Iceland August 2013
Part 2 (10.11/8/2013)
Mývatn - Askja - Mývatn - Grettislaug - Blönduós
Ισλανδία Αύγουστος 2013
Μέρος 2ο (10.11/8.2013)
Myvatn - Askja - Myvatn
3η μέρα. 10 Αυγούστου 2013. Ημέρα Σάββατο
Σηκωθήκαμε νωρίς. Η μέρα έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Προορισμός η Askja. Ενδοχώρα.Η πρωινή υγρασία μας έκανε παρέα πίνοντας καφέ και τσάι. Πήρα τα παγούρια μας να τα γεμίσω στις γούρνες που πλένουν τα πιάτα. Ρώτησα μια κυρία αν το νερό πίνεται. Μου είπε "το ελπίζω". Το νερό της Ισλανδίας θεωρείται εξαιρετικό. Δεν χρειάζεται να αγοράσεις εμφιαλωμένο. Πολύ καλό αυτό. Γεμίσαμε το ρεζερβουάρ με καύσιμα με το γνωστό τρόπο. Plastic money. Να δούμε στο τέλος το λετζέ. Κατά τις 8πμ πήραμε τον 1 με ανατολική κατεύθυνση.O καιρός κατσούφης, αλλά χωρίς βροχή. Μετά από 32Km συναντήσαμε δεξιά την πινακίδα για τον F 88. O Διαμαντής στις σημειώσεις του γράφει ότι με τρώει ο κώλος μου. Το αρχικό σχέδιο έλεγε από τον F 910. Ευκολότερος, αλλά με περισσότερα χιλιόμετρα. Πως να αντιταθείς στην πρόκληση όμως; Καμιά δεκαριά διασχίσεις ποταμών, δύο ζόρικες σύμφωνα με τον Ισλανδικό χάρτη. Εντάξει, είμαστε μόνοι μας, η απόσταση μεγάλη, υποστήριξη καμία, αλλά......Κοιταχτήκαμε, κοιτάξαμε τις οδηγίες στις πινακίδες πριν το "μετέωρο βήμα του πελαργού". Το επόμενο βενζινάδικο μετά από 268km, αυστηρές προειδοποιήσεις για αποκλειστική χρήση του χαραγμένου δρόμου, απαραίτητη η κατοχή τετρακίνησης, χάρτης της περιοχής και 108Km μέχρι τον προορισμό μας. Δεξιά στο βάθος ο κρατήρας Hrossaborg μας έκλεινε το μάτι.
road 1
before the road F88
crater Hrossaborg
Πρώτη, αγωνία στο έπακρο και είσοδος στην Ισλανδική ενδοχώρα. Καμία βλάστηση, ο δρόμος πότε αμμώδης, πότε πετρώδης και πάντα αυτό το ανελέητο κομπρεσέρ. Με πόσα να πας; Σε πολλά σημεία το όριο είναι έως και 80Km/h. Αν το δοκιμάσεις μπορεί να βρεθείς ανάσκελα. Κάτω από 30Km/h, θα φτάσεις αξύριστος. Μικρά κομμάτια σου επέτρεπαν κάτι στο ανάμεσο. Στο βάθος του ορίζοντα ξεχωρίζαμε τον ορεινό όγκο του Herðubreið (1682m). Σεληνιακό τοπίο. Αυτό το κάτι σαν δρόμος έπαιζε με το ανάγλυφο. Εκεί που χάιδευε τις παρυφές του Ferjuas, του Lambafjoll, του Fremstafell με κλειστές στροφές σε πετροβολόνα, ξέκοβε πάνω στις επίπεδες αμμώδεις εκτάσεις της ερήμου Ódáðahraun. Οι πλοηγοί ρυθμισμένοι αντιστρόφως ανάλογα. Αυτός με την μικρή κλίμακα μας έδειξε αριστερά μας την κοίτη του Jökulsá á Fjöllum. Και μέσα σ΄ αυτή την ερημιά τι βλέπουμε λέτε; Δύο ποδηλάτες από την αντίθετη κατεύθυνση. Πλήρης εξάρτηση, πλαϊνές μπαγαζιέρες και η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μας ήταν "αφού αυτοί τα κατάφεραν με τα ποτάμια, μπορούμε κι εμείς".
