Iceland August 2013
Part 3 (12.13.14/8/2013)
Blonduos - Ísafjörður - Dynjandi (Fjallfoss)- Látrabjarg - Breiðavík - Hellissandur
Ισλανδία Αύγουστος 2013
Μέρος 3ο (12.13.14/8/2013)
Blonduos - Ísafjörður
5η μέρα. 12 Αυγούστου 2013. Ημέρα Δευτέρα.
Σηκωθήκαμε νιώθοντας μια απίστευτη παγωνιά και υγρασία. Η ξαστεριά της προηγούμενης νύχτας τα ξεπάγιασε όλα. Το γρασίδι είχε κρυσταλλώσει και το θερμόμετρο κολλημένο στο 0. Η υγρασία όμως πώς εξηγείται; Εδώ είναι Ισλανδία, δεν είναι Βαλκάνια. Η απλωμένη μπουγάδα ήταν μούσκεμα. Είτε με βροχή, είτε με υγρασία θα γίνεις χότζας. Τι κάνουμε; Περιμένουμε να σηκωθεί λίγο ο ζωοδότης για να μας στεγνώσει κομματάκι. Τουλάχιστον έχουμε λιακάδα, μην είμαστε κι αχάριστοι.
Κατά τις 11,30πμ. ξεκινήσαμε για τα Δυτικά φιόρδ. Προορισμός το Ísafjörður. Το αυτοκίνητο εσωτερικά ήταν σαν κι αυτά των δοσατζήδων της δεκαετίας του ΄50 και του ΄60. Απλωμένα ρούχα και πετσέτες παντού. Φουλάραμε καύσιμα και πήραμε τον 1 με κατεύθυνση Δυτική. Ο δρόμος είναι ασφάλτινος, ο ήλιος λάμπει και η θερμοκρασία άρχισε να ξεπερνά τους 10οC. Τα τοπία είναι ήρεμα, καταπράσινα και ο Διαμαντής για πρώτη μέρα έβγαλε αυτή τη φλισένια κορδέλα για τα αυτιά και έβαλε και γυαλιά ηλίου. Αν η καλή μας τύχη διατηρηθεί μπορεί να δούμε και φώκιες σήμερα. Προς το παρόν, όπως λέει και η συμβία μου, βλέπει μόνο εμένα και το θερμόμετρο που έφτασε στους 15οC. Κάναμε δεξιά στον 68. Στην αρχή ασφάλτινος. Δεν άργησε να έρθει το κομπρεσεράκι. Και είχαμε ανησυχήσει. Περιοχές αγροτικές. Εκτροφεία αλόγων για ενοικίαση. Πρόβατα και κομμένο χορτάρι συσκευασμένο σε λευκούς πλαστικούς τεράστιους κυλίνδρους. Από μακριά σου έμοιαζαν σαν λευκές κατοικίες. Περίεργη σύνθεση πάνω στο καταπράσινο έδαφος. Φάρμες σκόρπιες εδώ κι εκεί, με την εκκλησία τους, το κοιμητήριο και τις μεταλλικές κατασκευές για τα αγροτικά μηχανήματα. Τα μπεμπένια έχουν ένα πλούσιο μαλλί που σε εκπλήσσει. Έτσι δικαιολογείται ότι όλη η χώρα πλέκει. Ακόμα και στα αφορολόγητα στο πλοίο πουλούσαν μαλλί. Πλέκαν ακόμα και κάτι 16χρονα πιπίνια και απορούσαμε. Το φιόρδ (Hrútafjörður) που διασχίζουμε (36Κm), έχει πάρει τ΄ όνομα του από τη λέξη Hruta, που σημαίνει το αρσενικό πρόβατο. Δεύτερο το Bitrufjörður, τρίτο το Kollafjörður (16Km) και μετά το Steingrímsfjörður.
ring road 1
road 68
road 68
road 68
farm , road 68
Skötufjörður
Alftafjordur
Alftafjordur
Ξανά άσφαλτος. Ανάσες. Ξανά χώμα. Εντάξει, ηπιότερο το κοπάνημα. Κάθε φορά που πατάμε χώμα τρομάζουμε. Ο κλεφτοπόλεμος κράτησε μέχρι Hólmavík. Μετά πήραμε τον 61 δεξιά και αφήσαμε τη θάλασσα ανηφορίζοντας στα ηπειρωτικά. Μπήκαμε σ΄ ένα τυρφώδες οροπέδιο (Steingrímsfjarðarheiði) στα 440m. με μικρές λίμνες και ρυάκια. Μετά από κάτι κατηφόρες χωμάτινες με όριο 20Km αντικρίσαμε ξανά τη θάλασσα. Τι παράξενη χώρα. Οι πληροφορίες μας έλεγαν ότι στα επόμενα φιόρδ λιάζονται φώκιες. Είναι εφτά μέχρι το Ísafjörður. Για να δούμε. Αριστερά ορεινοί όγκοι και δεξιά μας η θάλασσα. Παπιά, κύκνοι, αλλά φώκιες πουθενά. Κάναμε μια στάση πάνω στο νερό. Στο απέναντι "πόδι" ξεχωρίζαμε τον Drangajökull. Παγετώνας με 925m πάνω από τη θάλασσα. Κάτι σαν τον Υμηττό χωρίς τις κεραίες.
