CUBA / HABANA / Part 1
Μια ανάσα από τη ζώνη του τροπικού του Καρκίνου…η μέρα με τη νύχτα πάντα ισόπαλες. Το ίδιο και οι θερμοκρασίες. Αιώνιο καλοκαίρι! Η βλάστηση σε μεθάει, το ίδιο και το ρούμι. Το ζαχαροκάλαμο, τα πούρα, “η περιέργεια του Κολόμβου το 1492”, οι Ισπανοί αποικιοκράτες μέχρι το 1895, ο Jose Marti, οι Αμερικάνοι μέχρι το 1902, πάνω, κάτω πρόεδροι και πραξικοπηματίες και φτάνουμε στoν Fulgencio Batista. Στην αρχή τα πήγε καλά, μετά ήρθε η διαφθορά, η φτώχεια, οι διώξεις . Tο 1958 στις πλαγιές της Siera Maestra , πλάι στη Santa Clara, ο Fidel, ο Che, ο Camilo Cienfuegos και άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι μαχητές- επαναστάτες κατάφεραν την ανατροπή του Batista. Τη πρώτη του Γενάρη του 1959 οι δυνάμεις των επαναστατών μπαίνουν στην Αβάνα…
Στις 4 τα ξημερώματα, 23 του Γενάρη του 2025, τραβήξαμε για το “Έλ. Βενιζέλος” . Πτήση με τη SWISSAIR μέχρι Ζυρίχη, τετράωρη αναμονή και στις μία το μεσημέρι πτήση με την EDELWEISS για την Habana. Εντεκάμιση ώρες… τα έπαιξα. Δε με χωρούσε ο τόπος.
Ιατρικός έλεγχος - περιγράφω αυτά που μου ήταν άγνωστα - ο Ιωσήφ με τη πινακίδα, η Helena, Κουβανή ξεναγός και το πουλμανάκι για το “ Imberostar Grand Packad”. Η παρέα, λιγοστή, δώδεκα άνθρωποι. Η Ελενίτσα με τα αμυγδαλωτά μάτια, ο Σταύρος, η Κική με το Μάκη, οι Βόρειοι, ο Τάσος, η Σμαράγδα, η Ευγενία που την έλεγα Μαργαρίτα (είμαι και μεγάλος άνθρωπος) , ο Φώτης, ο καρατζόβας η Ιωάννα και το χαμόγελο της Δήμητρας. Μη ξεχάσω το Σπύρο και την αφεντιά μου! Η ώρα στη Κουβανική πρωτεύουσα είναι 6:30μμ Πέμπτη 23 Γενάρη και στην Ελλάδα είναι 01:30πμ. 24 Γενάρη…επτά ώρες διαφορά. Μπήκαμε στο δωμάτιο του 5στερου ξενοδοχείου με τα συναισθήματα ένα κουβάρι. Η βραδινή συσκότιση του δημοτικού φωτισμού ήταν η πρώτη μπούφλα…ήρθαν κι άλλες, αλλά αυτά στη συνέχεια. Να βγούμε για φαγητό, να μη βγούμε…όλα έξω σκοτεινά και άγνωστα. Είπαμε με το Σπύρο να τη βγάλουμε στο ξενοδοχείο. Mojito, τα τελευταία Toscanelo Rosso στην αίθουσα καπνιστών, με jazz ακούσματα και τη κυρία στην πίσω πλευρά της “μπάρας” να μας λέει ότι στις 11μμ κλείνουμε. Συνεχίσαμε στο 24ωρο bar… με τα euros να μας οδηγούν στα περάσματα του cubalibre.
Δεύτερη μέρα, πρωινό του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά με περισσή ευγένεια και χαμόγελα απ΄ όλους τους εργαζόμενους. Αγγλικά μιλούσαν όλοι… Ξανά στο πουλμανάκι και η περιήγηση ξεκίνησε με την επίσκεψη στο εργοστάσιο πούρων του 1844. H. Upmann cigars factory. Εμπειρία, όλα χειροποίητα. Φωτογράφιση μόνο στην υποδοχή, ένας σε βάθρο διαβάζει κάτι στους εργαζόμενους …μου είπαν ότι τα πούρα Montecristo και Romeo and Juliet πήραν το όνομα τους από τα μυθιστορήματα που τους διάβαζαν. Στο ισόγειο του παραδοσιακού κτίσματος είναι το πωλητήριο. “Ξήλωμα” κανονικό. Ότι δίνεις παίρνεις… εδώ ψώνιζε και ο Fidel. Τα πρώτα COHIBA τα “πατώσαμε” με το Σπύρο στο γεύμα στη παλιά πόλη!