road F88
Θα είχαμε γράψει καμιά 30ριά Km μετά τη διασταύρωση με τον 1 και μας προσπερνά ένα Grand Vitara με Ισλανδικές πινακίδες. Σ΄ αυτούς τους δρόμους η προσπέραση σημαίνει τέρμα δεξιά, πολλές φορές με φρένο και οι σχετικές χαιρετούρες για το fair play. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τις συναντήσεις από την αντίθετη κατεύθυνση. Μονολογήσαμε "δεν το λυπάται;". Ο πλοηγός έδειξε διάσχιση ποταμού πολύ κοντά μας. Ξανά μονολογήσαμε "άμα περάσει το Vitara, περνάμε και ΄μεις". Βλέπαμε τη σκόνη χωρίς να έχουμε επαφή με το προπορευόμενο όχημα. Δεν αργήσαμε να αντικρίσουμε τον ποταμό Grafarlandaa. Ορμητικός και βαθύς. "Ωραία αυτά τα μασάμε" (αφού τα μάσησε ο άλλος). Κούμπωμα της τετρακίνησης, πρώτη και το TJ πέρασε super. Δεν μας έμοιασε κάτι το πολύ δύσκολο. Μετά από άλλα 15Km ξαναδείχνει το GPS διάσχιση. Για να δούμε. Φτάνοντας στην όχθη του Lindaa βλέπoυμε το Vitara τέρμα αριστερά σταματημένο και τον οδηγό έξω με τα χέρια στις τσέπες. Μια κοπέλα καθόταν στη θέση του συνοδηγού. "Hello". Πως τα μιλάμε τα ρημάδια; "Comment sa va?" λέω της Αδαμαντίας. Θα γνωρίζετε ασφαλώς ότι η γλώσσα του αυτοκινήτου είναι η Γαλλική. Πχ. suspension, volants, pare-brise, amortisseur etc. "Είναι πολύ βαθύ, δεν περνάω" μας λέει ο Vitaras εις την Αγγλική και μας έδειχνε μια μικρή πινακίδα με κάποιες οδηγίες που έδινε για το πέρασμα. Κοιταζόμαστε, "Γενεαί πάσαι" λέω. Και εδώ, όπως θα γνωρίζετε η αρχαία Ελληνική είναι η γλώσσα των γενναίων. Κουμπώνω την τετρακίνηση, πρώτη και βουτάμε μέσα σ΄ ένα θολό, γκρίζο, βαθύ, πολύ μακρύ και αινιγματικό ποτάμι. Στη μέση ένιωσα την ορμή του, το πλάγιασμα των 1,9ton, τη στάθμη του νερού που χάιδεψε το καπό, αλλά και τις κοντές σχέσεις που έδωσαν τη λύση. Χεστήκαμε πάνω μας. Ευτυχώς ξεπλύθηκε το αυτοκίνητο. Ξακρίσαμε δεξιά στην απέναντι όχθη και φώναξα στον οδηγό του Vitara να το περάσει αριστερότερα από την δική μας πορεία. Όταν πέρασε, στάθηκε δίπλα μας. Πρέπει να χέστηκαν και αυτοί. Ιταλοί, ο Morris και η Emmanuelle. Το Vitara νοικιασμένο. Πως να το λυπηθεί; Είχαν τον ίδιο προορισμό με μας. Συμφώνησαν με τη μία να πάμε παρέα μέχρι την Askja. Που να ξεμακρύνει ο Ιταλός.