road 61
Μπήκαμε στο Súðavík (pop. 165), ψαροχώρι, περιποιημένο, στην αγκαλιά του Álftafjörður. Έχουμε κάνει 400Km περίπου. Πάνω από 6h στο δρόμο. Κοντεύουμε. Ο καιρός άρχισε τα παιχνίδια. Βαριά συννεφιά με ήλιο. Πτυχώσεις να φτάνουν μέχρι τη θάλασσα. Απότομες πλαγιές με χιονούρες στα ορεινά. Είμαστε για τα καλά στο Βορρά. Εξηκοστός έκτος παράλληλος. Κατά τις 7,30μμ αντικρίσαμε το Ísafjörður. (Λεπτομέρειες για αυτή την πόλη θα πούμε αύριο).
Sudavik
Sudavik
Μετά τη διασταύρωση με τον 60 κάναμε αριστερά για το Tungudalur Camping Ground http://www.tjalda.is/en/tungudalur/, πολύ όμορφο, σε μια καταπράσινη πλαγιά, με έναν καταρράκτη όπου τα νερά του περνούσαν μέσα από το camp. Ο ουρανός είναι καθαρός προς το παρόν και φυσάει ένας δυνατός αέρας. Οι μπύρες μπήκαν στο ποτάμι να κρυώσουν και τα ρούχα στην απλώστρα να στεγνώσουν. Μέχρι να στηθεί η Vango και τα υπόλοιπα, ετοιμάστηκε η τονομακαρονάδα. Τέτοιες ευκαιρίες δεν τις χάνεις με τέτοιο καιρό εδώ πάνω. Έγινε καταπληκτικό δείπνο. Μετά τις 10 άρχισε ο κατήφορος. Όχι αυτός με τη Λάσκαρη, ο άλλος με τη θερμοκρασία. Ο ένας στη λάντζα, ο άλλος στην απλώστρα. Δεν την ξαναπατάμε με την υγρασία. Την πέσαμε με τις κότες. Είπαμε να ξυπνήσουμε νωρίς για να δούμε την πόλη.
Tungudalur camping
Το βράδυ μου ξεφούσκωσε το μαξιλάρι. Το φούσκωνα, αυτό ξανά τα ίδια. Ο Διαμαντής ούτε που φαινόταν μέσα στο Condor. Κοίταξα αν είχε πάρει και το μαξιλάρι της μέσα. Ξεχώριζε λίγο. Προσπάθησα όσο μπορούσα πιο απαλά να το τραβήξω. Εκεί που είχα σίγουρη την επιτυχία, ξύπνησε. "Τι κάνεις;" μου λέει. "Τίποτα" λέω. "Σε σκεπάζω να μην κρυώνεις". Δεν κατάλαβε τίποτα από τα σχέδια μου, εγώ όμως μαξιλάρι δεν εξασφάλισα. Κοιμήθηκα πάνω στο χέρι μου........................
INFO: 415Km. 7h στο δρόμο. Κόστος camp 2600 ISK (16,25€).
Κόστος φιάλης γκαζιού μικρή του καφέ 2900 ISK (18,12€).
7h on the road. Camp cost 16,25 - small gas bottle cost 18,12€
Ísafjörður
6η μέρα. 13 Αυγούστου 2013. Ημέρα Τρίτη.
