Berlin - Βερολίνο
2006
Καλοκαίρι του 2006. Ξημερώματα Κυριακής 16 Ιούλη, η easyJet μας άφησε στο αεροδρόμιο SCHÖNEFELD του Βερολίνου.
Η συνοικία Moabit, που ήταν το ξενοδοχείο μας, απείχε περίπου 30Km. Δεν είχαμε ιδέα πως θα πάμε με τα Μ.Μ.Μ. Πήγαμε στην πιάτσα των ΤΑΞΙ. Μπροστά μας μια Mercedes station wagon και ένας μαυρούκος ταξιτζής. Όταν του είπαμε τον προορισμό μας, προσπάθησε να μας πείσει να πάμε με τη συγκοινωνία. "Είναι ακριβή η διαδρομή, πάρτε το τρένο" . "Δεν έχουμε ιδέα, το τι και το πως" απαντάμε. "Πόσο θα μας κοστίσει;" τον ρωτάμε. "Περίπου 50€" μας απαντά. "Εντάξει, πάμε" του λέμε και ξεκίνησε.
Μας την έχουν "φέρει" ταξιτζήδες στην Ελλάδα, στη Ρουμανία, στην Πολωνία, στην Ολλανδία και περιμέναμε να μας την φέρει και ο "Γερμανός" μαυρούκος από το Βερολίνο. Όμως η κούρσα μέχρι το "Abion - hotel" μας κόστισε 47€ και όπως έβλεπα στο gps του ταξί, η διαδρομή που ακολούθησε ο "Patrice"* δεν ήταν παραπλανητική αλλά ακριβέστατη. Καλό ξεκίνημα λοιπόν.
*Όλους τους μαυρούκους τους λέμε Patrice από τον Patrice Lumumba. Ξέρετε τώρα, τον Κονγκολέζο ηγέτη της ανεξαρτησίας.
Ζήτημα αν κοιμηθήκαμε 3 με 4 ώρες αφού η άφιξη μας στο ξενοδοχείο ήταν χάραμα. Ήμασταν κοντά σε δύο σταθμούς του τρένου. Στον U (υπόγειο metro) Turmstrabe και στον S (υπέργειο τρένο) Berlin Bellevue. Ο υπέργειος κινείται σε υπερυψωμένη τροχιά και έχεις καλύτερη θέα της πόλης. Ο υπόγειος έχει περισσότερα σημεία προσέγγισης. Άρα θα χρησιμοποιήσουμε και τα δύο.
Γιατί όμως το Βερολίνο; Γιατί ειδικά εδώ; Έχουμε την αίσθηση ότι είναι πολλά εκείνα που μας έφεραν στην Γερμανική πρωτεύουσα. Θα τα πω ανακατεμένα. Μη δώσετε σημασία στη σειρά.
"Berlin Alexanderplatz" δεν αναφέρομαι στην πλατεία αλλά στο συγγραφικό έργο του Bruno Alfred Döblin .
Rainer Werner Fassbinder, ο σκηνοθέτης της ταινίας "Berlin Alexanderplatz".
"Τα φτερά του έρωτα" "Der Himmel Uber Berlin" η ταινία του Wim Wenders.
Η "κόκκινη Ρόζα", η Rosa Luxemburg.
O Eugen Berthold Friedrich Brecht , o Μπρέχτ δηλαδή.
Το "τείχος" και η ιστορία του.
Η "θέση" της πόλης στο 2ο Π.Π.
Το μουσείο της "Περγάμου".
"Οι ζωές των άλλων" "Das Leben der Anderen" η ταινία του Florian Henckel von Donnersmarck
Οι Βερολινέζικες μπύρες.
Η πύλη του Βρανδεμβούργου.
To Reichstag.
Η στήλη της νίκης.
Η λεωφόρος "Unter den Linden" .....κάτω από τις Φιλύρες (Φλαμουριές)
.....και "ο ψυχρός πόλεμος"
Λοιπόν από που να αρχίσουμε; Ας ξεκινήσουμε από την καρδιά της πόλης.