crossing the river Grafarlandaa
road F88
road F88
crossing the river Lindaa
Το τρίτο ποτάμι στη θέση Herðubreiðarlindir μας φάνηκε παιχνίδι. Εδώ η περιοχή για κάποιο ανεξήγητο λόγο διακρίνεται για την βλάστηση της. Είναι απόλυτα προστατευόμενη, προσφέρει ορειβατικά καταλύματα, camping και σηματοδοτημένα μονοπάτια. Μια πραγματική όαση στη μέση του πουθενά. Μάλλον δίπλα στον ορεινό όγκο του Herðubreið. Όσο ξεμακραίναμε από αυτή την όαση τόσο το τοπίο αγρίευε πάλι. Που πάμε ορέ. Ξανά έρημος και αχνά στο βάθος ο χιονισμένος όγκος της Askja. Σε κάποιο σημείο συναντήσαμε τη διασταύρωση με τον F 910 και κάναμε δεξιά. Εδώ η διαφορά από τη Myvatn είναι 35Km λιγότερα με τον F 88. Πριν το Drekagil βλέπουμε μια κοπέλα έξω από ένα 4Χ4 τούμπανο στη μέση του χωματόδρομου να μας κάνει σήμα να σταματήσουμε. "Βοήθεια θα θέλει σκεφτήκαμε". Σταματάμε, μας πλησιάζει, κοντοστέκεται στην πινακίδα του Jeep και με ένα πλατύ χαμόγελο μας λέει " Αre Υοu from Greece?". Ήταν φύλακας του Vatnajökull national park (τους λένε Rangers) . Μας είπε ότι δεν έχει δει ελληνικό όχημα στο παρελθόν. Μας ρώτησε για τη χώρα μας, πως πήραμε μια τέτοια απόφαση να έρθουμε οδικώς στη χώρα της, αν περνάμε καλά και μας έδωσε έντυπο πληροφοριακό υλικό για την περιοχή. Την έλεγαν Hrron. Της είπα ότι υπάρχει μια εξαιρετική τσέχικη μπύρα με το όνομά της. Το καταχάρηκε.
Herðubreiðarlindir region
Φτάσαμε στη βάση του Drekagil και κάναμε δεξιά στον F 984 για την Öskjuvatn (λίμνη της Askja ) και την Viti (που στα Ισλανδικά σημαίνει κόλαση) .Μαύρη χυμένη στερεοποιημένη λάβα παντού. Δεξιά μας ο ορεινός όγκος του Kollur χιονισμένος. Αριστερά μας οι απολήξεις της Askja. Κινούμαστε κοντά στα 1000m. Ο δρόμος στενός ελίσσεται μέσα σ΄ ένα εφιαλτικό τοπίο. Μετά από 8 δύσκολα Km φτάνουμε στο parking και στο τέλος του δρόμου.
Camping Drekagil
The road F985 and the parking for Askja
Από εδώ ξεκινά το μονοπάτι που σε 2,5Km φτάνει στον κρατήρα Askja και Viti. Έκανε ψόφο. Βάλαμε γάντια, σκούφους, μπουφάν και δεν ξέρω τι άλλο. Πολύ σύντομα βγήκαμε σ΄ ένα αχανές οροπέδιο. Το μονοπάτι σημαδεμένο με κίτρινα κολονάκια. Δεν αργήσαμε να πατήσουμε το πρώτο χιόνι. Αποχρώσεις του κόκκινου, του καφέ, του μαύρου και του μπεζ. Μετά από 30΄φτάσαμε στον προορισμό μας. Μπροστά μας ο κρατήρας Viti με το γαλακτερό, μπλε θερμό νερό στο εσωτερικό του και τα 150m διάμετρο. Μετά από αυτόν το σχηματισμό είναι η λίμνη Öskjuvatn . Αυτή η υγρή επιφάνεια καλύπτει 15Κm2 και είναι μέσα στον μεγάλος κρατήρας της Askja. Και τα δύο μαζί είναι δημιούργημα της μεγάλης έκρηξης του 1875. Άλλαξαν πολλά μετά από εκείνη την καταστροφή. Η τελευταία έκρηξη έγινε το 1961 με μικρότερες συνέπειες για την Ισλανδία.Άρχισε να βρέχει. Το έδαφος έγινε γλιστερό. Τα πρανή των κρατήρων γίνανε τσουλήθρες. Τα batons ήταν στο TJ. Με το πλάι καταφέραμε και πλησιάσαμε περισσότερο τη Viti. Ένα ζευγάρι έκανε μπάνιο, τα ρούχα τους στην όχθη. "Ούτε να το σκέφτεσαι" μου είπε ο Διαμαντής. Η αλήθεια είναι ότι έτσι και γλιστρήσεις την έβαψες (θα βγεις και βρεμένος και λασπωμένος) . Και να βρέχει. Το γονιό σου. Μετά από 1h,30' μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Ο Ιταλός μας περίμενε. Πιάσαμε κουβέντα. Μας ρώτησε για την Ελλάδα. Τους είπαμε ότι "εσείς είστε σε καλύτερη κατάσταση από εμάς". Η Emmanuelle μας είπε "για πόσο ακόμα;".