Το πρωί έψαξα γούρνα με τάπα για να δω που χάνει το μαξιλάρι. Γούρνες πολλές, αλλά τάπα καμία. Τέλος πάντων, θα αναζητήσω στο μέλλον καλύτερη τύχη. Ο καιρός τα μαζεύει, όπως και ΄μεις. Κατά τις 9 είχαμε φορτώσει και ξεκινήσαμε για την περιήγηση της πόλης του Ísafjörður. Αναζητήσαμε το γραφείο με τις πληροφορίες. Το βρήκαμε κοντά στην παλιά πόλη και δίπλα από το λιμάνι. Τι ευγενικοί άνθρωποι. Όλοι μιλούν Αγγλικά. Δεν έρχεται κατά δω η κεντρική Ευρώπη να πάρει κάνα μάθημα; Πήραμε έντυπο υλικό και αρχίσαμε το περπάτημα. Μια κοπέλα στο δρόμο φορούσε σαγιονάρες. Ημερολογιακά είναι Αύγουστος. Τη ρωτήσαμε που βρίσκεται το παλιότερο σπίτι της πόλης. Εμείς ντυμένοι σα σκόρδα. Λοιπόν. Ísafjörður. (Η πόλη του πάγου). Η μεγαλύτερη πόλη (3000pop) στα Δυτικά φιόρδ. Η ιστορία της είναι συνδεδεμένη με την αλιεία. Βρίσκεται στη ρίζα του ορεινού όγκου του Eyrarfjall (724m) και μέσα στην αγκαλιά του φιόρδ Skutulsfjörður. Στον ιστό της υπάρχουν κατοικίες από τις παλαιότερες της Ισλανδίας. Ξύλινες παρακαλώ και μια από αυτές στεγάζει το ναυτικό μουσείο. Άλλες είναι ονομαστά εστιατόρια, άλλες κατοικούνται μέχρι σήμερα. Έχει Πανεπιστήμιο από το 2005, νοσοκομείο (το παλαιό νοσοκομείο σήμερα στεγάζει το κέντρο της κουλτούρας), μουσική σχολή και όλα τα συμπαρομαρτούντα μιας "πολιτισμένης" πόλης. Είναι η πρώτη πόλη που "περπατάμε" και έτσι έχουμε τη δυνατότητα να αφουγκραστούμε το σφυγμό της Ισλανδικής επαρχίας. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να κάνουμε συγκρίσεις με μια Ελληνική επαρχιακή πόλη των 3000 κατοίκων. Ωστόσο ξέρετε όλοι πως κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο. Καλά εντάξει δεν θα αρχίσω τη γκρίνια. Πάμε για την πλατεία Silfurtorg τώρα. Άρχισε να βρέχει. Τρίτη πρωί και στους δρόμους δεν υπάρχει ψυχή. Είναι νωρίς βέβαια, αλλά...........Θα δουλεύει ο κόσμος. Τα σπίτια ξύλινα και εξωτερικά σαν να είναι με raboté. Για να πάμε κοντά. Είναι λαμαρίνα κυματιστή βιδωμένη πάνω στους εξωτερικούς μπουλμέδες. Οι συνθήκες θα ΄ναι ζόρικες. Αύγουστος και έχουμε με το ζόρι 10oC. Έχει και φτώχεια και επιχειρήσεις κλειστές. Θα δεις όμως και χρώμα, γλάστρες στη σκάλα, ζωγραφισμένα βότσαλα από βαλσάτη και το κατάλευκο κεντητό κουρτινάκι στο παράθυρο δε σε αφήνει να γίνεις αδιάκριτος παρατηρητής μιας κοινωνίας που δοκιμάζεται.Να και η πυροσβεστική με τον πύργο της. Δίπλα είναι μια από τις παλαιότερες κατοικίες της Ισλανδίας. Κατασκευή του 1788. Κούκλα. Faktorshus. Σήμερα (2001) είναι εστιατόριο, καφέ και ξενώνας. Να και η Chrysler - Jeep. Μαύρο χάλι μέσα. Τρέχα γύρευε πότε έβαλε λουκέτο. Να και η πρώτη πολυκατοικία που είδαμε στην πόλη. Συνεχίζουμε για το ναυτικό μουσείο, μια παρέα κατασκευών, η μια πιο όμορφη από την άλλη. Το Turnhúsið (Ναυτικό μουσείο) κατασκευή του 1744, το Krambúð του 1761 και το Tjöruhús του 1742 που σήμερα στεγάζει ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της πόλης. Στον προαύλιο χώρο του μουσείου βρίσκεται το μνημείο για τους Ρώσους ναύτες του Αρκτικού κομβόι QP 13 (Ιούνιος 1942). Θα δεις πλάστιγγες, μπαστέκες, καμάκια, κάβους ακόμα και οστά από φάλαινες. Στο μουσείο βρίσκεται όλο το αλιευτικό παρελθόν αυτής της πόλης. Τα εργαλεία επισκευών και ναυσιπλοΐας, τα μουσικά όργανα, οι χάρτες, οι μινιατούρες από πλεούμενα της εποχής, νιτσεράδες από δέρμα φώκιας, αεραντλίες δυτών και ό,τι άλλο ήταν χρειαζούμενο για την αλίευση. Βγαίνοντας στον ίδιο δρόμο συναντάς το Πανεπιστήμιο της πόλης και στη συνέχεια οδηγείσαι στο λιμάνι αντικρίζοντας τα παροπλισμένα φαλαινοθηρικά.