Τι πάει με ένα καλό πούρο; Μα ένα καλό ποτήρι ρούμι… απαραίτητο για την προετοιμασία “εισαγωγής” των αρνητικών συναισθημάτων. Ίσως η εικόνα της Αβάνας να μοιάζει “παράδεισος” μπροστά στις φαβέλες της Βραζιλίας. Αλλά, μοιάζει “κόλαση” πλάι στο δικό μας κόσμο. Ο Σπύρος μου είπε “πως είναι δυνατόν μια χώρα με ένα άψογο σύστημα υγείας και παιδείας να μη μπορεί να διαχειριστεί τα απορρίμματα και τα λύματά της;”…
Μουσείο για το ρούμι λοιπόν. Κι εδώ ένα πανέμορφο κτίσμα του 18ου αιώνα . Αίθριο, άμβυκες, ξύλινα πιεστήρια, δεξαμενές συλλογής, η μακέτα με το τρενάκι και στο τέλος η “μπάρα” με όλα τα είδη ρούμι…από 20€ το μπουκάλι των 3ετών παλαίωσης μέχρι 2000€ το μπουκάλι των χιλίων φιαλών καθ΄ έτος.
Μετά η πλατεία της επανάστασης με τις πολύωρες ομιλίες του Fidel, κάτω από το βλέμμα του Che ,του Marti και του Camilo Cienfuegos. Στο πηγαιμό ένα πολύχρωμο πανηγύρι από κόρνες και χαιρετούρες. Cabrio αμερικάνικοι δεινόσαυροι, που λειτουργούν άψογα για την περίσταση. Buick, Chevrolet, Ford, Cadillac… και για καλό αγνάντι της Habana στο λόφο με το γλυπτό της Lilia Madera “Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ” . Οι Κουβανοί λένε ότι στο αριστερό χέρι κρατάει ένα πούρο και στο δεξί ένα ποτήρι μοχίτο. Λέω ότι έχουν δίκιο…να μη ξεχάσω να σας πω ότι η τοποθέτηση του γλυπτού έγινε 15 ημέρες πριν μπει ο Fidel με τους επαναστάτες στην Habana.
Λίγο παρακάτω είναι ένα υπαίθριο μουσείο του πολεμικού υλικού που χρησιμοποιήθηκε κατά την εισβολή στις 21 Απρίλη 1961 από παραστρατιωτική ομάδα Κουβανών και τη CIA στο Κόλπο των Χοίρων. Μεγάλο κάζο, τα φυσάνε ακόμα οι Αμερικάνοι. Τότε ξεκινά και η ανειρήνευτη σχέση των δύο κρατών.
Η πλατεία της επανάστασης/ Plaza de la Revolución
Ο Χριστός της Αβάνας/ Cristo de La Habana
Υπαίθριο Πολεμικό Μουσείο/ Museo Histórico Miletari
Η συνέχεια στη παλιά πόλη. Habana Vieja (παλιά Αβάνα) . Από το 1982 ανήκει στη παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO. Εδώ η εικόνα έχει άλλες αποχρώσεις. Το “γκρι” διαδέχεται τη λάμψη της κληρονομίας της Ισπανικής αποικιοκρατίας. Οι πλατείες , τα κτήρια, η πολεοδομία, τα γλυπτά, οι ναοί και η μάχη μιας δοκιμάζουσας οικονομίας να κρατήσει ζωντανή αυτή την εικόνα. H Habana σου ψιθυρίζει ψέματα μα και συνάμα αλήθειες, είναι αξιοπρεπής και πόρνη, στιλπνή μα και βρόμικη, υγρή σαν τοπίο του βυθού και δύσοσμη σαν τις κοιλάδες του νου…. Ανάλογα το κουμπάσο του καθενός. Οι αριστερόστροφοι του δυτικού κόσμου θα πληγωθούν και οι δεξιόστροφοι απανταχού της γης θα λοιδορήσουν. Θα τολμήσω μια παράφραση των στοίχων του Σαββόπουλου. “ Η Αβάνα που αντιστέκεται, η Αβάνα που επιμένει, όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει”.
Για το κλείσιμο της ημέρας ο γράφων κατάφερε και “παρέσυρε” τη παρέα στα ακούσματα του ‘’ Buena vista social club”. Παραδοσιακή Κουβανέζικη μουσική, mojito, salsa και Ζορμπάς με συρτάκι για τη παρέα απ’ την Ελλάδα.
Το προεδρικό βαγόνι/ Eisenbahnwaggon
Το κτήριο του Δημοτικού Συμβουλίου/ Camara de Representantes Havana Cuba
Ξύλινο πλακόστρωτο να μη κάνει θόρυβο και ενοχλούνται οι αποικιοκράτες / Wooden paving slabs should not make noise and the colonialists are bothered
Hotel Santa Isabel
Το El Templete (1519) είναι ένα μνημείο αφιερωμένο στον Άγιο Χρηστόφορο της Αβάνας που γιορτάζεται στις 16 Νοεμβρίου. Ο Jean Baptiste Vermay ζωγράφισε το εσωτερικό του μνημείου./ El Templete (1519) is a monument to the initial mass of San Cristóbal de la Habana celebrated on November 16.