Askja region
Αποφασίσαμε να επιστρέψουμε μαζί τουλάχιστον μέχρι την τελευταία διάσχιση πριν το Möðrudalur . Κάναμε την πρόταση να επιλέξουμε τον F 910 ώστε να δούμε διαφορετικά τοπία . Στις πληροφορίες στο Drekagil μου είπε ο νεαρούλης ότι υπάρχουν δύο δύσκολες διασχίσεις αλλά όχι τόσο όσο στον F 88. Έτσι και έγινε. Πότε το Vitara μπροστά, πότε εμείς. Στη διασταύρωση με τον F 88 κάναμε δεξιά και συνεχίσαμε πάνω στον F 910. Τι καλύτερος και π@π@ριές. Μιλάμε για κοπάνημα. Ότι είχαμε πίσω ερχόταν μπροστά. Φεύγαν οι μπαταρίες από τους φορτιστές και κρατούσα το λεβιέ μη ξεκουμπώσουν τα γρανάζια του sasman . Ερημικές εκτάσεις κι εδώ, άμμος, πέτρα , στο βάθος χιονισμένες κορφές και η βροχή να παίζει με τον ήλιο. Πάλι καλά. Ο πλοηγός έδειξε διάσχιση. Πριν δω την τσιμεντένια γέφυρα βλέπω το ποτάμι. Λέω "αυτό δεν το περνάμε". Ήταν ο Jökulsá á Fjöllum. Αυτός που φτάνει μέχρι τον Sellfoss. Γεφυρωμένος. Μας περίμενε στο έβγα ένα Defenter υπομονετικά. Είπαμε τα γεφύρια, ακόμα και στον 1(τα περισσότερα) είναι μονής κατεύθυνσης. Στη συνέχεια κολλητά ήταν τα δύο ζόρικα περάσματα. Κανένα πρόβλημα.
road F910
Jökulsá á Fjöllum's brιdge
road F905
road F905
road F905
Συνεχίσαμε μέχρι την διασταύρωση με τον F 905 και κάναμε αριστερά. Κάπου εκεί χαιρετηθήκαμε. Το Vitara το παρακολουθούσαμε μέχρι που χάθηκε στον ορίζοντα. Συνεχίσαμε μόνοι το ταξίδι μας έχοντας στα αριστερά μας τον κρατήρα του Herðubreið. Τα 1682 μέτρα του ξεχωρίζουν ακόμα κι από τα 50Km μακριά μέσα σ΄ αυτή τη φλαταδούρα. Στον 901 χωρίς F κάναμε αριστερά και πολύ σύντομα ήμασταν στη φάρμα Möðrudalur. Ένας μικρός παράδεισος. Όλες οι υπηρεσίες για διαμονή, φαγητό, αγορά και καύσιμα. Θεωρείται το ορεινότερο κατοικημένο σημείο της χώρας στα 469m. Εδώ έχει καταγραφεί η χαμηλότερη θερμοκρασία των -39οC στις 21 Ιανουαρίου του 1918 στην ιστορία της Ισλανδίας. Καθίσαμε στους ξύλινους πάγκους να φάμε κάτι πρόχειρο. Από το πρωί δεν είχαμε φάει τίποτα. Η ώρα είναι 5μμ και πεινάμε σα λύκοι. Δεν προλάβαμε να στρώσουμε την παρτίδα και μας βρήκαν οι πρώτες σταγόνες. Στο φτερό. Τα μαζέψαμε σιχτιρίζοντας.