Την πύλη του Βρανδεμβούργου. Ίσως θα ήταν χρήσιμο να πούμε δύο λόγια για ορισμένα αρχιτεκτονικά και ιστορικά στοιχεία. Η πύλη κατασκευάστηκε το 1788-1791 από τον αρχιτέκτονα Carl Gotthard Langhans. Η εικόνα της πύλης παραπέμπει στα Προπύλαια της Ακρόπολης των Αθηνών. Το μνημείο στηρίζεται σε 12 δωρικές κολώνες και το όλο οικοδόμημα στεφανώνεται από το τέθριππο άρμα της θεάς νίκης έργο του Gottfried Schadow. Ο γλυπτός διάκοσμος έχει παραστάσεις από την Ελληνική μυθολογία και τα δύο περίπτερα που εφάπτονται της δωρικής κατασκευής εξυπηρετούσαν το τελωνείο και τη φρουρά για τον έλεγχο κατά την είσοδο στην πόλη τα παλιά χρόνια. Το 1806 ο Βοναπάρτης αποκαθήλωσε το άρμα από την κορυφή του μνημείου και το μετέφερε στο Παρίσι. Το 1815 μετά το Βατερλό όμως ξαναπήρε το ρωμαϊκό άρμα το δρόμο για το Βερολίνο. Από τότε δε η θεά Νίκη κρατά στο δεξί της χέρι κοντάρι με τον πρωσικό αετό και μεταλλικό σταυρό που περιβάλλεται από δάφνινο στεφάνι. Εδώ κτυπά η καρδιά της πόλης, είναι το σύμβολο της και εδώ έχουν διαδραματιστεί τα σημαντικότερα γεγονότα. Για 40 περίπου χρόνια ήταν το σύνορο μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού Βερολίνου και για 28 χρόνια το όριο του τείχους.
Την περίοδο του τείχους photo (http://www.topontiki.gr/article/148844/san-simera-1989-i-ptosi-toy-teihoys-toy-verolinoy-photosvideo)
Στην Πύλη του Βρανδεμβούργου ακουμπούν δύο μεγάλες λεωφόροι. Προς τα ανατολικά φεύγει η "Unter den Linden" και προς τα δυτικά η "des 17 Juni" . Σήμερα θα κινηθούμε προς τα δυτικά. Στη λεωφόρο της "17ης Ιουνίου". Η ιστορία της Strabe des 17 Juni ξεκινά από το 1799 η οποία λεγόταν μέχρι το 1953 Charlottenburger Chaussee. Μετά τα γεγονότα των εξεγερμένων εργατών του Ανατολικού Βερολίνου, πήρε το όνομα "17 Ιούνη". Ξεκινά ή καταλήγει στην πύλη του Βρανδεμβούργου, κόβει στη μέση το πάρκο Tiergarten, συναντά τη στήλη της Νίκης και καταλήγει στην πλατεία Erns-Reuter μετά από 4Km.
Λεωφόρος "17ης Ιουνίου" Str. des 17 June photo 2006
photo εποχής - historic photo Charlottenburger Chaussee
Στις 16 Ιουνίου του 1953 οικοδόμοι του ανατολικού Βερολίνου διεκδίκησαν την κατάργηση της αύξησης της νόρμας παραγωγής χωρίς παράλληλα αύξηση του μισθού τους. Το αίτημα την επομένη, 17 Ιούνη έγινε πανεργατικό και ταυτόχρονα απέκτησε και πολιτικά χαρακτηριστικά όπως την πτώση της κυβέρνησης. Διαδηλώσεις έγιναν σε όλη την επικράτεια της ανατολικής Γερμανίας. Τα πρακτοριλίκια των δυτικών κάνανε πάρτι με τα δικαιώματα των ανατολικοβερολινέζων. Στους δρόμους του ανατολικού Βερολίνου αναλαμβάνουν δράση 20 χιλιάδες σοβιετικοί στρατιώτες. Το αποτέλεσμα των συγκρούσεων ήταν συλλήψεις, εκτελέσεις, εκτοπισμοί, φυλακίσεις και δεκάδες διαδηλωτές χάνουν επί τόπου τη ζωή τους.
photo June 1953 East Berline Brandenburg gate - June 1953
Μετά τα γεγονότα ο γραμματέας της ένωσης συγγραφέων βγάζει ανακοίνωση ότι "τώρα ο λαός πρέπει να δουλέψει διπλά για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της κυβέρνησής του".
