Δρακόνα Κισσάμου
Drakona Kissamos
Το παλιό σχολείο / The old school - Δρακόνα / Drakona
Άης Γιώργης / St. George - Δαρακόνα / Drakona
Άης Γιώργης / St. George - Δρακόνα / Drakona
Η καλή μου φίλη, η Μαρία, εδώ και μερικούς μήνες έκανε τη μεγάλη ανατροπή και αποφάσισε να μετοικίσει στη “χώρα του Νότου”. Νέα εργασία, νέα κατοικία, νέα “μανικοκόλληση” εκεί στα ανατολικά περάσματα του Κίσσαμου. Δρακόνα, Δήμου Πλατανιά. Καμάρι της ο Γιώργης Δρακονιανός, όχι της Μαρίας , αλλά της Δρακόνας. Οπλαρχηγός του ’21, θεριό ανήμερο. Παλληκάρι του Καραϊσκάκη αργότερα, τώρα αναπαύεται στη Μάνη, στους Μολάους. Αυτά για ξεκίνημα, γιατί τα κατοπινά είναι λίγο θολά απ΄ τις ρακές.
Λοιπόν, μπήκα στο “Έλυρος” - πριν χαλάσει η μηχανή - κατά τις οκτώ το βράδυ, 19 του Σεπτέμβρη. “GATE 3” λιμένας Πειραιώς, έλεγε το εισιτήριο. Αλλά από την εποχή που έγιναν τα μακρά τείχη παραμένει κλειστή. Οπότε, μπαίνεις από την “ένα” και πάς αριστερά για τη “τρία” … φίσκα το πέντε αμπάρι, με τις σκάλες μέχρι την υποδοχή και καμπίνα ο κύριος Γιώργος, αφού η διαμονή στη Κρήτη θα ήταν free όπως λένε και στην αρχαία Ελλάδα και το αντίτιμο έπεσε σε καμπίνα. Παράθυρο στο πέλαγος, αν και δε βλέπεις τίποτα αφού το μπάρκο είναι νύχτα.
Επτά το πρωί της επομένης πέρασα τον καταπέλτη και τράβηξα κατά τη δύση - ΒΟΑΚ. Λες το “Τη υπερμάχω”, κρατάς αγκαλιά τη ΛΕΑ, 80Km το πολύ και σε 40’ περίπου ήμουν στη βεράντα της Μαρίας και του Αντώνη. Στην υποδοχή δίποδα και τετράποδα πλάσματα, καμωμένα με υλικά περίεργα σαν από τοπίο του βυθού - Η “Μέλι”, o “Περικλής”, o “Τσίου”, η “Κίκη’’, η κ. Βάσω, ο Αντώνης και η Μαρία … και μετά καπάκι τρύγος. Ένας τόνος σταφύλι - 50 καφάσια των είκοσι κιλών – ντανιάστηκε έξω από την αποθήκη. Μετά να μπουν στη πλαστική βαρέλα για τη ζύμωση … ντελαβάλ για το διαχωρισμό - BBQ για το κλείσιμο. Η “πάστα” του Δρακονιανού έχει μπολιάσει αυτήν εδώ τη ράτσα. “Ειδικές δυνάμεις” ανάμεσα στα λιόδεντρα, τα κλίματα και τα οπορωφόρα.
Η παραμονή μου ήταν μοναδική, οι μετακινήσεις λιγοστές, γύρισα με το ίδιο ρεζερβουάρ. Ωστόσο, πέρα από τις ρακές, το μαντιλάρι, το λιάτσικο, το κοτσιφάλι και το ρωμαίικο, τα αχνιστά μύδια, τους κοχλιούς και το λεμονάτο χοιρινό, το Horizon Levante αναζήτησε περάσματα μοναδικά που σου προσφέρει αυτός ο ευλογημένος τόπος.
Άγιος Στέφανος / St. Stefanos
(35.495390, 23.773313)
Ο Άγιος Στέφανος ένα μονόκλιτο εξωκλήσι της Βυζαντινής περιόδου (9ος αιώνας), μια ανάσα ποδαρόδρομος απ΄ τη Δρακόνα, φωλιασμένο ανάμεσα σε δρύες, καρυδιές και λιόδεντρα. Η αγιογράφηση ανάγεται στο μισό του 14ου αιώνα.