Efra-Fjall, farm Möðrudalur
Έβρεχε μέχρι που φτάσαμε στη Myvatn. Για 75Km δεν έβαλε γλώσσα μέσα του. Λέγαμε και ν΄ ανέβουμε στον Hverfjall. Ο κρατήρας του ομώνυμου ηφαιστείου. Από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Η διάμετρος είναι 1 Km και το βάθος 140m. Πως να αντισταθείς ; Φτάσαμε στο parking στη ρίζα του κώνου με καταρρακτώδη βροχή. Βγήκα τρέχοντας και ρώτησα ένα ζευγάρι που κατέβαινε πόσο χρόνο θέλει το ανέβασμα. Μου είπαν σκάρτα 30'. Τι να βάλεις ,τι να βγάλεις, όλα μούσκεμα θα γίνουν. Αφήσαμε τη μια camera στο αυτοκίνητο και αρχίσαμε τον ανήφορο. Το γ@μημ#νο είναι από τέφρα και γλιστρά σα να έχει βούτυρο κάτω. Τέλος πάντων ανεβήκαμε. Αέρας, βροχή πως να βγάλεις μια φωτογραφία της προκοπής; Όπως και να ΄χει είναι εντυπωσιακό το όλον. Είχες πιάτο όλο το ανάγλυφο της περιοχής.
Hverfjall Crater
Hverfjall crater
οn the top of the Hverfiall crater
Κατεβήκαμε τρέχοντας σχεδόν και μπήκαμε μούσκεμα στο αυτοκίνητο. Επιστρέψαμε στο camp. μετά από 11h και 315Km. Καθόμασταν σαν τα κοτόπουλα στο κοτέτσι μέσα στο Wrangler. Καλά μη νομίζετε ότι και οι υπόλοιποι κατασκηνωτές έκαναν κάτι άλλο. Όλοι περιμέναμε να κόψει λίγο η βροχή. Δεν ξέρω τι ώρα ήταν όταν ο μεγαλοδύναμος αποφάσισε να βάλει το χέρι του. Πεταχτήκαμε όλοι έξω λες και έκανε σεισμό. Βγήκαν κατσαρόλες μπρίκια, γκαζάκια, καρέκλες, τραπέζια και η ώρα περασμένες 10μμ. Κάτι γρήγορο; Σαλάτα, αλλαντικό και σουπίτσα. Εντάξει, τι θα πιούμε; Τσίπουρο. Είχαμε ακόμα απόθεμα. Πάω στο αυτοκίνητο, ήταν κλειδωμένο. Που είναι τα κλειδιά; Τα κλειδιά. Που είναι τα κλειδιά; Φάγαμε τον τόπο. Και μαζί με τον τόπο έφαγα και την Αδαμαντία. Όσοι δεν γνωρίζετε, για όλα όσα συμβαίνουν η μπορεί να συμβούν φταίει η Αδαμαντία. Άρχισα να σκέφτομαι τον κλειδαρά. Άκου κλειδαρά στο Reykjahlíð. Παραλίγο να βρω την ακοή μου από τους ατμούς που έβγαζα.Τα βρήκα μου λέει. Που ήταν λέτε; Μέσα στο μονωτικό περίβλημα στο παγούρι του νερού. Ξεκόλλησε το στόμα μου, αποκαταστάθηκαν οι παλμοί, πήρα τα κλειδιά και τα κρέμασα κολιέ με μια κορδέλα. Τι μέρα κι αυτή.
INFO:315Km. Στο δρόμο 11h. Πεζοπορία 2h,30'
11h on the road Hiking 2h, 30 '.
Myvatn - Blonduos
4η μέρα. 11 Αυγούστου 2013. Ημέρα Κυριακή.