Ο Μπρεχτ γράφει τη "Λύση". Ένα ποίημα σαν απάντηση.
" Μετά την εξέγερση της 17ης Ιουνίου
μοίρασε ο γραμματέας της Ένωσης Συγγραφέων
προκηρύξεις στη λεωφόρο του Στάλιν.
Σε αυτές διαβάσαμε ότι ο λαός
πρόδωσε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης
και τώρα, μόνο με διπλή δουλειά
μπορεί να την επανακτήσει. Μήπως
θα ήταν καλύτερα η κυβέρνηση να διαλύσει
τον λαό και να εκλέξει έναν άλλον;"
Για όλα φταίει ο σοσιαλισμός; Έχω τη γνώμη πως όχι. Τέλος πάντων. Στο Βερολίνο είμαστε όμως, πως ν΄αποφύγει κανείς την ιστορία του. Και που να δείτε πάρα κάτω........
Με κατεύθυνση προς τη στήλη της νίκης ο επισκέπτης συναντά μέσα στο πάρκο Tiergarten στη δεξιά πλευρά της λεωφόρου "des 17 Juni" Το μνημείο των σοβιετικών στρατιωτών που έπεσαν στη μάχη του Βερολίνου κατά τον 2ο Π.Π.
Το μνημείο κατασκευάστηκε το Νοέμβριο του 1945 από τους Lew Kerbel, Vladimir Zigal, και Nikolai Sergijewski.
Πάνω σε έξι γρανιτένιες κολώνες είναι σκαλισμένα τα ονόματα των στρατιωτών και στην κορυφή της κεντρικής στήλης εδράζει ο μπρούτζινος Ήρωας στρατιώτης. Την είσοδο του μνημείου πλαισιώνουν δύο άρματα Τ-34 και δύο πυροβόλα ML-20. Η επιγραφή στην κεντρική στήλη με Κυρίλεια γραφή λέει "Αιώνια δόξα στους ήρωες που έπεσαν στη μάχη με τους Γερμανούς φασίστες κατακτητές για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της Σοβιετικής Ένωσης".
The Soviet War Memorial in Tiergarten
Συνεχίζοντας συναντάμε πάνω στη νησίδα της τεράστιας λεωφόρου τμήμα του τείχους με χαραγμένη επάνω του την ημερομηνία της κατασκευής του "Στη μνήμη του τείχους 13 Αυγούστου 1961" .
Str. 17 June photo 2006
Το επόμενο μνημείο που βρίσκεται πάνω στην 17 Ιούνη, είναι Η στήλη της Νίκης ή Θριαμβική στήλη.
Σχεδιάστηκε από τον Heinrich Strack το 1864 μετά τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου της Πρωσίας με τη Δανία. Εγκαινιάστηκε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1873. Οι νίκες όμως στους πολέμους με την Αυστρία το 1866 και τη Γαλλία το 1871 δίνουν αφορμή για να προστεθεί στην κορυφή της κατασκευής το επίχρυσο γλυπτό της φτερωτής θεάς Νίκης έργο του Friedrich Drake με ύψος 8,3m και βάρος 35ton. Αρχικά η θριαμβική στήλη ήταν μπροστά στο Reichstag, αλλά μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση το 1939 από τους Ναζί με αφορμή το νέο σχεδιασμό της πόλης του Βερολίνου. Εσωτερικά η στήλη έχει κλίμακα με 285 σκαλοπάτια που σε οδηγεί στην κορυφή του μνημείου. Αν έχετε καλή φυσική κατάσταση κάντε το, μοιάζει με τεστ κοπώσεως......η θέα από ψηλά είναι καταπληκτική.
