Οδοιπορικό στο Αχελώο 1ο μέρος
Trekking to Acheloos river 1st part
Ένα μεσημέρι, αρχές του Μάη, απολαμβάνοντας δροσερές Fischer στο “Τρίγωνο” με το φίλο μου το Σπύρο, “έπεσε” η ιδέα…
Για το Σπύρο σας έχω μιλήσει στο παρελθόν, σε αναρτήσεις μου για τα όρη του Βάλτου και τη Σκουληκαριά Άρτας (εδώ). Ορεσίβιος, λάτρης της φύσης και της ορειβασίας.
- Πάμε στο κατόπι του Αχελώου από τις πηγές μέχρι όπου βγει; μου λέει.
- Φίλε, να βγουν οι εξετάσεις καλές και πάμε…
Αρχές του Ιούνη πήρα τα αποτελέσματα. Ήταν όλα καλά και “ρεπό” μέχρι το τέλος Οκτώβρη. Ίσως το γνωρίζετε, αλλά η μισή απόλαυση ενός οδοιπορικού είναι η σχεδίασή του. Χιλιομετρικές αποστάσεις, σημεία για ελεύθερη κατασκήνωση, καταγραφή εξοπλισμού, οικισμοί με δυνατότητα εστίασης, μνημεία της φύσης και του ανθρώπου.
Στους υπολογισμούς μας έλειπε ένα δεύτερο όχημα (4Χ4). Είναι η καλύτερη οδική βοήθεια για τα ορεινά περάσματα και τις εσχατιές της Πίνδου. Τελικά το RAV του Βασίλη έδωσε τη λύση! Έτσι λοιπόν στις 20 του Ιούνη, το ένα όχημα από Αθήνα και το άλλο από Μαραθώνα, στις 11:00, συναντήθηκαν στο ferry του Ρίο: ο γράφων, ο Σπύρος, ο Βασίλης, το RAV και το TJ.
Περάσαμε τη νεόδμητη γέφυρα του Εύηνου και στη Γαυρολίμνη “πήραμε” το καφεδάκι μας. Η θερμοκρασία ανάμεσα στους 33 και 35C. Στις ευθείες του Αγρινίου, έχοντας στα δεξιά μας τη Τριχωνίδα και στα αριστερά μας τη Λυσιμαχεία πιάσαμε το ταβάνι του καύσωνα…42C. Έτσι θα πάει;
Στο Νέο Χαλικιόπουλο φουλάραμε καύσιμα και στο Γιαννιώτη “φουλάραμε” μπύρες! Στο σπίτι του Σπύρου, στη Σκουληκαριά, μας περίμεναν πίτες της Ανθής και παλαιωμένη Ζαμπέλα. Ουκ εστίν αριθμός… Από Μαραθώνα έχουμε 394Km. 8h στο δρόμο και η πρώτη και μοναδική διανυκτέρευση με “πολιτισμό” (wc και douche) είναι πραγματικότητα… για μετά φρόντισαν οι θεοί των βουνών και των ποταμών.
Η κόκκινη εκκλησία / The red church / 39.354526, 21.186018
Μέρα δεύτερη, 21.6.2024. Στις 08:30 ξεκινήσαμε για Άνω Καλεντίνη. Καφεδάκι στη “Λαγκάδα”. Φυσική ομορφιά, ευγένεια και pos παρακαλώ. Στο Παλαιοκάτουνο πήραμε παγάκια για τα ψυγεία μας… το νερό πρέπει να ήταν από αγιασμό…
Πριν το Βουλγαρέλι σταθήκαμε στη Κόκκινη Εκκλησία.
Διαβάζω από το λήμμα της Ιεράς Μητρόπολης Άρτας.
“Μακριά απ' την κοσμικότητα της παλιάς πρωτεύουσας του Δεσποτάτου, και μέσα στη γαλήνη του Τζουμερκιώτικου ειδυλλιακού τοπίου κτίσθηκε ένα ακόμη εξαίσιο δείγμα βυζαντινής τέχνης, ο περίφημος ναός των Γενεθλίων της Θεοτόκου ή Κόκκινη Εκκλησιά, όπως επικράτησε να λέγεται…
Ο ναός κτίστηκε το 1281 απ' τον πρωτοστράτορα Ιωάννη Τσιμισκή και τον αδελφό του Θεόδωρο, όταν Δεσπότης της Άρτας ήταν ο Νικηφόρος Α', όπως μας πληροφορεί φθαρμένη κτητορική επιγραφή γραμμένη σε τοίχο του εσωτερικού του”.