Το μπαρ του Ernest Miller Hemingway/ Ernest Miller Hemingway's Bar
Ο Καθεδρικός Ναός της Παναγίας της Αμόλυντης Σύλληψης της Αβάνας / La Catedral de la Virgen María de la Concepción Inmaculada de La Habana
Η Ρώσικη Ορθόδοξη Εκκλησία / Russian Orthodox Cathedral Our Lady of Kazán
Ελληνικός Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός Αγίου Νικολάου / San Nicolás Greek Orthodox
Cathedral
Μεσημεριανό στο Es Qui Na De Cuba / Lunct at Es Qui Na DE Cuba
Buena Vista Sosial Club
Η τέταρτη ημέρα ήταν “ελεύθερη” για σεργιάνι. Ξεκινήσαμε με το Σπύρο από την Paseo del Prado με κατεύθυνση προς το Capitolio. Αρχιτεκτονική της αποικιοκρατίας, το μεγάλο θέατρο της Habana “Alicia Alonso” του 19ου αιώνα, ξενοδοχεία και μετά από 1,5Km περπάτημα συναντήσαμε το Capitolio κλειστό. Η ώρα είναι 10πμ. και άνοιγε στις 1μμ. Τι ωράρια είναι αυτά companeros; Τέλος πάντων!
Μεγάλο Θέατρο της Αβάνας “Αλίσια Αλόνσο”/ Gran Teatro de La Habana “Alicia Alonso”
Δύο δρόμους πίσω από το Capitolio είναι η πύλη της συνοικίας των Κινέζων. Δεν είναι πολλοί σήμερα. Η παρουσία τους ωστόσο ανάγεται στα χρόνια της κατασκευής των Κουβανικών σιδηροδρόμων. Συνεχίσαμε και με παρότρυνση της κυρίας Dolores χωθήκαμε σε μια “σούδα” κατασκότεινη για αναζήτηση πούρων COHIBA made coperatore. Δύο γυναίκες, με τη Dolores τρείς και δύο κουβανικές “ντουλάπες”… τα glocks λείπανε. Η Άρτα με τα Γιάννενα. Κούτες από 200 μέχρι 50€. Βάλαμε από 25 ο καθένας και πούρα των είκοσι ευρώ τα πήραμε με πέντε. Βγήκαμε έξω φουριόζοι μη μας κάτσει καμιά “θλάση”. Ουφ…
Πήραμε την Neptuno,ψάχνοντας ένα φολκλορικό δρώμενο κοντά στο πανεπιστήμιο. Δεν καταφέραμε να το βρούμε (το δρώμενο), αλλά στα τέσσερα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου ανακαλύψαμε την γκρίζα πλευρά της Habana. Πλούτο δεν είδαμε, αντιπροσωπεία της MERCEDES όμως είδαμε … και το άγαλμα του Kemal είδαμε να φιγουράρει δίπλα στο αμφιθέατρο της πόλης κοντά στο λιμάνι. Ένας τρίκυκλος ταξιτζής μας μετέφερε μέσω της Malecon στη παλιά πόλη. Στη plaza Vieja του 1559 στο café el Escorial πίναμε lager Cristal μέχρι να φτάσει η ώρα της κράτησης στο Los Mercaderes. Μετά βγάλαμε όλο το μικροαστισμό της Καραϊβικής - φιλέτα, merlo Chile Casillero del Diablo 2020, 7ρι rum και σοκολάτα mousse. Που σε πήρε θιάκομ…
Πανεπιστήμιο της Αβάνας/ Universidad de La Habana
Black tears cafe
Restaurant Los Mercaderes
Che Guevara / Tzan Georgara
Δημοτική Βιβλιοθήκη / biblioteca municipal
Η Opispo ξεκινά από την plaza de Armas και πέφτει πάνω στην Paseo del Prado. Στενός, πολύβουος δρόμος , γεμάτος μπαράκια, εστιατόρια, καταστήματα και το νομισματικό μουσείο που δυστυχώς ήταν σε ανακαίνιση. Έχει κι άλλα “προϊόντα” η Opsipo, αλλά εμείς δεν ενδώσαμε στα κελεύσματα των Κουβανικών σειρήνων. Ακολουθήσαμε το δρόμο της εγκράτειας και της αφοσίωσης και οδεύσαμε προς την Δημοτική Βιβλιοθήκη για φωτογράφιση και με την βιβλιοθηκονόμο παρακαλώ. Για το βράδυ, η γνωστή σταθερή συνταγή- “smoking area, COHIBA και cubalibre”. Επιλέξαμε ωστόσο και μια μικρή αλλαγή. Ανεβήκαμε στη πισίνα στον 6ο όροφο με θέα το φάρο στο Castillo del Morro.
Τις επισκέψεις μας στην επαρχία της χώρας θα τις παρουσιάσω στο δεύτερο μέρος σαν ξεχωριστή ενότητα…το φωτογραφικό υλικό είναι μεγάλο και θα δυσκολέψει τη λειτουργία της ιστοσελίδας. Οπότε λίγη υπομονή…
Info:
https://www.cigaraficionado.com/article/inside-havana-s-h-upmann-factory
https://www.kubakunde.de/coche-mambi-eisenbahnwagen-der-luxusklasse-mitten-in-havannas-altstadt.html
Δημοσίευση / publication : 13.02.2025