Η στήλη της Νίκης - Victory Column Str. 17 June
"Der Himmel Uber Berlin" Wim Wenders Η σκάλα / staircase
http://www.berlin.de/en/attractions-and-sights/3560160-3104052-victory-column.en.html
Η καταπράσινη επιφάνεια που χωρίζει στα δύο η Strabe des 17 Juni είναι ένα πανέμορφο πάρκο το περίφημο Tiergarten. Ένα δάσος ουσιαστικά που πριν το 1830 το χρησιμοποιούσαν για το κυνήγι τους οι ευγενείς. Μια περιοχή κοντά στα 10.000 στρέμματα που διαρρέεται από τον Spree και ένα κανάλι του το Landwehr Canal.
Από τα τέλη του 19ου αιώνα είναι δημόσιος χώρος αναψυχής που στο εσωτερικό του περιλαμβάνει μνημεία, ζωολογικό κήπο, τεχνητές και φυσικές λίμνες.
Εμείς θα περιηγηθούμε στο εσωτερικό του με προορισμό το σημείο που βρίσκεται το μνημείο της "κόκκινης Ρόζας". Θα περάσουμε την πεζογέφυρα Lichtensteinbrücke του 1920 που έχει το όνομα του πρώτου ιδρυτή και διευθυντή του ζωολογικού κήπου, του γιατρού Martin Lichtenstein. Ωστόσο το 1985 κατασκευάζεται μία νέα γέφυρα παράλληλη με την υπάρχουσα όπου το 2012 παίρνει το όνομα Rosa Luxemburg. Ακριβώς από κάτω της βρίσκεται το σημείο που φέρεται να ρίχθηκε στο κανάλι Landwehr το δολοφονημένο σώμα της Rosa Luxemburg στις 15 Ιανουαρίου του 1919.
Tiergarten - Lichtensteinbrücke / Roza Luxemburg
Rosa Luxemburg Memorial - Μημείο Ρόζας Λούξενμπουργκ
Από εδώ που είμαστε πολύ κοντά είναι ένα ακόμα μνημείο. Ο ναός του Κάιζερ Γουλιέλμου. Είναι στο κέντρο του άλλοτε δυτικού Βερολίνου και ο συμβολισμός του είναι η δημιουργία από τη μια και από την άλλη η καταστροφή του πολέμου. Ο προτεσταντικός ναός κατασκευάστηκε το 1895 και καταστράφηκε από βομβαρδισμό το 1943. Τρία κτήρια σήμερα πια συνυπάρχουν στον ίδιο χώρο. Ο κατεστραμμένος ναός με σωζόμενα εξαιρετικά ψηφιδωτά, ένα εξάγωνο καμπαναριό και ένας οκτάγωνος ναός με μπλε υαλότουβλα κατασκευές του 1961.
Kaiser Wilhelm Memorial Church
Τώρα άμα βρεθείς εδώ είναι κρίμα για ένα τετράγωνο απόσταση να μην επισκεφτείς το κατάστημα KaDeWe http://www.kadewe.de/
Εδώ σερβίρουν μπύρα / here they serve beer και εδώ σαμπάνια / and here Champagne
Ο επισκέπτης είναι βέβαιο ότι θέλει πολύ περισσότερο χρόνο από μια μέρα για να δει έστω τα βασικά. Έτσι και ΄μεις για να μπορέσουμε να έχουμε μια όσο το δυνατόν καλύτερη ματιά της πόλης αφιερώσαμε τέσσερις γεμάτες μέρες και λίγο από την πέμπτη μέρα της αναχώρησής μας. Γι αυτό λοιπόν μην παρασυρθείτε από τον αριθμό των μνημείων που περιγράφονται μονορούφι.
Ανακεφαλαίωση λοιπόν.
