Μετά από ένα δίμηνο σκασιαρχείο από τις σελίδες αυτού του ιστότοπου, επέστρεψα

στην Αργολίδα του Μυκηναϊκού πολιτισμού και περπάτησα στην αρχαία Ασίνη (Ασιναία

κατά τον Παυσανία). Σκαρφαλωμένη πάνω σ΄ ένα λόφο με αγνάντι το Τολό , τη νησίδα

Ρόμβη και τις αμμουδιές στο Καστράκι.

  Το Horizon Levante θα προσπαθήσει να κρατήσει τα περάσματα ανοικτά , το μολύβι

ξυσμένο, το «ταξίδι» να είναι πάντα στο κόρφο του σηματωρού και τη τρόπιδα στιλπνή.

«Τις οίδε»! Οι πολύπλαγκτοι ερέτες μιας Ιθάκης άφατης, ευλύμενης , να συναντηθούμε σε

μια πάννυχη, όλβια οχεία...

  Εδώ λοιπόν στην Αρχαία Ασίνη, πολύ κοντά στη πόλη του Ναυπλίου, περισσότερα είναι τα

πολυβολεία από τα μνημεία του κάστρου. Οι Ιταλοί, τη περίοδο της κατοχής, οχύρωσαν

κατά το δοκούν τον αρχαιολογικό χώρο με ότι συνεπάγεται αυτό. Οι καταστροφές στη

Κάτω Πόλη είναι σχεδόν ολοκληρωτικές. Βέβαια και οι Αργείοι έβαλαν το «χέρι» τους,

κατεδαφίζοντας την Ασίνη κατά την πολιορκία της το 700 π.Χ. περίπου.

Τέλος πάντων, ο χώρος είναι αρκετά φροντισμένος σήμερα (με τη βοήθεια και της

Σουηδικής σκαπάνης), με φύλαξη και εκδοτήριο, αίθουσα οπτικοακουστικών μέσων, με

ενημερωτικές πινακίδες και το Γιώργο Σεφέρη παρόντα με το «Ο βασιλιάς της Ασίνης», 1938-

1940.

Ερμιόνην Ασίνην τε βαθύν κατά κόλπον εχούσας

(= την Ερμιόνη και την Ασίνη που βρίσκονται στο βαθύ κόλπο)

Σας παραθέτω τη 10η στροφή:

«...Από το μέρος του ήλιου ένας μακρύς γιαλός ολάνοιχτος

και το φως τρίβοντας διαμαντικά στα μεγάλα τείχη.

Κανένα πλάσμα ζωντανό τ’ αγριοπερίστερα φευγάτα

κι ο βασιλιάς της Ασίνης που τον γυρεύουμε δυο χρόνια  τώρα

άγνωστος, λησμονημένος απ’ όλους κι από τον Όμηρο...».

 

Μου πήρε κοντά δύο ώρες το περπάτημα. Η θέση σε «ταξιδεύει», το μπλε σε τυφλώνει,

το tepidarium, το laconicum αγκαλιά με caldarium σε «πάνε» στις γραμμές του σώματος σ΄

ένα τόπο μύχιο και άφατο. Θα τα πούμε πάλι σύντομα...