1η μέρα. 8 Αυγούστου 2013. Ημέρα Πέμπτη.

    Να πω ότι μας φαίνεται απίστευτο, μοιάζει πολύ συνηθισμένο. Όμως έτσι είναι . Οι πρώτες εικόνες ρολάρουν στο κεφάλι μας χωρίς να τις ελέγχουμε. Τι να συγκρατήσεις; Νομίζουμε όλα. Τα χρώματα, τα σχήματα, το φως, τα σπίτια, τους ανθρώπους, μα πάνω απ΄ όλα, τη φύση που έπλασε αυτό το μαγικό μέρος του πλανήτη. Πτυχώσεις, νερά, χιόνια μες το κατακαλόκαιρο και ακόμη δεν έχουμε κάνει το πρώτο χιλιόμετρο. Το λιμάνι του Seyðisfjörður με τους 670 κατοίκους το αφήσαμε πίσω μας ανηφορίζοντας τον 93. Στροφιλίκια πλάι στην κοιλάδα του Fjarðará. Πόσους καταρράκτες να έχει; Στα διάσελα πριν την κατηφόρα για το Egilsstaðir, περνάμε στα δεξιά μας τη λίμνη Heitharvatn. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Να σταματάμε συνέχεια ή να φωτογραφίζουμε μέσα από το αυτοκίνητο; Κάτι στο ανάμεσο; Τα χιλιόμετρα πολλά. Έχουμε μπροστά μας περίπου 350. Θα μας χασομερήσουν και οι προμήθειες για τη συνέχεια. Τι να διαλέξεις αλήθεια; Ο καιρός δείχνει στα πάνω του. Παιχνίδια του ηλιάτορα με τα σύννεφα. Θερμοκρασία από 7 μέχρι 12oC.

    Μπήκαμε στο Egilsstaðir μετά από καμιά 30ριά χιλιόμετρα, ψάχνοντας supermarket και βενζινάδικο να γεμίσουμε το κάνιστρο των 20L. Βλέπουμε κάτι σαν βενζινάδικο με δύο τρόμπες (βενζίνη και diesel) αλλά βενζινάς πουθενά. Ζητήσαμε τη βοήθεια ενός Ισλανδού. Γνωρίζουν όλοι, μα όλοι, άπταιστα Αγγλικά. Είναι εξυπηρετικοί και ευγενέστατοι." Κάρτα έχετε;" Χωρίς κάρτα δεν έχει βενζίνη σχεδόν πουθενά. Μόνο στις μεγάλες πόλεις. Μεγάλες πόλεις στην Ισλανδία έχει μόνο στη φαντασία σας. " Έχουμε". Βάζεις την κάρτα, κτυπάς το PIN, επιλέγεις το ποσόν, τον αριθμό της τρόμπας και αν πέσεις έξω στον υπολογισμό δηλαδή βάλεις λιγότερα καύσιμα από αυτά που έχεις πληκτρολογήσει θα χρεωθείς ανάλογα. Γεμίσαμε τη καβάτζα και η δεύτερη ερώτηση ήταν που έχει market και τράπεζα. Τι ρωτάμε τρομάρα μας. Λες και ήμασταν στο LA. Στην επόμενη στροφή ήταν όλα μπροστά μας. Η τράπεζα, το γραφείο με τις πληροφορίες, το super και άλλο βενζινάδικο απέναντι,που πλήρωνες μέσα με μετρητά. Λίγο ακριβότερη όμως η τιμή της βενζίνης, υποθέσαμε λόγω υπαλλήλου. Κάναμε τις πρώτες προμήθειες και αλλάξαμε € με ISK. Στο supermarket η Energy μπλοκαρίστηκε. Προβληματιστήκαμε γιατί είχε ακόμα 200€ γι να πιάσει ταβάνι. Το λύσαμε με άλλη κάρτα. Plastic money. "Το μεγαλείο του καπιταλισμού".