Ísafjörður
Ísafjörður
Aðalstræti street. Ísafjörður
Aðalstræti street. Ísafjörður
Silfurtorg square
Hafnarstræti street
Mjalargata street
Faktorshus
Sundstraeti street
Maritime museum
Tjöruhús. Τraditional buildings
University of Ísafjörður
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο με βροχή. Κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο της πόλης. Αναζητήσαμε το Supermarket που άνοιγε στις 11. Περιμέναμε κάνα πεντάλεπτο. Ψωνίσαμε τα απαραίτητα και φουλάραμε βενζίνη στο πρατήριο του super. Πήραμε τον 60.
Ísafjörður - Breiðavík
6η μέρα. 13 Αυγούστου 2013. Ημέρα Τρίτη
Πήραμε τον 60 με Δυτική κατεύθυνση. Το 1996 κατασκευάστηκε το τούνελ Breidadals (9160m) και μειώθηκε σημαντικά η απόσταση από το Ísafjörður προς τα φιόρδ Önundarfjörður και Dýrafjörður. Οδηγώντας με συνεχή βροχή φτάσαμε στο μικρό Þingeyri (pop260). Μέχρι εδώ η διαδρομή ήταν ασφάλτινη (45Km).
road 60
Dýrafjörður and Þingeyri
road 60
H συνέχεια όμως ήταν το γνωστό κομπρεσέρ, μαζί με βροχή, λάσπη και ομίχλη Η διάσχιση του ορεινού όγκου του Hrafnseyrarheiði, (552 m) είναι ένα πέρασμα αρκετά δύσκολο (17Km). Κλίσεις 20%, στενός δρόμος, γκρεμίλες, μαζί με τις κακές καιρικές συνθήκες που συνήθως επικρατούν. Το χειμώνα κλείνει από τις χιονοπτώσεις και το καταφύγιο ανάγκης που υπάρχει πάνω στη διαδρομή επιβεβαιώνει τις δυσκολίες για τον ταξιδιώτη. Όταν περάσαμε τον αυχένα αντικρίσαμε μια εικόνα μαγική. Πάνω από το φιόρδ Arnarfjörður στο βάθος του ορίζοντα επικρατούσε ηλιοφάνεια. Μια τεράστια φωτεινή τρύπα μέσα σ΄ αυτή την αντάρα.
saddle of Hrafnseyrarheiði
miracle
Δεν κράτησε και πολύ. Μέχρι να φτάσουμε στη θάλασσα είχαν χαθεί όλα. Ο χωματόδρομος κινείται τώρα πλάι στη θάλασσα έχοντας στα αριστερά του, πότε καταπράσινα λιβάδια με άλογα και πότε απόκρημνες πλαγιές που φτάνουν μέχρι το νερό. Η βροχή ανελέητη μας δυσκολεύει σε όλα. Στη φωτογράφιση, στην οδήγηση, ακόμα και στη διάθεση μας. Στην απέναντι όχθη του φιόρδ ξεχωρίσαμε τον καταρράκτη Dynjandi. Μας χώριζαν μερικά λασπωμένα χιλιόμετρα από το σημείο που ήμασταν.
Arnarfjörður
background the waterfall Dynjandi,(commonly Dynaras)
Συνεχίσαμε μέχρι τον 621 και κάναμε δεξιά για το parking. Αρκετός κόσμος ανηφόριζε το μονοπάτι προς τον μεγαλύτερο καταρράκτη των Δυτικών φιόρδ. Η υδατόπτωση φτάνει τα 100m. Η γνώμη μας; Eίναι ο ωραιότερος όσων είδαμε στην Ισλανδία. Μέχρι να φτάσουμε στον Ντινάρα μετρήσαμε άλλους 6. (Bæjarfoss, Hundafoss, Hrísvaðsfoss, Göngumannafoss, Strompgljúfrafoss, Hæstajallafoss). Είναι τα παιδιά του. Το περπάτημα μας πήρε πάνω από μισάωρο μέχρι τη ρίζα του. Η θέα από κει πάνω σε αποζημιώνει για τη λασποδρομία. Έχεις από τη μια τη βουή και την εικόνα αυτής της λευκής "γλυκιάς" κουρτίνας και από την άλλη την ασημιά "αλμυρή" γλώσσα του Arnarfjörður να εισχωρεί ανάμεσα στα πρανή των καφεπράσινων όγκων.