1. Η πύλη του Βρανδεμβούργου / Brandenburg Gate
2. Το μνημείο των Σοβιετικών σταρτιωτών / The Soviet War Memorial in Tiergarten
3. Λεωφόρος 17ης Ιουνίου - τμήμα του τείχους / Str. 17 June - part of the wall
4. Θριαμβική στήλη / Victory Column
5. Μνημείο "Roza Luxenburg" / Rosa Luxemburg Memorial
6. Εκκλησία Κάιζερ Βίλχεμ / Kaiser-Wilhelm-Gedächtnis-Kirche
7. Ka De We
Θα ήταν άδικο να μην σταθούμε στη συνέχεια της αφήγησης στη "γειτονιά μας". Το δήμο Moabit που σαν χώρος κατοίκησης ξεκινά γύρω στο 1710. Σήμερα έχει περίπου 70.000 κατοίκους. Ακουμπά πάνω στον Spree, το πάρκο Tiergarten και σε δευτερεύοντα κανάλια. Είναι κάτι σαν νησί δηλαδή. Το ξενοδοχείο "μας" το Abion hotel είναι σε μοναδική θέση πάνω στο ποτάμι, δίπλα από το κτηριακό συγκρότημα του ορθοπεδικού κέντρου ΟZS, τη "γέφυρα με τις Αρκούδες" - στα γερμανικά Moabiter Bruck - και την αφετηρία για μια ωραία κρουαζιέρα στον Spree. Πεζόδρομοι, καταπράσινες όχθες, χώροι αναψυχής, σημεία μνήμης για το διαιρημένο Βερολίνο και μπυραρίες........
Moabit - Hotel "Abion" - Orthopädisches Zentrum Spreebogen OZS
Orthopädisches Zentrum Spreebogen OZS - Hotel "Abion" - Moabit
Moabiterbruck (1894) Spree / Moabit
part of the wall - Moabite
1. Hotel "Abion"
2. OZS
3. Memory site of the wall
4. Moabitburck
5. Cafe
6. Tiergartner
7. Spree
Λέω να συνεχίσουμε με Reichstag (κοινοβούλιο).
Κτίσμα του 1884-1894 σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Paul Wallott. Τα γεγονότα με τον εμπρησμό- προβοκάτσια του 1933 ήταν η αφορμή να κατηγορηθούν οι κομμουνιστές πολιτικοί αντίπαλοι των Ναζί. Κατά τον 2ο Π.Π το κτήριο υπέστη πάρα πολλές καταστροφές και για πολλά χρόνια έμεινε εκτός λειτουργίας. Μετά το 1990 απέκτησε τη σημερινή του μορφή και από τις 19 Απριλίου του 1999 είναι και πάλι το Γερμανικό Κοινοβούλιο. Οι πληροφορίες μας λένε ότι από τότε (1999) μέχρι σήμερα το έχουν επισκεφτεί 18 εκατομμύρια άνθρωποι όπως και εμείς το 2006. Στην οροφή του κτηρίου υπάρχει ο περίφημος γυάλινος θόλος έργο του σερ Νορμαν Φόστερ , όπου υποδηλώνει τη διαφάνεια της νέας Γερμανίας.
Πίσω από τη βουλή και κολλητά με τον Spree υπάρχουν τα κτίρια Paul-Löbe-Haus , Jakob-Kaiser-Haus και Marie-Elisabeth-Lueders-Haus. Είναι πολύ μοντέρνες κατασκευές σε πλήρη αντίθεση με την αρχιτεκτονική του Reichstag. Στεγάζουν υπηρεσίες του κοινοβουλίου και γραφεία βουλευτών.
Η φωτογραφία σύμβολο της πτώσης του Βερολίνου
The photo symbol of Berlin falls
To Reichstag αριστερά και το κτήριο Paul-Löbe-Haus δεξιά Reichstag and Paul-Löbe-Haus
Jakob-Kaiser-Haus / Marie-Elisabeth-Lueders-Haus
Θα πάμε τώρα μέχρι την Postdamer Platz. Εδώ κτυπά η καρδιά της καπιταλιστικής Γερμανίας. Deutsche Bank, Daimler Contemporary, Sony centre, Bahn-Tower, Residential building κλπ......Όμως είναι και κέντρο πολιτισμού, εδώ έχει έδρα η Berlinale, η αίθουσα μουσικής δωματίου, το μουσείο μουσικών οργάνων, η νέα κρατική βιβλιοθήκη και γίνονται πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα. Εδώ λειτούργησε το πρώτο φανάρι οδικής κυκλοφορίας το 1924. Τώρα υπάρχει μια replica στη θέση του μετά την καταστροφή του το 2ο Π.Π. Στη διάρκεια του διχασμένου Βερολίνου ήταν μια ερημωμένη περιοχή γεμάτη με συρματοπλέγματα.