2013Ξυπνήσαμε ακούγοντας τις σταγόνες της βροχής στο ύφασμα της σκηνής μας. Ξεμυτίσαμε σαν τους καραβόλους από το καβούκι και αντικρίσαμε έναν καιρό κλειστό από παντού. Θερμοκρασία στους 7 βαθμούς. Καφές, τσάι και φορτώσαμε τα υπάρχοντα μας μουσκεμένα στο Wrangler. Πήραμε τον 1 με κατεύθυνση Δυτική. Ακόμα και τα τοπία ήταν διαφορετικά από τη χθεσινή μέρα. Ο χθεσινός "εφιάλτης" έδωσε τη σκυτάλη σε καταπράσινες εκτάσεις, μικρές λίμνες και κουκλίστικα σπίτια εδώ και κει. Η βροχή και το κρύο παραμένουν συνεπείς στο ραντεβού τους μαζί μας. Αν προσθέσεις και την πρωινή ομίχλη όλα πάνε πριμάτζα. Περάσαμε τη λίμνη Másvatn, τον οικισμό του Laugar, (pop. 112) και κάναμε την πρώτη στάση στον καταρράκτη Goðafoss πάνω στον ποταμό Skjálfandafljót. Δεν εντυπωσιάζει με το μέγεθος του (12m ύψος) αλλά με την ιστορία του. Το 1000μ.χ οι εκχριστιανισμένοι Ισλανδοί με απόφαση της Alþingi (βουλή) που τότε η έδρα της ήταν στο Þingvellir έριξαν σ΄ αυτόν τον καταρράκτη όλα τα λατρευτικά τους είδωλα. Το αξιοθέατο συγκεντρώνει ορδές τουριστών αφού είναι πάνω στον ασφάλτινο 1. Πόσο να σταθείς;
ring road 1
ring road 1
Goðafoss
Ξανά στον 1 αριστερά με προορισμό το Akureyri (17700pop). Βροχή και των γονέων. Καταπράσινες πλαγιές καταλήγουν πάνω στη θάλασσα. Ο 1 φιδοσέρνεται πλάι σε ποτάμια, χαμηλούς ορεινούς όγκους και πριν το Akureyri δίπλα στη θάλασσα. Θέλαμε να το περπατήσουμε. Πώς να το κάνεις; Απλά το διασχίσαμε με το αυτοκίνητο και τραβήξαμε βόρεια στον 82.
Akureyri
Αγκαλιά με τα σύννεφα μπήκαμε στο Dalvik (1500pop). Η ώρα είναι 10,30μμ και ένα μπλόκο αστυνομικών είναι μπροστά μας. Τα οχήματα ουρά. Alcotest. Πότε ξεκινάνε αυτοί; Χθες ήταν Σάββατο. Έχει βάση αυτό. Έφτασε και η σειρά μου. Ο πρώτος μπάτσος που είδαμε στη χώρα από την ημέρα της άφιξης μας. Του το είπα. Χαμογέλασε. Ψαροχώρι και λιμάνι σύνδεσης με το νησί Grimsey. Την πρώτη δευτέρα του Αυγούστου έχουν party free fish buffet ("τώρα είναι αργά αγάπη μου γλυκιά"). Παρατηρήσαμε στις αυλές των σπιτιών να υπάρχουν στημένες σκηνές. Η πόλη έμοιαζε με ένα μεγάλο camping. Και κάτι ακόμη. Στημένα ομοιώματα (κάτι σαν σκιάχτρα) ανθρώπων η troll. Περίεργη χώρα.
road 82
Dalvik
Η συνέχεια είχε μια έκπληξη. Τούνελ (Ólafsfjardarmúli 1991) με μήκος 3400m μονής κατεύθυνσης. Το δικό μας ρεύμα έδινε προτεραιότητα στο αντίθετο και όποτε έβλεπες φώτα χωνόσουνα σε κάτι εσοχές. Χωράγανε δε χωράγανε δύο - τρία αυτοκίνητα στην εσοχή. Τα trolls δεν ξέρω πως τα βολεύουν εκεί μέσα. Ι love this country. Η Αδαμαντία αγάπησε τη βροχή. "Να βγω έξω κι ας βρέχει".
road 82
Ólafsfjardarmúli tunnel
Μετά το Ólafsfjörður (820 pop) αφήσαμε τον 82 και πήραμε τον 76. Νέο τούνελ. Αυτή τη φορά πολιτισμός (Hédinsfjarðargöng 2010). Με δύο λουρίδες και μήκος 11000m παρακαλώ. Επίτηδες το κάνουν να μη βλέπουμε τα τοπία. Φτάσαμε στο Siglufjörður (pop 1206). Χωμένο μέσα στο ομώνυμο φιόρδ και στη ρίζα του ορεινού όγκου Strákar. Κουκλίστικο. Tρίτο τούνελ (Strákagöng 1967) με μήκος 800m.