Dynjandi waterfall and Borgarfjörður
Επιστρέφοντας στο χώρο στάθμευσης είδαμε στα αριστερά μας να υπάρχει camping. Μια μεγάλη επίπεδη επιφάνεια που στην άκρη της είχε ένα μικρό οίκημα με δύο τουαλέτες και δύο γούρνες με νερό. Πλησιάζοντας για pi διαπιστώσαμε ότι η παραμονή ήταν δωρεάν. Ωστόσο υπήρχε ένα κουτί δίπλα στους νιπτήρες με μια επιγραφή που έλεγε "ότι προαιρείστε". Αν δεν υπήρχε όλος αυτός ο κόσμος να κάνει χρήση της κοινόχρηστης τουαλέτας θα μπορούσαν τα πράγματα να ήταν καλύτερα από καθαριότητα. Yπήρχε τρεχούμενο νερό και χαρτί. Βέβαια ζεστά νερά και ντουζιέρες ούτε κατά διάνοια. Να σας πω και κάτι; Άντε να το μαρτυρήσω. Μείναμε σε κάτι ανάλογο σ΄ένα από τα επόμενα βράδια. Δεν θα μπω τώρα σε λεπτομέρειες. Όταν έρθει η ώρα.
Dinaras camping.
Συνεχίσαμε στον 60. Ξανά αυχένας μέχρι 500m, ομίχλη να την κόβεις με το μαχαίρι, βροχή και ένας κόκκινος χωματόδρομος γεμάτος λακκούβες. Κι αυτό το πέρασμα το χειμώνα κλείνει. Στον 62 κάναμε δεξιά. Βρήκαμε άσφαλτο. Επιτέλους μετά από 68Km. Καλά οι χαρές δεν κράτησαν και πολύ (47Km). Μέχρι τον 612. Εκεί σταματά ο πολιτισμός. Τέλος τα βενζινάδικα, τέλος οι οικισμοί και βέβαια η άσφαλτος. Για 100 περίπου χιλιόμετρα η ευθύνη είναι δική σου
(at your own risk). Η διαδρομή σε πολλά σημεία είναι παιχνίδι με το ντορβά. Αλλού άμμος, αλλού πετροβολώνας, σάρες με γκρεμίλες και φάρδος δρόμου σε πολλά σημεία με το ζόρι να χωρά ένα όχημα. Προορισμός όμως είναι το Látrabjarg.
road 612
Μπήκαμε στον 612 λοιπόν και το πρώτο σουξέ είναι το Garðar. To παλαιότερο πλοίο της Ισλανδίας από μέταλλο νορβηγικής κατασκευής του 1912. Έχει εξοκείλει από το 1981 μέσα στην αγκαλιά του φιόρδ Patreksfjörður και σε περιμένει να το φωτογραφίσεις. Βγήκαμε από το TJ και μπήκαμε σ΄ ένα τοπίο με ανελέητη βροχή και αέρα. Δύο ομπρέλες που είχαμε γίνανε στραγάλια μέσα σε λίγα λεπτά. Δεν μπορεί κάποιος να περιγράψει με λόγια και να δείξει με εικόνες τις συνθήκες που επικρατούσαν, μόνον ίσως οι στάλες στο φακό της μηχανής και το σχήμα της ομπρέλας. Τέλος πάντων, καταφέραμε και φέραμε βόλτα το μεταλλικό κουφάρι. Πολύ θα γούσταρα να του πω δύο λόγια κοιτώντας το στα τυφλά όκια της πρώρας. Όμως ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα και ο μεγαλοδύναμος δεν είναι στα κέφια του.
Συνεχίσαμε για την εσχατιά της Δύσης. Η υπόσχεση έχει δοθεί απ΄ την Ελλάδα. Θα πάμε στα μέρη του Πουνέντε. Μήκος 65ο,30΄,9'' και πλάτος 24ο,31',55''. Οι Αζόρες παίρνουν την πρωτιά για μία μοίρα. Ανήκουν στην Πορτογαλία, είναι Ευρώπη όμως εκεί κάτω; Θα το ψάξω. Περασμένες έξι το απόγευμα, φτάσαμε στους περίφημους λόφους του Látrabjarg. Από εδώ η Γροιλανδία απέχει μόνο 230nm.
Μας ήρθε στο μυαλό το Βόρειο Ακρωτήρι στη Νορβηγία. Ένα πλατό 441m πάνω από τη θάλασσα με κάθετες πλευρές να καταλήγουν στο νερό. Ο λευκός φάρος του 1948 με μέτωπο μόνο προς τo νερό και με βραχύ πύργο αφού βρίσκεται σε τόσο ψηλό σημείο. Η ακτογραμμή αυτή εκτίνεται σε 14Km περίπου και είναι η χαρά της παρατήρησης πουλιών.