Postdamer Platz 2006
Postdamer Platz before the WW II The wall https://potsdamerplatz.de/en/history/
1. Reichstag
2. Paul-Löbe-Haus
3. Jakob-Kaiser-Haus
4. Marie-Elisabeth-Lueders-Haus
5. Postdamer Platz
H Unter den Linden (υπό τας φιλύρας) είναι η λεωφόρος που συνδέει την πύλη του Βρανδεμβούργου με τη γέφυρα του κάστρου. Τα πρώτα δέντρα φυτεύτηκαν το 1647. Το κεντρικό πεζόδρομο (νησίδα) πλάτους 60 μέτρων και μήκους 1km περίπου καταλήγει στα ανατολικά στο άγαλμα του Φρειδερίκου Β΄ του Μεγάλου.
Μπροστά στο Πανεπιστήμιο Humboldt (1810) ήταν σε εξέλιξη η έκθεση "Buddy Bear" (https://el.wikipedia.org/wiki/United_Buddy_Bears) .
Μετά από τη γέφυρα του κάστρου και αριστερά πάνω στο νησί των μουσείων (UNESCO) βρίσκεται η παλαιά εθνική πινακοθήκη - το 1876 έγιναν τα εγκαίνια παρουσία του Κάιζερ.
(http://www.smb.museum/en/museums-and-institutions/alte-nationalgalerie/home.html) .
Μπροστά είναι το άγαλμα του Φρειδερίκου Γουλιέλμου του Δ' εμπνευστή του μουσείου.
Mετά από ένα τόσο κοπιαστικό περίπατο θα πιούμε ένα μπυρόνι στο Allegretto (http://allegretto-neuesmuseum.de/) που είναι το αναψυκτήριο του μουσείου.
Humboldt-Universität zu Berlin
Alte Nationalgalerie
allegretto cafe
Μια ματιά στον πύργο της τηλεόρασης πάντα έχει το ανάλογο ενδιαφέρον. Η πόλη από ψηλά. Δυστυχώς για μας, το καλοκαίρι του 2006 η Alexander Platz που είναι στη βάση του πύργου ήταν υπό ανακατασκευή και έτσι δεν μπορέσαμε να την απολαύσουμε. Εδώ δίπλα όμως υπάρχουν ένα σωρό ενδιαφέροντα σημεία της πόλης. Το σιντριβάνι του Ποσειδώνα, ο καθεδρικός του Βερολίνου, και η συνοικία του Αγίου Νικολάου.
Η ανατολική πλευρά της πόλης / east side
Η δυτική πλευρά / west side
Το σιντριβάνι του Ποσειδώνα είναι το ομορφότερο μπαρόκ σιντριβάνι της πόλης. Οι τέσσερις γυναικείες μορφές στα πόδια του Ποσειδώνα συμβολίζουν τους ποταμούς Έλβα, Ρήνο, Όντερ και Βιστούλα. Η Κρήνη του Ποσειδώνα χτίστηκε αρχικά το 1891 μπροστά από το Berlin City Palace. Ήταν ένα δώρο στο Βερολίνο από τον Kaiser Wilhelm II . Ο κατασκευαστής ήταν ο Reinhold Begas. Η κρήνη επέζησε του Β' Π.Π , αλλά τις περισσότερες ζημιές τις υπέστη το 1946 από κλοπές των μεταλλικών της στοιχείων.
Ο σημερινός καθεδρικός του Βερολίνου,( http://www.berlinerdom.de/)
κατασκευάστηκε από το 1893-1894 πάνω στα θεμέλια του προγενέστερου κατεδαφισμένου ναού. Είναι μια μπαρόκ κατασκευή, με ύψος από την επιφάνεια του εδάφους 114m. Επικρίνεται η κατασκευή για "αυτοκρατορικό Βυζαντινισμό" για την υπερμεγέθη εικόνα της. Το κόστος για την εποχή ήταν αστρονομικό και έφτασε τα 11,5 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα.
Δίπλα μας είναι η συνοικία του Αγίου Νικολάου.
