να ξανακατασκευαστεί. Το 1816 η ενορία καταργείται και η εκκλησία διαλύεται. Μια γυναίκα όμως η Steinunn Sveinsdottir την ξανακτίζει το 1847 με προσωπική άδεια του Δανού βασιλιά παρά τις αντιρρήσεις των τοπικών ιεραρχών. Την πράξη της αυτή την πλήρωσε με το να την κάψουν μπροστά στην εκκλησία. Το κτίσμα μαραζώνει και ανακατασκευάζεται το 1984. Στο μάκτρο της κυρίας εισόδου - στο πάνω μέρος - μπορεί να διακρίνει κανείς την αρχική ημερομηνία κατασκευής της (1703). Η λιτότητα προσωποποιημένη. Όλα απέχουν από ό,τι γνωρίζουμε για τους δικούς μας ναούς. Χρυσός, πετράδια, κρύσταλλα, ασήμια και παραστάσεις απουσιάζουν προκλητικά. Ακόμα και τα μεγέθη είναι στο "μπόι" σου. Δες και το κοιμητήριο δίπλα. Ο μαντρότοιχος χαμηλός από μαύρη πέτρα λάβας χορταριασμένη από την υγρή ανάσα του vindur. Μπορεί να δίνει καλό αγνάντι στους "μεταστάντες" Ισλανδούς. Από τη μία είναι ο ορεινός όγκος του Axlarhyrna και από την άλλη η γκρίζα θάλασσα του Budavik. Το χορτάρι φρεσκοκομμένο, τα σύμβολα στο ελάχιστο και η μαύρη σιλουέτα του ναού μούσκεμα από την Ισλανδική βροχή. Πως επέτρεψαν οι εικόνες, οι ρίζες και τα ξωτικά το μπατάρισμα του 2008; Τρέχα γύρευε. Και να βρέχει.

abandoned farm in 574 road

Bjarnarfoss

Búðakirkja

cemetery of Búðakirkja

Búðakirkja's handle

Τα σύννεφα κατηφορίζουν από τις πλαγιές του Axlarhyrna και ΄μεις τον 574 για το Hoftun. Στα δεξιά μας η θάλασσα. Μια πινακίδα λέει Bardastatir. Στο βάθος του λασπωμένου χωματόδρομου η φάρμα. Στη μέση του πουθενά. Είναι εκεί από τον περασμένο αιώνα. Άντεξαν στο αγιάζι, στη παγωμένη ομίχλη, τα καμώματα του Austral και τους λύγισε ένα ημικύκλιο με δύο οριζόντιες γραμμές. Τι να πεις; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

574 road

Bardastadir farm

Μπήκαμε στις εγκαταστάσεις του Guesthouse Hof (http://www.gistihof.is/hemeng.html) αργά το απόγευμα. Σκεφτήκαμε να κοιμηθούμε στεγνοί απόψε. Σπιτάκια ξύλινα με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική, πεντακάθαρα, θερμαινόμενα και με δικό τους μπάνιο. Κόστος 13000ISK(81€). Δεν είναι λίγα, είναι πολύ καλά όμως για Ισλανδία. Απλώσαμε ό,τι μπορούσαμε για να στεγνώσει. Από το παράθυρο βλέπαμε τη θάλασσα, όταν καθάριζε περιστασιακά η συννεφιά και το βράδυ μας κράταγε συντροφιά το εναλλασσόμενο φως του φάρου Kirkjuhólsviti (1952). Έβρεχε όλο το βράδυ. Έξω και μέσα μας.

Guesthouse Hof and Kirkjuhólsviti lighthouse

INFO: 100Km. Aπό Ελλάδα 4871Km. Περπατήσαμε όμως ουκ έστιν αριθμός.