Bjargtangar (Látrabjarg) Lighthouse and Látrabjarg hills
Εδώ φωλιάζουν όλο το καλοκαίρι τα περίφημα αρκτικά Paffins. Στα μέσα Αυγούστου μεταναστεύουν στο Μαρόκο και στις Η.Π.Α. Είχαμε μεγάλη αγωνία αν θα μπορέσουμε να τα δούμε. Ο μήνας είχε 13. Οι περιγραφές έλεγαν ότι θέλει μεγάλη προσοχή η προσέγγιση των απόκρημνων πλευρών. Εκεί είναι όμως οι φωλιές από τα Παφίνια και το ρίσκο αξίζει. Έχουν φάει τα μούτρα τους αρκετοί παρατηρητές κατά το παρελθόν, μετρώντας το ύψος κουτρουβάλα. Κάποιοι πρέπει να κάνουν παρέα και στα ψάρια. Τέλος πάντων. Ξεμυτίσαμε από το Wrangler μέσα σε βροχή και απίστευτο αέρα. Η ομίχλη δεν άφηνε και πολλά περιθώρια για μακρινά πλάνα. Πλησιάσαμε χεσμένοι στο χείλος του γκρεμού. Οι Ισλανδοί είχαν τοποθετήσει μεγάλες πέτρες στη σειρά οριοθετώντας το "μέχρι εδώ". Έλα που ήθελες ένα κλικ ακόμα. Όλοι αυτό έκαναν. Και κει που λες δεν πάω άλλο, "σκάγανε" μπρος στη ματιά σου τα πανέμορφα αυτά θαλασσοπούλια. Πολύ φιλικά απέναντι στην ανθρώπινη παρουσία. Αν τα πλησίαζες κι άλλο όμως η θα έφευγαν αυτά ή εσύ προς το κενό. Κάναμε σαν μικρά παιδιά όταν τα αντικρίσαμε. Μοιάζουν με παπαγάλους και βαδίζουν σα πιγκουίνοι. Καταφέραμε και τα "αιχμαλωτίσαμε" αρκετές φορές. Είπαμε να τολμήσουμε έναν περίπατο, έστω μέχρι την επόμενη γκρεμίλα. Τα μονοπάτια ήταν σηματοδοτημένα και οριοθετημένα. Αλλά που να πας μ΄ αυτό το καιρό; Βροχή, αέρας και ομίχλη.
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο προβληματισμένοι για το που θα τη βγάλουμε. Οι λύσεις στην περιοχή για καταλύματα είναι έως ελάχιστες. Υπάρχουν ένα camp και ένα μικρό ξενοδοχείο. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής και στα 13Km κάναμε αριστερά προς τη θάλασσα στον 6170. Εκεί που τελείωνε ο "δρόμος" βρήκαμε το Breiðavík. Εδώ βρίσκεται το Δυτικότερο camp - guesthouse http://breidavik.is/ της χώρας. Τα επόμενα καταλύματα είναι στα 25 και στα 80Km περίπου, στη συμβολή με τον 60. Να ρίχνει ο θεός με το θεό, κρύο γιατί ήδη νύχτωνε και αέρας.
camp Breiðavík
Γνωρίζαμε ότι δωμάτιο δε βρίσκεις, γιατί είναι κλεισμένα από το χειμώνα. Τι μένει; Η σκηνή. Μου λέει πάω να ρωτήσω και βλέπουμε. Μέχρι να γυρίσει έκανα σκέψεις αυτοχειρίας. Ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος; Από πνιγμό, από υποθερμία η .....και τη βλέπω να έρχεται. "Έχει ένα δωμάτιο" μου λέει, "Sleeping bag accommodation". "Με πόσους ακόμα θα κοιμηθούμε;" ρωτώ. "Μόνοι μας. Είναι για δύο" Τόμπολα. Οπότε, ο καλύτερος τρόπος είναι η μέθη. Το δωμάτιο με θέρμανση και κοινόχρηστο μπάνιο με τουαλέτα. Κόστος 9500ISK (60€). Τζάμπα(;) Τρέχοντας μεταφέραμε τα πράγματα μας. Το δωμάτιο στενάχωρο, στον πάνω όροφο. Έβλεπε τη θάλασσα και μια ξανθιά παραλία. Ίσα που ξεχωρίζανε μέσα στην ομίχλη.