(http://www.berlin.de/sehenswuerdigkeiten/3559969-3558930-nikolaiviertel.html)
Είναι η πρώτη κατοικημένη περιοχή του Βερολίνου, άρα και η παλαιότερη. Οι καταστροφές από τον 2ο Π.Π αποκαταστάθηκαν μόλις το 1987 από την Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας για τον εορτασμό των 750 χρόνων της ζωής του Βερολίνου ( έτος ίδρυσης 1237). Παραδοσιακή αρχιτεκτονική, χώροι τέχνης και πολιτισμού, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου με το διπλό πύργο, μπαράκια, καφέ και εστιατόρια. Εμείς σκορδουλιάσαμε στο Reinhard's http://www.reinhards.de/en/.
1. Under den Linden
2. Humboldt University
3. Altes Museum
4. Berlin Cathedral Church
5. St. Nicolas
6. Alexander Platz
7. Neptunbrunnen
8. Tv antenna
Για τη συνέχεια είμαι σ΄ ένα δίλημμα αν θα πάμε στη "Πέργαμο" , ή για μίνι κρουαζιέρα στον Spree γιατί μετά hasta la vista baby........
Πάμε μια "βαρκάδα" πρώτα και μετά να κλείσουμε με το σπουδαιότερο μουσείο της πόλης.
Λοιπόν η αποβάθρα με τα καραβάκια ήταν ακριβώς απέναντι από το "Abion hotel" στη νότια όχθη του Spree. To ποτάμι είναι πλωτό και διασχίζει το Βερολίνο από ανατολικά προς τη δύση για να ενωθεί με τον Havel. Η πλεύση είναι ανάποδα στο ποτάμι αλλά εσείς θα σκέπτεστε την επιστροφή. Εξάλλου δεν είμαστε και στο Βοϊδομάτη για rafting.
Θα περάσουμε 17 γέφυρες και πριν τη 18η θα κάνουμε αναστροφή και θα επιστρέψουμε στην αρχή. Θα δούμε πάρκα που ακουμπούν στο ποτάμι, ιστορικά κτήρια, τις λεκάνες - δεξαμενές όπως στον Παναμά και θα πιούμε Warsteiner βαρελίσια που διαθέτει το πλεούμενο......
Η γέφυρα Moltkebrücke (1886-1891)
Επάνω της περνά η οδός Willy Brand. Είναι από κόκκινο ψαμμίτη και θεωρείται διατηρητέα.
Το κτήριο με τον τρούλο είναι τo museum Βode (1897
Εδώ είναι η βορειοδυτική κατάληξη του "νησιού με τα μουσεία" . Δεξιότερα του Bode ξεχωρίζει κάτω από το γερανό το μουσείο της Περγάμου.
Το Γερμανικό Κέντρο Παραμυθιού (1897)/ Marchenland
στη συνοικία Αγίου Νικολάου.
Μια "πλωτή παραλία" χωρίς λουόμενους όμως.........
Ο "χώρος τέχνης και ιδεών" Radialsytem. Δίπλα το κόκκινο κτήριο είναι το Hotel Ivis Berline και διακρίνεται ένα μέρος της γέφυρας Schillingbrücke (1874)
Δεξιά σε πρώτο πλάνο η "Μαρία Αντουανέτα", για τα νυχτοπερπατήματα / Maria Antoinette bar
http://www.marie-antoinette-berlin.de/startseite/
και μετά η τριπλέτα είναι η "Sparda bank Berlin"
Η "κρουαζιέρα" φτάνει μέχρι τη γέφυρα Oberbaum. Είναι σύμβολο της πόλης και της ένωσης του Βερολίνου αφού χώριζε τις δύο πλευρές μέχρι την πτώση του τείχους. Έχει δύο επίπεδα. Στο πάνω επίπεδο περνά τρένο και στο κάτω περνούν οχήματα. Κατασκευάστηκε το 1732 ως η πύλη του ανατολικού τείχους της πόλης. (https://en.wikipedia.org/wiki/Oberbaum_Bridge)
Με την επιστροφή μας στο Moabit έχουμε μπροστά μας τη γέφυρα Moabiter, το πάρκο Tiergarten και το συγκρότημα του OZS με το "Abion" hotel. Έτσι κλείνει η βόλτα μας με τον πάμπορι.