total Km 4871 from Greece

Hof - Reykjavik

9η - 10η μέρα. 16 - 17 Αυγούστου 2013. Ημέρα Παρασκευή και Σάββατο πρωί

Το πρωί με τον καφέ πήραμε την τελική απόφαση να τραβήξουμε για το Reykjavik. Τέταρτη μέρα και βρέχει. Αντίο ενδοχώρα. Πήγε η ώρα 11 για να ξεκινήσουμε προσπαθώντας να στεγνώσουμε ό,τι μπορούσαμε στο ζεστό δωμάτιο του ξενώνα μας. Ξανά στον 54 μέχρι να συναντήσουμε τον 1 και να κάνουμε δεξιά στο Borgarnes για την Ισλανδική πρωτεύουσα. Στα 130Km περίπου συναντήσαμε την υποθαλάσσια σήραγγα Hvalfjörður μήκους 5650m. Κατασκευάστηκε το 1998 και είναι το μοναδικό οδικό πέρασμα που πληρώνεις διόδια στην Ισλανδία. 1000ISK παρακαλώ αλλά με 47Km κέρδος. Μια λωρίδα ανά κατεύθυνση και απίστευτη γλίτσα στο οδόστρωμα. Δεν πρέπει να στεγνώνει ποτέ η άσφαλτος και μην ξεχνάτε ότι έχουμε Αύγουστο. Είμαστε αρκετά κοντά στα προάστια του Reykjavik. Ο καιρός παραμένει βαρύς και ασήκωτος. Κάπου διάβασα ότι το ασχημότερο μέρος της Ισλανδίας είναι η πρωτεύουσα της. Δεν θα συμφωνήσουμε με την άποψη. Όσο πλησιάζαμε στο ιστορικό της κέντρο γινόταν όλο και πιο όμορφη. Άλλο ήταν το πρόβλημα. Ο κωλόκαιρος και η δυσκολία να βρούμε κατάλυμα για το βράδυ. Στο camping που υπήρχε γινόταν της κακομοίρας. Αμέτρητος κόσμος, ουρές παντού (μπάνια-τουαλέτες) και λάσπη. Σ΄ ένα sleepingbag accommodation που ήταν ακριβώς δίπλα στο camp είχε χώρο μόνο για ένα άτομο. Τι κάνουμε; Απευθυνθήκαμε σε ένα information office και εξασφαλίσαμε στο Guesthouse Palshus (http://www.palshus.is/en/) ένα δωμάτιο σε σπίτι που έμενε και η οικογένεια των ιδιοκτητών. Με 11.200ISK για ένα βράδυ αντί για τρία που θέλαμε. Βέβαια άμα έχεις χρήματα πας σ΄ ένα ξενοδοχείο και καθαρίζεις αμέσως. Το κατάλυμα ήταν στην άκρια της πόλης στη οδό Einarsnes δίπλα στο αεροδρόμιο των εσωτερικών αερογραμμών της χώρας. Κανά εικοσάλεπτο δρόμος μέχρι το κέντρο υπολογίσαμε και δεν πέσαμε έξω. Ήταν ακόμα νωρίς, η νύχτα αργεί εδώ πάνω και ξεκινήσαμε για την περιήγησή μας. Κατηφορίσαμε τη Sudurgata περάσαμε το πανεπιστήμιο στα αριστερά μας όπου για λογότυπο έχει ένα κεφάλι με αρχαία ελληνική περικεφαλαία. Με την Αθηνά μας έμοιασε. Τέλος πάντων. Δεν αργήσαμε να αντικρίσουμε τη λίμνη Tjornin. Είμαστε για τα καλά πια στον ιστό της πόλης. Μην κουράζω όμως με οδονήμια και ανούσιες λεπτομέρειες. ΟΙ φωτογραφίες είναι χίλιες λέξεις. Ίσως μόνο να πούμε, ότι το Reykjavik είναι μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη, με ευγενικούς ανθρώπους, μορφωμένους και καλλιεργημένους, πολιτικά ενήμερους και γνώστες της Ελλάδας. Είναι πανάκριβο όπως όλη η Ισλανδία, πεντακάθαρο και εύκολο να το περπατήσεις . Και ένα τελευταίο για απόψε. Φάγαμε σ΄ ένα seafood restaurant το Vid Tjornina ( http://en.vidtjornina.is/) - το πρώτο από τη μέρα που μπήκαμε στη χώρα - και μας "έφαγε". Δώσαμε 17.500ISK (110€ περίπου). Το πρωί σηκωθήκαμε και αντικρίσαμε ένα πραγματικό Αυγουστιάτικο ήλιο. Για πόσο βέβαια; Παραδώσαμε το δωμάτιο, αφήσαμε το TJ σε ΄να parking και συνεχίσαμε την περιήγηση στην πόλη. Πήγαμε στη flea market, αγοράσαμε poncho, ώνια για τη συνέχεια και μερικά πανάκριβα souvenir.

Υ.Γ. Τη συνέχεια θα την περιγράψουμε σε ξεχωριστή ενότητα αφού ο προορισμός μας ήταν το Þingvellir.