Hédinsfjarðargöng tunnel
Siglufjörður
Siglufjörður
Ο 76 έπαιζε με τις απόκρημνες πλαγιές του Strákar. Στο βορειότερο άκρο μετά το τούνελ βλέπεις από τον δρόμο το φάρο του Sauðanes. Κατεβήκαμε τον απότομο χωματόδρομο μέχρι τον πορτοκαλοκίτρινο φάρο. Κατασκευή του 1934 με ύψος 10,5m.
road 76
Sauðanes's lighthouse
Τα ίδια παιχνίδια του 76 με τις γκρεμίλες και τη θάλασσα. Δεξιά μας έχουμε πια το Skagafjörður με προορισμό από τον 76 στον 744 το Sauðárkrókur (pop. 2,635). Ψαροχώρι και λιμάνι σύνδεσης με το νησί Drangey. Η βροχή σταμάτησε.
road 76
Skagafjörður
Απ΄ εδώ πήραμε τον χωμάτινο 748 και σε 16Km έχοντας τη θάλασσα και το Drangey στα δεξιά μας φτάσαμε στη θερμή πηγή Grettislaug. Είναι οβάλ με διαστάσεις 4,5 και 3,75m. To βάθος δεν ξεπερνά τα 80cm. Το νερό αναβλύζει από τον πυθμένα της πηγής σε θερμοκρασία 42-43oC. Εξωτερική θερμοκρασία 8oC. Ξεβράκωμα εν τη υπαίθρω και βουρ στο πατσά. Μας έπεσε βαρύς όμως στο στομάχι γιατί μετά από το μισάωρο, να οι ταχυκαρδίες, οι ναυτίες και οι ζαλάδες. Έπεσε η πίεση στο 8 μαζί με τη θερμοκρασία (λέμε τώρα) και πέρασε καμιά ώρα μέχρι να συνέλθουμε. Την αράξαμε στο Kafi πλάι στο μικρό λιμανάκι χαζεύοντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των κτισμάτων της φάρμας Reykir. Ο χώρος έχει camp και ξενώνα. Μια συννεφιά ξεγυρισμένη κατηφόριζε τις πλαγιές. Θα έρχεται για μπάνιο. Καλώς να ΄ρθει, εμείς αριβεντέρλα.
Drangey , farm Reykir and Grettislaug
Πίσω στον 744 με κατεύθυνση Δυτική. Οι καμπύλες και εδώ απαλές, καταπράσινα λιβάδια και ντεντένια. Στον 74 αριστερά και μετά από μερικά χιλιόμετρα μπήκαμε στο ηλιόλουστο Blönduós (pop. 842). Κάναμε σαν παιδιά. Μετά την πρώτη μέρα στο νησί είδαμε πάλι κανονικό ήλιο. Αναζητήσαμε το camp Glaðheimar http://www.gladheimar.is/1index.asp Έλειπε η reception. Δεν μας πείραξε καθόλου. Ένας Ισλανδός που περίμενε μαζί με μας πήρε τηλέφωνο. Ψάξαμε τις εγκαταστάσεις. Μας φάνηκαν όλα τέλεια. Πεντακάθαρα, λίγος κόσμος και δίπλα (σχεδόν πάνω) στον ποταμό Blanda. Μετά το Ο.Κ. απλώσαμε όλα μας τα πράγματα να στεγνώσουν. Ο Διαμαντής έβαλε και πλυντήριο. Μακάρι να είναι και αύριο έτσι μονολόγησε.
Η ώρα είναι 10μμ και έχουμε ακόμα λιακάδα. Ώρα Ελλάδας 1 μετά τα μεσάνυκτα. Μετά από ένα vegetarian δείπνο είπαμε να περπατήσουμε λίγο. Το μονοπάτι για το ποτάμι έφευγε μέσα από το camp. Μας έφερε σε μια γέφυρα με οδηγίες που έλεγαν το πολύ δύο άτομα να περνούν ταυτόχρονα. Λέω έχω φάει, άσε να περάσουμε ένας ένας. Χαθήκαμε στις φυλλωσιές. Θα μας πήρε πάνω από ώρα ο περίπατος. Επιστρέψαμε με φως στη σκηνή. Όσο χανόταν ο ηλιάτορας, τόσο έπεφτε και η θερμοκρασία. Ξάστερος o ουρανός και το θερμόμετρο έφτασε στους 0oC. Έβαλα τα ισοθερμικά και χώθηκα στον υπνόσακο. Το έτερον ήμισυ έβαλε ότι είχε και δεν είχε. Πάνω από το Condor 300 της Polo της έριξα και μια κουβέρτα φλις. Σάλευε όλη νύχτα.
Blonduos church and camping
River Blanda
INFO: 350Km. 8h στο δρόμο.
8h on the road