1. Moabit - 2. Oberbaum bridge
Έμεινε η Πέργαμος, το μουσείο δηλαδή, αλλά άμα το καλοσκεφτείς οι Γερμανοί, σύμμαχοι και δανειστές μας, μετέφεραν "όλη" την πόλη από τα Μικρασιατικά παράλια, εδώ στα παράλια του Spree. Πάνω στο νησί με τα μουσεία δεν θα μπορούσε να λείπει το Pergamonmuseum.
Αν δεν έχετε χρόνο ή κέφι για άλλα μουσεία μην παραλείψετε το μουσείο της Περγάμου. Κατασκευάστηκε μεταξύ του 1912 - 1930. Στεγάζει το Βωμό της Περγάμου που δεσπόζει στην κεντρική αίθουσα, Ελληνικές και Ρωμαϊκές αρχαιότητες και αρχαιότητες της εγγύς ανατολής μαζί με το μουσείο Ισλαμικής τέχνης. Η μεταφορά των εκθεμάτων έγινε από τις Γερμανικές αρχαιολογικές αποστολές στα τέλη του 19ου με αρχές 20ου αιώνα.
http://www.smb.museum/museen-und-einrichtungen/pergamonmuseum/home.html
Ζωφόρος με την θεά Αθηνά στη μάχη με τους Τιτάνες
Η μακέτα με την Ακρόπολη της Περγάμου και το Βωμό του Δία
Αίθουσα Ελληνικών Αρχαιοτήτων - Η Θεά Αθηνά και ένα εκπληκτικό ψηφιδωτό στο δάπεδο.Το πρόπυλο του ναού της Θεάς Αθηνάς και η επιγραφή στη μετώπη με το όνομα του Βασιλιά Ευμένη (197-158π.χ)/Greek art
Ρωμαϊκό ψηφιδωτό μπροστά από την αγορά της Μιλήτου/Roman mosaic
Άγαλμα που πιθανόν απεικονίζει την Περσεφόνη (460π.χ.) από την πόλη του Τάραντα (αρχαία Ελληνική αποικία). Αγοράστηκε το 1915 από την αγορά τέχνης στο Παρίσι/Statue of an enthroned goddess (460 B.C.)
Άγαλμα από την περιοχή της Κερατέας του 580-560π.χ. ύψους 1.93m. Διατηρεί τους χρωματισμούς του, δεν ανήκει σε κάποια θεότητα και το χαρακτηριστικό του είναι η απόδοση της κάτω γνάθου/The "Berlin Goddess" (588-560 B.C)
Η πύλη της Αστάρτης από τη Βαβυλωνία (6ος αιώνας π.χ.) και μέρος των τειχών / The Istar Gate (6th century B.C.)
Το δωμάτιο από το Χαλέπι (1603). Ένα πανέμορφο δωμάτιο επενδεδυμένο με φύλλα ξύλου / The room from Aleppo
Κλείνοντας με το μουσείο της Περγάμου να σας πούμε πέρα από την αίσθηση πίκρας που αισθάνεσαι, ταυτόχρονα διακρίνεις την αδυναμία των κοινωνιών, λαών θέλετε να πούμε, που δεν κατάφεραν για πολλούς και διάφορους λόγους να προστατέψουν την κληρονομιά τους. Ας πούμε τουλάχιστον ότι μόνο στο Βερολίνο, σ΄ αυτό το μουσείο, βρήκαμε ξενάγηση στα Ελληνικά......κάτι είναι κι αυτό.
Την τελευταία μέρα πριν αφήσουμε την πόλη για τον "Ρομαντικό Ρήνο" - θα πούμε για αυτόν στο μέλλον - δώσαμε λίγο χρόνο στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Σε πέντε επίπεδα δίνουν ραντεβού όλα τα σιδηροδρομικά δίκτυα της πόλης και της χώρας, όλα ηλεκτροκίνητα
Berlin Central Station
publication 26.04.2016