guesthouse Breydavik
Κατεβήκαμε στο σαλόνι. Είχαμε δωρεάν internet, τσάι και καφέ. Ωραία λέμε, θα επικοινωνήσουμε με τους φίλους μας. Και εκεί που ανασηκώσαμε τα μανίκια, μπλοκάρει το Laptop. Να μην "ανοίγει" με τίποτα. Μαύρα όλα. Τι καντεμιά είναι αυτή. Τρίτη και 13. Μετά από καμιά ώρα προσπάθειες μας λέει ένας Γάλλος, "Δεν βγάζεις τελείως τη μπαταρία και μετά το ξεκινάς;". Θαύμα - θαύμα. Τα mail έφυγαν στις 1,30πμ. Επικοινωνήσαμε ξανά μαζί σας μετά από 10 μέρες. Οι προβλέψεις στο διαδίκτυο για τον καιρό των επόμενων ημερών ήταν δυσοίωνες. Βροχές και καταιγίδες στα ορεινά και στην ενδοχώρα ομίχλες και κρύο. Ψάξαμε για καταλύματα με Sleeping bag accommodation και δεν βρίσκαμε πουθενά. Ακόμα και δίκλινο δωμάτιο σε ξενοδοχείο δύσκολα εύρισκες. Άσε που ήταν και πανάκριβα. Αποφασίσαμε να δούμε πως θα πάει η επόμενη μέρα και μετά να κάνουμε αλλαγές στο πρόγραμμα μας. Για απόψε όμως θα κοιμηθούμε ζεστοί και στεγνοί. Η ώρα έχει πάει δύο τα ξημερώματα. Τραβήξαμε για τον πάνω όροφο έχοντας στο χιλιομετρητή από Ελλάδα 4326Km. Για μαξιλάρι έβαλα τη πετσέτα του μπάνιου. Γούρνα με τάπα ακόμα δε βρήκα, το μαξιλάρι μου παραμένει ακόμα ξεφούσκωτο.
INFO: 231Km. 9h στο δρόμο. Περπατήσαμε περίπου 3h,30'.
9h on the road - Hiking 3h,30'
Breydavik - Hellissandur
7η μέρα. 14 Αυγούστου 2013. Ημέρα Τετάρτη
Είμαστε ακριβώς στη μέση του ταξιδιού. Μας μένουν άλλες επτά μέρες στη χώρα. Αντιγράφω ακριβώς τις σημειώσεις του Διαμαντή.
''Αναχώρηση στις 9,15' με απίστευτο κωλόκαιρο για Ólafsvík. Το αυτοκίνητο είναι καφέ - και εγώ που νόμιζα ότι ήταν μαύρο - και η ομίχλη τόσο πυκνή που θα τη ζήλευε και ο Αγγελόπουλος. Κανένα σημάδι βελτίωσης - ο καιρός κλειστός από παντού. Κατεβήκαμε πλάι στη θάλασσα η οποία δε διακρίνεται - συγχωνευμένη με το γκρι του ουρανού. Θυμήθηκα το Σολωμό. Τη διάθεση μας την έφτιαξαν δύο τύποι στο βενζινάδικο(;) στο Flókalundur στη συμβολή με τον 60. Δεν ήξεραν ούτε πως να βάλουν καύσιμα, ούτε αν το όχημά τους παίρνει βενζίνη η ντίζελ. Τους βοήθησε ο Γιώργος, ρωτώντας τους από που είναι. ''Από το Λονδίνο", ''Ποιό Λονδίνο, εσείς είστε μαυριδεροί", ''Bombaaaay" καπάκι η δεύτερη απάντηση μαζί με τον ενθουσιασμό τους για τη Σαντορίνη όταν είδαν την Ελληνική σημαία στο αυτοκίνητο μας.
Κατευθυνόμαστε και πάλι προς Ólafsvík, εκεί που το τοπίο είναι έτσι που θα μπορούσε να εμπνεύσει τον Ιούλιο Βερν να γράψει το "Το ταξίδι στο κέντρο της γης". Ο καιρός εξακολουθεί να παίζει με τα νεύρα μας, το ίδιο και οι λασπωμένοι δρόμοι - και να σκεφτεί κανείς ότι κινούμαστε πάνω στο εθνικό δίκτυο. Εδώ και δύο ώρες απ΄ όταν αφήσαμε το βενζινάδικο δεν έχουμε συναντήσει τίποτα παρά μόνον πρόβατα - αυτή τη φορά και δύο μαύρα - και που και που κάδους σκουπιδιών. Ήθελα να ήξερα ποιός πετάει εδώ πάνω. Πάντως δεν είδαμε πουθενά υπαίθριες χωματερές. Που είσαι ρε Ελλάδα που θα είχαμε φράξει όλα τα φιόρδ.