    Ο καιρός άρχισε να φορτώνει. Συνεχίσαμε στο δρόμο του δαχτυλιδιού (1). Στενός, όριο 90Km/h και άψογο οδόστρωμα. Πολύ σύντομα κάναμε δεξιά στον 917. Άσφαλτος στην αρχή αλλά μετά γνωρίσαμε τον Ισλανδικό χωματόδρομο. Ένα κομπρεσέρ που έλεγες πότε θα σταματήσει. Δυστυχώς δεν σταμάταγε παρά μόνον όταν ξανάρχιζε η άσφαλτος. Νερά παντού. Ο Husa, ο Laxa, ο Kalda έπεφταν στην κοίτη του Jökulsá á Dal και αγκαλιασμένοι χύνονταν μέσα από ένα τεράστιο δέλτα στον κόλπο του Héraðsflói. Στο δεξί άκρο της επιβλητικής κοιλάδας χιονισμένο μέσα Αυγούστου το Grjotfjall. Τα γεφύρια μονής κατεύθυνσης. Έδινες ή σου έδιναν προτεραιότητα χωρίς κανόνες. Στα αριστερά της κοιλάδας άρχιζε μια ζόρικη ανηφόρα με κλίση 20%. Η πινακίδα έδινε όριο 20Km. Στο πλάτωμα μιας στροφής σταματήσαμε για φωτογραφίες. Τέσσερις μηχανόβιοι ανέβαιναν τον ανηφορικό χωματόδρομο και μας "έδωσαν" ένα ωραίο κάδρο. Την ώρα που φεύγαμε στάθμευαν για τον ίδιο λόγο με εμάς. Μέχρι τον αυχένα παγαίναμε μπροστά. Μετά τους δώσαμε προτεραιότητα. Μας ευχαρίστησαν και οι τέσσερις με το ίδιο νεύμα. Συνεχίσαμε στον 917 μέχρι το Vopnafjörður. Μετά πήραμε τον 85. Ξανά άσφαλτος μέχρι το Bakkafjörður. Στην Skeggjastaðakirkja μια ξύλινη εκκλησία κατασκευής του 1845. Σταματήσαμε. Είναι κατασκευασμένη από τα ξεβρασμένα ξύλα της θάλασσας. Η Προτεσταντική λιτότητα αγκαλιά με ένα μικρό νεκροταφείο στα όρια της τοπικής φάρμας . Ξανά χωματόδρομος να εναλλάσσεται με άσφαλτο μέχρι το Þórshöfn. Τα τοπία πρωτόγνωρα. Ο ορίζοντας χανόταν πότε μέσα στη θάλασσα, πότε σε χαμηλούς λόφους. Η συνέχεια είχε 874 μέχρι το Raufarhöfn. Οι κάτοικοι είναι 194. Η μικρή πόλη υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια αλίευσης ρέγκας στον Ισλανδικό βορρά. Έχει όλες τις υποδομές. Καταλύματα, αστυνομία, αγορά, ταχυδρομείο, συνεργείο, camp, ένα μικρό αεροδρόμιο στα 7Km και γκολφ παρακαλώ. Ξεπεζέψαμε στο φάρο στα ανατολικά του οικισμού. Απέναντι ακριβώς ΒΔ στο έβγα υπάρχει ένα εικαστικό που είναι ακόμα υπό κατασκευή. Μέσα από ένα μαύρο χωματόδρομο φτάσαμε στην κορυφή ενός λόφου. Περίεργη κατασκευή αλλά μας τράβηξε η επιβλητικότητα του. Το όνομα του είναι Heimskautsgerði. Είναι εμπνευσμένο από ένα ποιητή τον Völuspá. Θα αξιοποιήσει τον ήλιο του μεσονυκτίου στον αρκτικό κύκλο και στην τελική του διαμόρφωση, θα έχει 52m διάμετρο και 72 νάνους γύρο από αυτό, όπου στον κάθε ένα θα αντιστοιχούν 5 μέρες του έτους. Ένα κρύσταλλο θα τοποθετηθεί στην κορυφή της 8μετρης κολώνας το οποίο θα ρίχνει φως σε όλη την περίμετρο και οι επισκέπτες θα μπορούν να βρουν την γενέθλια ημερομηνία τους. Από εκεί αγναντέψαμε για μια ακόμη φορά το μικρό ψαροχώρι.