"Ροτόντα / Rotonda"
(35.490994, 23.763255)
Η Ροτόντα στην Επισκοπή. Τι να πω! Θα διαβάσετε παρακάτω…
Ο Ιερός ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου (Ροτόντα), είναι ένα μοναδικό για τη Κρήτη μνημείο. Η αρχιτεκτονική, η λιθοδομή, τα χρώματα της πέτρας, η μονολιθική κολυμπήθρα στο νάρθηκα, η νηπιακή σταυροειδής ενσωματωμένη στο δάπεδο του δυτικού παστοφόριου, τα ψηφιδωτά δάπεδα, η ιστορία των 15 αιώνων και οι εκπληκτικές αγιογραφίες.
Το μνημείο έχει φύλαξη, ωράριο λειτουργίας και μια ευγενέστατη κυρία, που πρόθυμα θα σας ταξιδέψει στα μυστικά των μυημένων και αμύητων της εποχής εκείνης. Σας ευχαριστώ κ. Κουκουνάκη!
Οι Κομόλυθοι στη Ποταμίδα / Komolithi Potamida
(35.470452, 23.697350)
Ένα γεωλογικό φαινόμενο, μοναδικό κι αυτό στη χώρα του Νότου. Η φύση σε μεγάλα κέφια, νερό και αέρας, σμίλεψε το αργιλικό πέτρωμα και το ανέδειξε σαν σε μια νέα Καππαδοκία. Διαβάζω ότι στην επιφάνια των Κομόλυθων έχουν βρεθεί και μελετηθεί θαλάσσια απολιθώματα. Μάλιστα! Θάλασσα μέχρι τη Ποταμίδα λοιπόν.
Η αρχαία ελιά / Ancient olive tree
(35.486853, 23.786788)
Για το τέλος η ελιά των 5 χιλιάδων χρόνων στις Βούβες . Θα διαβάσετε το σημείωμα του δήμου Πλατανιά. Με εντυπωσίασε ότι, κότινοι του δέντρου στεφάνωσαν τους Μαραθωνοδρόμους ολυμπιονίκες στην ολυμπιάδα της Αθήνας το 2004 και του Πεκίνου το 2008.
Όλα τα βράδια στη Δρακόνα, με μια μικρή εξαίρεση (για μύδια αχνιστά και καλαμάρι γεμιστό στο Diktina) ήταν πνιγμένα στο πνεύμα των αγγέλων, στα κελεύσματα της χώρας των επαναστατών ("rebel county") του Ιρλανδικού νότου, στα ακούσματα της λύρας και του λαούτου και όπως λέει και ο Ψαραντώνης “είμαστε ολό#εστοι”.
Ίσως μια συγνώμη στη Φρόσω και το Στάθη στο Ρέθυμνο και στο Νίκο και τη Σουλίνα στις Αρχάνες να αρμόζει. Δεν τους έδωσα χρόνο, μα θα τα ξαναπούμε πιστεύω. Δεν μπορούν να εκπληρωθούν όλα. Η αρχή έγινε ωστόσο και άμα πάνε καλά τα αποτελέσματα το Νοέμβρη ο Νότος θα καρτεράει την επιστροφή του “ασώτου” …
Copy-paste για την άφιξη μου στο Πειραιά. “Έλυρος” και καμπινάτος πάλι ο κ. Γιώργος. Στις 07:30 της 27 του Σεπτέμβρη πότιζα τις γλάστρες μου στο Βύρωνα.
Το οδοιπορικό είναι αφιερωμένο στη κ. Βάσω, στον Αντώνη και στη Μαρία.
Πληροφορίες/ info:
Άνω Βούβες / Παραδοσιακή ταβέρνα του Παναγιώτη δίπλα στην αιωνόβια ελιά.
Εξαιρετικό λεμονάτο χοιρινό και κόκκινο δικό τους κάτω από τη κληματαριά.
Ano Vouves / Traditional tavern of Panagiotis next to the centuries-old olive tree.
Excellent lemon pork and their own red wine.
Δελιανά / Ταβέρνα “Το φαράγγι”. Κοχλιούς γιαχνί, σουτζουκάκια και κόκκινο δικό τους.
Deliana / "To Farangi" Tavern. Hochliios yachni, soutzoukaki and their own red wine.
Κολυμβάρι / Εστιατόριο “Δίκτυννα” Μύδια αχνιστά, καλαμάρι γεμιστό, μπακαλιάρος σκορδαλιά και Μοσχοφίλερο.
Kolymbari / Restaurant "Diktina" Steamed mussels, stuffed squid, garlic cod and Moshovilero wine.
Δημοσίευση / publication : 08.10.2022