Το τοπίο έχει απίστευτες εναλλαγές τραχύ και μαύρο ήπιο και πράσινο. Τι παράξενη χώρα. Φτάσαμε στην πρώτη πόλη της διαδρομής μας στο Búðardalur (pop248). Η σχετική τροφοδοσία και ω του θαύματος λάστιχο πλυσίματος για το αυτοκίνητο - ξανάγινε μαύρο. Να δούμε πόσο θα κρατήσει. Δεν κράτησε και πολύ γιατί εδώ είτε στην ενδοχώρα πας είτε κινείσαι στο εθνικό δίκτυο η λάσπη είναι ατελείωτη και το κοπάνημα ανελέητο. Εδώ είναι να έχεις πέτρα στα νεφρά. Τη γ@μ#σες. Δεν καταλαβαίνω με τόση πέτρα που έχουν γιατί δεν τους στρώνουν. Μεγάλη περιπέτεια στο Hellissandur-Rif (pop 600) για να βρούμε τα cottage Hruni. Τζίφος. Γ@μ#το το Hruni και τα κοτέτσια του. Αφού κάναμε δύο φορές Ólafsvík - Hellissandur καταλήξαμε στο κοινοτικό camp στο δεύτερο. (http://www.visiticeland.com/SearchResults/TravelService/hellissandur-camping-ground ) Μούσκεμα τα πάντα - μούσκεμα και ΄μεις. Φάγαμε στη σκηνή - α όλα κι όλα φαί γκουρμέ - σοταρισμένες πατάτες με βούτυρο και ψάρι παρακαλώ. Πέσαμε για ύπνο μέσα στην υγρασία έχοντας συμπληρώσει 4775Km."
road 60
road 612
Djúpifjörður
road 60 - Gilsfjörður
road 60
lunch on the river Laxa
Snæfellsnes region
Drangar
Kirkjufell "Church mountain" (463 m). They call and "Sugarloaf" Sugar. Considered the most beautiful mountain in the region of Snæfellsnes in which we are heading.
Μερικές γραμμές ακόμα από μένα, έτσι για να γεμίσει η σελίδα. Η διαδρομή θα μπορούσε να ήταν όμορφη αλλά δεν ήταν. Όχι γιατί ασκήμυνε η Ισλανδία, αλλά γιατί είμαστε από το Νότο, μαθημένοι στις λιακάδες και τα μπλε τ΄ ουρανού. Μας έδωσε προστασία το γεφύρι μετά το Búðardalur για μερικές στεγνές ανάσες. Αλλάξαμε και το πρόγραμμα μας τελικά. Οι επόμενες μέρες έχουν μόνο καταιγίδες. Η περιβόητη οδός F 35 (Kjölur road) που διασχίζει την ενδοχώρα από Βορρά σε Νότο θα μας λείψει. Ίσως κάποια άλλη(;) φορά. Το camp στο Hellissandur ήταν μια έκπληξη για μας. Τίποτα από αυτά που ξέραμε. Εντάξει, δεν περιμέναμε περιφράξεις και τέτοια. Ωστόσο η απουσία υποδοχής, η αυτοοργάνωση των campers, οι πεντακάθαρες τουαλέτες και ντουζιέρες, τα ζεστά νερά, οι ρευματολήπτες, ο στεγασμένος χώρος μαγειρέματος και ο συλλέκτης για τις χημικές τουαλέτες, ήταν κάτι που δεν το φανταζόμασταν. Μέχρι και μια μικρή παιδική χαρά διέθετε. Όλα αυτά μέσα σ΄ ένα περιβάλλον από στερεοποιημένη λάβα, πολύ κοντά στον μικρό οικισμό και πάνω στον 574. Ρωτήσαμε που πρέπει να πληρώσουμε. Μας είπαν ότι ο υπεύθυνος θα περάσει το πρωί. Η μια γούρνα για το πλύσιμο των πιάτων είχε τάπα. Φούσκωσα το μαξιλάρι και οι μπουρμπουλήθρες έβγαιναν απ΄ τη ραφή. Έβαλα ένα μπάλωμα τσάτρα πάτρα, αλλά το σημείο είναι δύσκολο για στεγανότητα. Το βράδυ έγινε "πλάκα". Το πήρα απόφαση ότι τέλος το μαξιλάρι για μένα. Την έβγαλα με "ρολό" πετσέτα μέχρι το Grecia. Γείραμε με βροχή και αέρα.
Camp Hellissandur
INFO: 449Km. 11h στο δρόμο. 270Km άσφαλτος, 179Km χώμα.
11h on the road. Asphalt 270Km, 179Km dirt.